Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym w dniu 11 października 2005r. (uzupełnionym w dniu 24 października 2005 r.) wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, w kwestii dotyczącej momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup wyświetlacza, skradzionego przed ukończeniem inwestycji i przyjęciem środka trwałego do używania.

Zgodnie z art. 14a § 1 cytowanej ustawy - Ordynacja podatkowa „stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.”

Interpretacja, o której mowa powyżej następuje w drodze postanowienia i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W dniu 11 października 2005 r. złożył Pan wniosek o udzielenie informacji z zakresu stosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyświetlacza, stanowiącego część nie oddanej do użytku inwestycji, który został skradziony podczas włamania do pomieszczeń firmy.

Opisany przez Pana stan faktyczny przedstawia się następująco:

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka prowadzi inwestycję dotyczącą systemu monitorującego składającego się z kamer, wyświetlacza, rejestratora cyfrowego, urządzeń łączących typu kable itp. Inwestycja ta ma zabezpieczyć zakład przed stratami z tytułu kradzieży na jego terenie, a przez to ustrzec przed stratami oraz poprawić organizację pracy. We wrześniu 2005 r. dokonano w firmie kradzieży z włamaniem. Wśród skradzionych rzeczy znajdował się wyświetlacz, element nie oddanej jeszcze do użytku inwestycji w postaci systemu monitorującego. O kradzieży powiadomiono policję, która podjęła czynności dochodzeniowe oraz firmę ubezpieczeniową. Inwestycja będzie kontynuowana, a skradziony element zostanie zastąpiony innym.

Pana zdaniem inwestycja z chwilą oddania do użytku zostanie zaliczona do środków trwałych firmy i będzie podlegała amortyzacji. Natomiast wartość skradzionego wyświetlacza nie powiększy wartości początkowej środka trwałego. Wydatki na nabycie tego elementu, jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie przyjęcia inwestycji do używania.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Górna, po sprawdzeniu, że - Ordynacja podatkowa, udziela poniższej informacji:

Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) „kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...)". Powyższa zasada zezwala na uznanie za koszt uzyskania przychodów wszelkich poniesionych kosztów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23, pod warunkiem, iż podatnik wykaże, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Straty w niezakończonych, trwających inwestycjach nie są ujęte w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zawartym w przepisach art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec czego oceniając możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku na zakup wyświetlacza, skradzionego przed ukończeniem inwestycji i przyjęciem środka trwałego do używania, należy mieć na uwadze związek tego wydatku z przychodami z danego źródła przychodów.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wynika, że zakup wyświetlacza był elementem systemu monitoringu, inwestycji podjętej w celu zabezpieczenia zakładu przed stratami w majątku firmy, a zatem inwestycji podjętej w celu zabezpieczenia i utrzymania źródła przychodów. Można zatem uznać, że wydatki na zakup elementów systemu monitoringu pośrednio wpływają na wysokość uzyskiwanych przychodów z działalności gospodarczej. W świetle cytowanych wyżej przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym wydatki te będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że formalnym warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest prawidłowe udokumentowanie tego wydatku. Przepisy art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym stanowią bowiem, że „u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg (...)”. Zasady prowadzenia ksiąg określają przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (jednolity tekst Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zmianami ). Stosownie do regulacji zawartych w art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane „dowodami źródłowymi”. W myśl przepisów art. 22 cytowanej ustawy dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, tj.:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3. opis operacji oraz jej
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu,
5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu o ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Mając powyższe na uwadze, zebrane dokumenty w sposób nie budzący wątpliwości winny dokumentować fakt poniesienia wydatku, a następnie straty związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem poza fakturą dotyczącą nabycia przez firmę wyświetlacza właściwym dokumentem do sporządzenia dowodu księgowego jest np. protokół strat (szkód), potwierdzony np. przez policję, firmę ubezpieczeniową, czy też inne dokumenty potwierdzone przez policję, stwierdzające fakt przyjęcia zgłoszenia o kradzieży, prowadzenia lub umorzenia śledztwa w sprawie. W świetle cytowanych wyżej przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sporządzony w oparciu o powyższe dokumenty dowód księgowy winien zostać zaliczony w ciężar kosztów w roku podatkowym, w którym powstała strata, w miesiącu jej poniesienia.

Biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie postanowiono jak w sentencji - uznając przedstawione przez Pana własne stanowisko w sprawie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie wyświetlacza, który następnie został skradziony - za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana we wniosku z dnia 11 października 2005 r., uzupełnionym w dniu 24 października 2005r. oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
- nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast tutejszy organ podatkowy – do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy w drodze decyzji.