Spółka cywilna wnioskiem z dnia 29.06.2005 r. zwróciła się do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego - podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponieważ wniosek zawierał braki, tj. złożył go podmiot nieuprawniony w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych pismami z dnia 29.07.2005 r. oraz z dnia 25.08.2005 r. wezwano wspólników do usunięcia braków. W dniu 02.09.2005 r. wpłynął prawidłowo uzupełniony wniosek. Z treści powyższych dokumentów wynika, że działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej prowadzą ojciec i syn. Do działalności wykorzystywana jest nieruchomość będąca własnością ojca. We wniosku podatnik informuje, że nieruchomość ta jest bezpłatnie użyczana przez ojca dla celów działalności spółki.

Podatnik zwrócił się z wnioskiem o potwierdzenie swojego stanowiska. Uważa, że korzystając w działalności z lokalu bezpłatnie użyczonego przez ojca nie ma obowiązku ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnego użyczenia nieruchomości i zaliczania go do przychodów z działalności gospodarczej. Jego zdaniem zastosowanie w tej sprawie ma przepis art. 14 ust. 2 pkt. 8 ustawy z dnia 21 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (D. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), z którego wynika, że przychodem z działalności jest wartość nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2 - 2b, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach potwierdza, że problem poruszony we wniosku i uzupełnieniach reguluje przepis zawarty w wymienionym art. 14 ust. 2 pkt 8 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tego przepisu przedsiębiorca otrzymujący nieruchomość bądź jej część do nieodpłatnego używania w prowadzonej działalności uzyskuje przychód. Nie naraża się na ustalanie przychodu z działalności podatnik, który bierze nieruchomość w nieodpłatne używanie od osoby spokrewnionej, która w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn zalicza się do I lub II grupy podatkowej. W przepisie art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) ojca zalicza się do I grupy podatkowej.