DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) – po przeanalizowaniu interpretacji przepisów zawartej w postanowieniu Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 22 kwietnia 2005 roku, Nr P-3-443/19/05 – zmieniam z urzędu powyższe postanowienie co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku od towarów i usług z uwagi na rażące naruszenie prawa.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 27 stycznia 2005 r. (uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2005 r.)Spółka XXX z siedzibą w XXX zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Lublinie, o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka świadczy usługi transportowe własnym taborem samochodowym na terytorium Unii Europejskiej, ale poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz niemieckiego spedytora, który dla potrzeb tych czynności posługuje się numerem identyfikacji podatkowej nadanym w Niemczech. Miejscem opodatkowania w/w usług jest terytorium Niemiec. Na podstawie umowy zawartej z niemieckim spedytorem Podatnik korzysta z jego nawigacji satelitarnej oraz ponosi koszty wykonywanych rozmów telefonicznych. Na koniec miesiąca spedytor obciąża Spółkę kosztami poprzez wystawienie refaktury w kwocie netto.

Mając na uwadze powyższe wnioskodawca zwrócił się z pytaniem o określenie miejsca opodatkowania przedmiotowych usług. Zdaniem wnioskodawcy refakturowane przez niemieckiego kontrahenta usługi korzystania z nawigacji satelitarnej oraz usługi telefoniczne dla których nabywcą jest podatnik z Niemiec powinny zostać opodatkowane zgodnie z zasadą opodatkowania usług niematerialnych w miejscu, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla których dana usługa jest wykonywana (zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.).

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego udzielając przedmiotowej interpretacji nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy twierdząc, iż wyżej cytowany przepis ma zastosowanie jedynie do usług telekomunikacyjnych nabywanych bezpośrednio od dostawców tych usług (operatorów) i wykorzystywanych w kraju nabywcy. Dlatego też w przedmiotowej sprawie nie zachodzi import usług i Spółka nie ma obowiązku ich opodatkowywania w kraju.

Rozpatrując z urzędu w ramach nadzoru postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Lublinie, Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie nie podziela zajętego stanowiska z następujących przyczyn:

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług należy rozumieć usługi świadczone przez podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, z tytułu których podatnikiem jest usługobiorca.

Należy wyjaśnić, iż powyższa regulacja dotyczy jedynie sytuacji, gdy usługi świadczone są przez usługodawcę mającego siedzibę poza terytorium Polski. Zatem w przypadku importu usług podatnikiem podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsca zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. W celu prawidłowego określenia przypadków, w których faktycznie polski usługobiorca staje się podatnikiem VAT z tytułu nabycia usług świadczonych przez zagranicznego usługodawcę, należy odnieść się do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Tym samym tylko te usługi, które będą miały swoje miejsce wykonania na terenie Polski, zgodnie z przepisami art. 27 oraz art. 28 ustawy o VAT będą powodowały, iż polski usługobiorca stanie się podatnikiem VAT z tytułu ich nabycia, a tym samym, że zaistnieje import usług. W przypadku imporu usług istotne jest to, gdzie dana usługa jest uważana za wykonaną zgodnie z zasadami, niezależnie od miejsca, w którym następuje fizyczne wykonanie czynności składających się na taką usługę. Warunkiem jest aby usługa była świadczona przez podatników, którzy mają siedzibę, miejsce zamieszkania albo pobytu za granicą. Nie jest przy tym istotne czy będzie tu chodziło o terytorium Wspólnoty czy terytorium poza nią. Ustawodawca nie wymaga zatem aby usługi były świadczone na terytorium Polski, nie ma również wymogu przekazania należności za usługę podmiotowi o zagranicznej rezydencji podatkowej, lecz jest wymóg świadczenia usługi przez podmiot o zagranicznej rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 - 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) dla usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę – miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Mając powyższe na uwadze nie podzielam stanowiska Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Lublinie. Jak wynika z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego nabywcą usług nawigacji satelitarnej oraz usług telekomunikacyjnych jest kontrahent niemiecki, który następnie odsprzedaje przedmiotowe usługi polskiemu Podatnikowi. W takiej sytuacji niemiecki podatnik będzie bezpośrednim usługodawcą, a nie pośrednikiem między podmiotem polskim a osobą trzecią. Każdy z podmiotów biorących udział w obrocie dokonuje więc sprzedaży przedmiotowych usług. Transakcja między tymi podmiotami będzie więc nosiła znamiona importu usług i na polskiej Spółce będzie spoczywał obowiązek rozliczenia przedmiotowych transakcji na terytorium Polski. Jednocześnie nie będzie istniała możliwość refakturowania tychże usług.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia faktyczne i prawne koniecznym było orzec jak w sentencji.

Od decyzji niniejszej służy Stronie odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 14 dni od jej otrzymania.