POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 , poz. 60 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, postanawia uznać pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku, w części dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia własnych wierzytelności, za prawidłowy.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego, wynika iż Wnioskująca planuje sprzedaż części swojej działalności (jeden z głównych działów firmy zajmujący się dystrybucją sprzętu ogrodniczo - leśnego), w skład której wchodzą:

- wybrane składniki majątku trwałego (samochody, komputery, wyposażenie itd.) i wartości niematerialne i prawne (programy komputerowe, licencje, znak firmowy),

- wierzytelności (należności) wybranych klientów,

- zapasy towarów handlowych,

- wraz z majątkiem nabywca przejmie związanych z działem pracowników oraz kontrakty zawarte z odbiorcami i dostawcami a dotyczące sprzedawanego działu przedsiębiorstwa,

- zobowiązania od wybranych dostawców związane z działalnością ogrodniczo-leśną,

- dodatnią wartość firmy tzw. goodwill (nastąpi nadwyżka ceny sprzedaży ponad wartość księgową przejmowanych składników majątkowych).

Wnioskująca stoi na stanowisku, iż sprzedaż wierzytelności będących przedmiotem transakcji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Opisane wierzytelności stanowią wierzytelności własne Podatnika, a przeniesienie prawa do nich na podmiot trzeci, zdaniem Wnioskującej, stanowi formę uzyskania należnej zapłaty za wcześniej wykonane świadczenia. Jak podnosi Podatnik, opodatkowanie przelewu własnej wierzytelności prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, jeden raz w momencie świadczenia usługi/dostawy towaru, drugi natomiast w momencie realizacji prawa do zapłaty. Jednocześnie Wnioskująca stwierdza, iż prezentowane przez Nią stanowisko znajduje potwierdzenie w pismach organów Wspólnotowych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Stosownie do regulacji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z regulacją art. 7 ust. 1 w/w ustawy podatkowej, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle natomiast przepisów art. 8 ust. 1 w/w ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem tut. organu podatkowego, sprzedaż własnej wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jako wykonywanie prawa własności, czynność ta nie stanowi działalności gospodarczej. Przeniesienie wierzytelności na osobę trzecią nie stanowi dla pierwszego wierzyciela czynności, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Cesja taka z punktu widzenia pierwszego wierzyciela nie jest też sprzedażą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy podatkowej, lecz jednym ze sposobów uzyskania zapłaty za dokonaną wcześniej sprzedaż.

Reasumując, należy stwierdzić, iż zbycie przez Wnioskującą własnej wierzytelności powstałej z tytułu prowadzonej działalności, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego, postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.