Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.07.2005 r., który wpłynął w dniu 21.07.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej umieszczenia przed numerem NIP prefiksu PL na fakturze dokumentującej transakcję pomiędzy podmiotami krajowymi, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art.14a § 4 Ordynacji podatkowej, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

Spółka otrzymała fakturę VAT od dostawcy krajowego będącego podatnikiem podatku od towarów i usług z numerem NIP sprzedawcy i nabywcy zaczynającym się od prefiksu PL.

Spółka pyta, czy jest to prawidłowo wystawiona faktura oraz czy ma prawo odliczyć podatek naliczony z tak sporządzonej faktury...

Uczestnicząc w szkoleniach z zakresu podatku od towarów i usług Spółka spotkała się ze sprzecznymi opiniami wykładowców na ten temat (jedni twierdzą, że taka faktura jest prawidłowa gdyż Polska jest członkiem UE, inni przeciwnie, że NIP PL dotyczy tylko faktur dokumentujących WNT i WDT), jednak sama twierdzi, że umieszczenie prefiksu PL przed nr NIP nie stanowi błędu i nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku z takiej faktury.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które powinny zawierać określone zostały w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), zwanym dalej rozporządzeniem. Przepis § 9 ust. 1 pkt 2 stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11. W myśl § 9 ust. 10 rozporządzenia w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierające dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 97 ust. 10 ustawy podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Warto podkreślić, że numer identyfikacji podatkowej dla każdego typu transakcji pozostaje zawsze ten sam. Dwuliterowy kod PL oznacza jedynie, że podatnik dokonał dodatkowej rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z powyższego wynika, że posługiwanie się prefiksem PL przy numerze identyfikacji podatkowej jest tylko dodatkowym wymogiem przy dokumentowaniu transakcji o charakterze wewnątrzwspólnotowym, co przynosi określone w ustawie skutki w postaci ustalenia gdzie, kiedy i w jakiej wysokości dana czynność powinna być opodatkowana. Uchybieniem nie jest użycie tego prefiksu przy transakcjach krajowych (w szczególności nie narusza to przepisu § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia), lecz posługiwanie się nim przez podatnika, który nie dokonał rejestracji, o której mowa w art. 97 ust. 1-3 ustawy. Podanie na fakturze „krajowej” numerów identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, poprzedzonych kodem PL, nawet gdy podmioty te nie są uprawnione do posługiwania się nim, nie odbiera wystawionej fakturze przymiotu faktury VAT. Nabywca, w zakresie wyznaczonym przepisami art. 86 i 90 ustawy, zachowuje zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek określony w takiej fakturze.

Przypadek opisany przez Spółkę nie wyczerpuje również hipotezy żadnego z przepisów art. 88 ustawy, wyłączających możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W tej sytuacji stanowisko Spółki przedstawione w złożonym wniosku należy uznać za prawidłowe.