POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - wydatki na reklamę niepubliczną (wytworzenie ekranów z logo spółki oddanych do nieodpłatnego używania klubowi sportowemu)

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji stolarki okiennej. Do Spółki zwrócił się klub sportowy z propozycją zawarcia umowy o udostępnienie specjalnych zasłon zwanych ekranami na część ogrodzenia stadionu Klubu, celem udaremnienia oglądania przez kibiców imprez sportowych zza tego ogrodzenia, bez ponoszenia kosztów biletu. Na podstawie zawartej z klubem sportowym umowy Spółka wykona i zamontuje na ogrodzenia ekrany, na których umieszczone będzie logo Spółki (znak słowno-graficzny). Za udostępnienie ekranów Spółka nie pobierze wynagrodzenia, przy czym udostępnienie ekranów następuje z wyłączeniem prawa klubu sportowego do wykorzystywania powierzchni ekranów na cele reklamowe lub promocyjne.

W tym stanie faktycznym wątpliwości Spółki budzi czy wydatki poniesione na wykonanie ekranów stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako wydatki na reklamę publiczną.

W opinii podatnika wydatki poniesione na wykonanie ekranów udostępnionych klubowi sportowemu stanowią typowy wydatek na reklamę i promocję, a zważywszy na umiejscowienie ekranów oraz fakt filmowania imprez sportowych, które odbywają się na stadionie przez telewizję uznać należy, iż mamy w tym wydatku do czynienia z reklamą prowadzoną w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób kierowaną do nieoznaczonej liczby adresatów.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15.02.1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Z powyższego przepisu wynika, iż nie wszystkie wydatki poniesione na reklamę i reprezentację są kosztami uzyskania przychodów. Kosztami takimi są w pełnej wysokości jedynie wydatki poniesione na reklamę prowadzoną w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reklamy i reprezentacji. W związku z powyższym przyjąć należy wykładnię językową tych zwrotów. I tak za reklamę uważa się rozpowszechnienie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia. Ponadto reklama ma również za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż reklama nosi znamiona publicznej, jeżeli dotyczy ogółu ludzi, dostępna jest dla wszystkich. Reklama publiczna to reklama skierowana do nieoznaczonego z góry adresata, anonimowego odbiorcy, prowadzona w miejscu dostępnym dla wszystkich, dostęp do treści reklamy nie jest ograniczony. Reklama w środkach masowego przekazu to reklama prowadzona w radiu, telewizji lub w formie reklamy prasowej. Zaś reklama prowadzona publicznie w inny sposób to np. reklama prowadzona za pośrednictwem poczty w formie rozsyłania materiałów reklamowych w formie bezadresowej, reklama na targach, pokazy publiczne, demonstracje, prezentacje, reklama uliczna (bilboardy, słupy ogłoszeniowe, środki transportu itp.).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka udostępnia nieodpłatnie klubowi sportowemu do używania specjalne zasłony na część ogrodzenia stadionu zwane ekranami, na których umieszczony zostanie znak słowno – graficzny Spółki. Ponieważ reklama w tej formie ma charakter publiczny wydatki poniesione na nabycie bądź wytworzenie składników majątku (ekranu) jeżeli nie są kwalifikowane jako nabycie środków trwałych służących reklamie, mogą być przez Spółkę zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. w całej wysokości bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 28 wymienionej ustawy. Jeżeli zaś wydatki te – przekraczające kwotę 3.5000 zł, poniesione zostały na nabycie (wytworzenie) środków trwałych Spółki, oddanych do używania klubowi sportowemu – wówczas kosztem uzyskania przychodu Spółki będą odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej tych środków zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.