Sp. z o.o. w dniu 6 października 2005r. zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Spółka amortyzuje inwestycje budowlane jako inwestycje w obcych środkach trwałych w okresie nie krótszym niż 10 lat – zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz.654 ze zm.).

Kilka miesięcy po oddaniu inwestycji budowlanej pojawiła się konieczność poniesienia kolejnych nakładów, które były księgowane na oddzielnym koncie. Po zakończeniu prac zostały przeksięgowane na środki trwałe, zwiększając tym samym wartość inwestycji w obcym środku trwałym.

Podatnik zapytuje w jaki sposób rozliczyć amortyzację od podwyższonej wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym...

Spółka jest zdania, iż kwotę owego zwiększenia należy podzielić przez liczbę okresów pozostających do zakończenia planowanej amortyzacji. Miesięcznym odpisem amortyzacyjnym ma być więc suma: kwoty miesięcznej amortyzacji planowanej i kwoty miesięcznej z rozliczenia zwiększenia wartości początkowej środka trwałego.

Na tle powższego stanu faktycznego, organ podatkowy stwierdza co następuje:

Inwestycje w obcych środkach trwałych są nakładami poniesionymi na obcy środek trwały, używany np. na podstawie umowy najmu czy dzierżawy, jeżeli poniesione wydatki wiążą się z ulepszeniem środka trwałego czyli przebudową, rozbudową, adaptacją lub modernizacją.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Do amortyzowania inwestycji w obcych środkach trwałych podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne, o czym stanowi art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka może indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że okres amortyzacji dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach nie może być krótszy niż 10 lat.

Do wartości początkowej inwestycji w obcych środkach trwałych dodawana jest wartość ulepszenia zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosownie do którego, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku m.in. modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. Od tak ustalonej wartości początkowej ulepszonej inwestycji w obcych środkach trwałych należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 cytowanej wyżej ustawy, wyboru metody amortyzacji podatnik dokonuje dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl powyższego, Spółka powinna poniesione nakłady na inwestycje w obcym środku trwałym wprowadzić do ewidencji środków trwałych (najpóźniej w miesiącu przekazania salonów sprzedaży do używania) i amortyzować je, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadziła nakłady do ewidencji.

Spółka stosując wybrany przez siebie sposób amortyzacji, czyli odpisując miesięcznie sumę: kwoty miesięcznej amortyzacji planowanej i kwoty miesięcznej z rozliczenia zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, naruszyłaby zasadę wynikającą z przepisu art. 16h ust. 2 - stawka amortzacyjna byłaby większa niż 10% (zmieniłaby się).

Początek naliczania nowych (zwiększonych) odpisów amortyzacyjnych winien nastąpić od następnego miesiąca po miesiącu, w którym zakończono inwestycję (ulepszenie). Zakończenie naliczania odpisów amortyzacyjnych nastąpi w 11 roku od zakończenia pierwszej inwestycji.