P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t.Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) postanawia wydać pisemną interpretację , co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, oceniając stanowisko odnośnie zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej, we wniosku z dnia 24.10.2005 r. (wpł. do Urzędu dnia 28.10.2005 r.). o udzielenie interpretacji jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Stan faktyczny przedstawiony przez WnioskodawcęW związku z wynajmowaniem lokali komunalnych pobierane były przez Gminę kaucje zabezpieczające należności wynajmującego, które gromadzono na odrębnych rachunkach bankowych. Przepisy obowiązujące przed 12 listopada 1994 roku nie przewidywały waloryzacji tych kwot, w związku z czym środki te, po ustaniu stosunku najmu zwracane były w nominalnej wysokości. Gwałtowny spadek wartości złotego , który miał miejsce na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych sprawił, iż środki te straciły realną wartość. W związku z tą sytuacją Sąd Najwyższy uchwałą z dnia 26 września 2002 roku (sygn. akt III CZP 58/02) dopuścił waloryzację kaucji mieszkaniowych wpłaconych przed dniem 12 listopada 1994 roku. Uchwała ta otworzyła drogę do prowadzenia postępowań sądowych przeciwko Gminie przez osoby , które przed dniem 12 listopada 1994 roku dokonały wpłaty kaucji. Gmina chcąc uniknąć kosztów sądowych planuje rozpocząć waloryzację kaucji w drodze indywidualnie zawieranych umów (ugoda). Kwota zwaloryzowana obejmuje kwotę (po denominacji) wpłaconą przez wynajmującego wraz z odsetkami bankowymi uzyskanymi w drodze zdeponowania ww. kwoty na rachunku bankowym, powiększoną o kwotę waloryzacji określonej w drodze indywidualnie zawartej ugody.

Przedmiot interpretacjiCzy wypłata zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych , czy w przypadku opodatkowania ww. kaucji gmina zobowiązana jest jako płatnik pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i jednocześnie sporządzić informację o wysokości przychodów ...

Stanowisko WnioskodawcyWnioskodawca uważa, że wypłata kaucji mieszkaniowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (zwaloryzowanie kaucji mieszkaniowych nie stanowi źródła przychodów w myśl rozdziału 2 – źródła przychodów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Kaucja była wpłacana przez najemców w dacie zawierania umowy jako zabezpieczenie terminowych płatności czynszów oraz ewentualnych napraw lokalu po rozwiązaniu umowy najmu. Kaucja zatem stanowi przez cały okres własność najemcy, a nie gminy, która w razie zaistnienia określonych przesłanek może się z kaucji zaspokoić. Waloryzacja kaucji stanowi natomiast urealnienie wartości siły nabywczej wpłaconej w pieniądzu (urzeczywistnienie wartości siły nabywczej pieniądza). Nie może zatem ona być traktowana jako oprocentowanie stanowiące określony przychód, gdyż jest ona dokonywana w celach wyżej opisanych.

Ocena prawna stanowiska WnioskodawcyŹródła przychodów określają przepisy art. 10 – 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 76 ze zm.). Kaucja jest to pewna suma pieniężna , którą wpłaca się jako gwarancję dotrzymania zobowiązania i zabezpieczenie wypłaty odszkodowania w razie nie wywiązywania się z tego zobowiązania. O tym, czy kaucja może zostać zaliczona na poczet nieuregulowanych zobowiązań, czy ma być zwrócona najemcy po wywiązaniu się przez niego ze zobowiązań, decydują postanowienia umowy. Wobec powyższego z rozumienia ww. przepisów wynika , iż kaucja nie stanowi przychodu i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W sytuacji jednak , gdy kaucja bądź jej część zostanie przeznaczona na pokrycie należności , najpóźniej w dniu, w którym zgodnie z umową powinna nastąpić zapłata czynszu z tytułu najmu, to wówczas powstanie przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznychW powyższej sprawie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).