P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku ze złożonym wnioskiem z dnia 12.10.2005 r. (data wpływu 17.10.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach uznaje stanowisko wnioskodawcy, iż przychody uzyskane w postępowaniu upadłościowym ze sprzedaży majątku, na którymustanowione zostały hipoteki nie stanowią przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych , za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku z dnia 12.10.2005 r., na majątku upadłego przedsiębiorstwa ustanowione zostały i wpisane w księdze wieczystej zabezpieczenia rzeczowe w postaci hipoteki umownej i hipoteki kaucyjnej. Syndyk w miesiącu wrześniu br. dokonał sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego w trybie art. 316 i nast. ustawy z dnia 28.02.2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.). Na podstawie art. 345 ww. ustawy, przychody ze sprzedaży nieruchomości na której ustanowiono hipoteki nie wchodzą w skład funduszy masy upadłości podlegających podziałowi zgodnie z planem podziału dokonanym na podstawie listy wierzytelności, a zgodnie z art. 335 w związku z art. 336 ustawy Prawo upadłościowe, tylko kwoty pozostałe po zaspokojeniu wierzytelności zabezpieczonych rzeczowo wchodzą do funduszów masy upadłości.W związku z powyższym Syndyk zwraca się z zapytaniem, czy cała suma uzyskana ze sprzedaży przedsiębiorstwa, czy też jedynie wartość uzyskana ze sprzedaży składników majątkowych niezabezpieczonych rzeczowo jest przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem syndyka, kwoty uzyskane ze sprzedaży majątku, na którym dokonano zabezpieczenia rzeczowego, nie stanowią przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego zawartego w ww. piśmie, w oparciu o obowiązujący stan prawny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach stwierdził co następuje:

Opodatkowanie podatkiem dochodowym osób prawnych reguluje ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Art. 6 wymienionej ustawy, określający zwolnienia podmiotowe, nie przewiduje zwolnienia od podatku, osób prawnych postawionych w stan upadłości. Podobnie art. 12 ust. 4 ustawy, zawierający zamknięty katalog wpływów, których nie zalicza się do przychodów podatkowych, nie wymienia przychodów uzyskanych ze sprzedaży majątku upadłego, na którym zostały ustanowione hipoteki.

Również prawo upadłościowe, na które powołuje się podatnik nie wyłącza stosowania ustaw wprowadzających obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych oraz świadczenia innych danin publicznoprawnych, a przewiduje jedynie ograniczenie swobody działania upadłego w zakresie zarządu i rozporządzania majątkiem. Z orzecznictwa sądowego w tym zakresie wynika, że ogłoszenie upadłości nie zwalnia upadłego podmiotu od obowiązków podatkowych; postawienie przedsiębiorstwa w stan upadłości nie pozbawia go osobowości prawnej, pozostaje więc ono w dalszym ciągu podmiotem praw i obowiązków, a jedynie zarząd i reprezentacja majątku wchodzącego w skład masy upadłości zostaje objęta przez syndyka (uchwała SN z dnia 10.05.1995 r., sygn. III AZP 10/95 - OSNAPiU Nr 22, poz. 270 oraz wyrok NSA z 13.09.1996 r. sygn. akt SA Lu 2149/95). Również z orzeczenia z dnia 17.03.1999 r. sygn. akt NSA SA/Sz 565/98 wynika, iż brak jest prawnego uzasadnienia do twierdzenia, iż Prawo upadłościowe stanowi lex specjalis w stosunku do wszystkich innych ustaw i wyłącza ich stosowanie. Prawo upadłościowe przewiduje jedynie ograniczenie swobody działania podmiotów postawionych w stan upadłości w zakresie zarządu i rozporządzania majątkiem w celu zaspokojenia ich wierzycieli, nie przewiduje natomiast zwolnień z obowiązków podatkowych.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w myśl przepisów art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.