P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. t.j. z 2005r, Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Pana ... zam. ..., z dnia ...r o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie ustalenia czy stwierdzona kwota ubytków niezawinionych stanowi koszt uzyskania przychodów

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 19 kwietnia 2005r Podatnik zwrócił się z wnioskiem o wydanie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w przedmiocie ustalenia czy stwierdzona kwota ubytków niezawinionych stanowi koszt uzyskania przychodów. Złożony wniosek następnie uzupełniono, zgodnie z wezwaniem nr PV-BP/443-50/W/05 z dnia 05.05.2005r, precyzując postawione w nim pytania oraz przedstawiając własne stanowisko w sprawie. W swoim piśmie z dnia 19.04.2005r Podatnik wskazał, że w 2004r działalność gospodarczą prowadził w formie spółki jawnej opodatkowanej na zasadach ogólnych, prowadząc księgi rachunkowe. W prowadzonej działalności w wyniku rozliczenia stanu zapasów towarów handlowych na podstawie inwentaryzacji za 2004r stwierdzono ubytki niezawinione w asortymencie w kwocie 97 665,24zł, co stanowi 0,75% przychodu. Na wielkość ubytków wpływ miały takie czynniki jak:

• wysuszenie się i psucie świeżych towarów tj. wędlin, serów, mięsa, warzyw i owoców,
• kradzieże towarów przez klientów,
• uszkodzenia opakowań towarów sypkich i foliowanych itp.

W przypadku niedoborów takich jak uszkodzenia opakowań i psucie się towarów sporządzane są wewnętrzne protokoły. Natomiast w przypadku kradzieży wystawiane są zgłoszenia do policji z kwotą szkody. Jedynie wysuszanie się towarów nie może być, zdaniem Wnioskodawcy, na bieżąco stwierdzane i dlatego też trudno jest ewidencjonować to zjawisko. W tym przypadku różnicę niedoboru, jak wskazuje Strona, można stwierdzić dopiero po przeprowadzeniu inwentaryzacji. Dlatego też chce ona zastosować procedurę ustalania procentu ubytków na podstawie analizy sprzedaży i uchwałą wspólników wprowadzić do rozliczenia tych towarów. Natomiast wartość ustalonych ubytków potraktowana zostanie jako koszty uzyskania przychodu poprzez zaksięgowanie jako pozostałe koszty operacyjne z równoczesnym pomniejszeniem stanu zapasów towarów.

Następnie w piśmie z dnia 13.05.2005r, stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazano, że Wnioskodawca chce „zastosować procedurę ustalania procentu ubytków na podstawie analizy sprzedaży i uchwałą wspólników wprowadzić do rozliczenia tych towarów”. Wartość ustalonych ubytków potraktowana będzie jako koszty uzyskania przychodu – pozostałe koszty operacyjne z równoczesnym pomniejszeniem stanu towarów.

W związku z powyższym postawione zostało pytanie: „Czy stwierdzona kwota ubytków niezawinionych stanowi koszt uzyskania przychodu...”

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Malborku po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku informuje jak niżej:

Jeżeli w wyniku inwentaryzacji zostanie stwierdzony wyższy stan towarów wynikający z ksiąg handlowych od stwierdzonego w rzeczywistości, to różnica będzie wówczas niedoborem. Jak stwierdził Wnioskodawca w swoim piśmie, niedobory powstałe w jednostce są niedoborami niezawinionymi. Powstaną one w wyniku m.in. kradzieży towarów, uszkodzeń opakowań, zepsucia się świeżych towarów, a także w wyniku utraty właściwości fizykochemicznych towaru. Spośród ww. niedoborów jedynie powstałe w wyniku zmian fizykochemicznych, rozważania lub rozlewania itp. towarów uznane mogą być za ubytki naturalne. Pozostałe zaś tj. powstałe w wyniku kradzieży, zniszczenia opakowań będą stanowić stratę w towarach jednostki.

Zgodnie z treścią art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. t.j. z 2000r, nr 14, poz. 176 z późn. zm.) Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.”

W związku z tym, że katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie obejmuje swym zakresem ubytków niezawinionych, Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty (rzeczywiste) poniesione w środkach obrotowych, jeżeli wykaże, że pozostają one bezpośrednio w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami oraz służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Nie będzie zatem stanowić kosztu uzyskania przychodu strata w środkach obrotowych powstała w wyniku braku należytej staranności ze strony podmiotu obowiązanego do zabezpieczenia przed powstaniem straty w składnikach majątkowych.

Za koszty uzyskania przychodów uznaje się zarówno wydatki związane bezpośrednio, jak i pośrednio z uzyskiwanymi przychodami dotyczącymi całokształtu działalności Wnioskodawcy. Należy zaznaczyć, że to na Podatniku spoczywa obowiązek wykazania, zgodnie z dyspozycją wynikającą z treści art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związku pomiędzy poniesionym kosztem i uzyskanym przychodem. Ponadto należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie tylko faktycznie stwierdzone niedobory niezawinione będą mogły być uznane za koszt uzyskania przychodu.

Reasumując więc, należy uznać, że jeżeli Podatnik udokumentuje prawidłowość i celowość poniesionych wydatków to stwierdzona w związku z ich poniesieniem kwota niedoborów niezawinionych stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.