Stan faktyczny: Przedmiotem Pana działalności jest prowadzenie stacji paliw należącej do koncernu paliwowego. Część towarów t.j. paliwa samochodowe i alkohol jest sprzedawana w imieniu i na rzecz koncernu. Z umowy zawartej pomiędzy koncernem, a Pana przedsiębiorstwem, która to umowa ustanawia Pana agentem na określonej stacji koncernu wynika wprost, że agent ponosi odpowiedzialność wobec koncernu za nie pobranie wszystkich kwot od klientów, w tym również z tytułu „odjazdów klientów bez zapłaty za paliwo”. Agent w rozliczeniu dziennym jest obowiązany przekazać koncernowi całą kwotę utargu pochodzącego ze sprzedaży gotówkowej towarów będących własnością koncernu w cenie detalicznej, niezależnie od tego czy dokonano pobrania należności, czy też nie. Sprzedaż paliwa, za które nie otrzymano zapłaty rejestrowana jest także przy pomocy kasy fiskalnej. Agent otrzymuje prowizję za sprzedane paliwo w ustalonej w umowie, nie zmienionej wysokości. Wydatki poniesione na uregulowanie należności za skradzione paliwo muszą być zatem wkalkulowanew koszty prowadzonej przez agenta działalności gospodarczej. Z kolei koncern ewidencjonuje w swoich księgach przychód ze sprzedaży paliw w pełnej wysokości w cenie detalicznej i nie ponosi dodatkowych kosztów w związku z „ odjazdami bez zapłaty „ .W przypadku kradzieży alkoholu, w momencie stwierdzenia różnic remanentowych, koncern obciąża agenta notą księgową w kwocie netto t.j. wg ceny zakupu. Koncern ewidencjonuje zakup alkoholu jako koszt uzyskania przychodu, natomiast obciążenia agenta z tytułu niedoborów remanentowych ewidencjonuje jako przychód. Cała odpowiedzialność materialna jest po stronie agenta, który w przypadku kradzieży alkoholu nie otrzymuje należnej mu prowizji, gdy nie dokonano sprzedaży. Zgodnie z procedurami obowiązującymi w koncernie, każdy przypadek kradzieży musi być zgłoszony przez kierownika zmiany do agenta i odpowiednio udokumentowany poprzez sporządzenie protokołów wewnętrznych z dokładnym opisem zdarzenia.Agent nie posiada ubezpieczenia od kradzieży towarów.Część towarów handlowych jest także Pana własnością. Część z nich jest kradzionych i w związku z tym nie mogą zostać sprzedane.Nie jest ewidencjonowany przychód z ich sprzedaży. Koszty zakupu towarów handlowych są ewidencjonowane w księdze bezpośrednio po zakupie i nie są korygowane po ujawnionej kradzieży.Przedsiębiorca nie posiada ubezpieczenia od kradzieży towarów.Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Stanowisko Wnioskodawcy:W ocenie Podatnika skradzione paliwo nie jest własnością agenta, lecz agent ponosi koszt w momencie kradzieży, czyli sprzedaży w wysokości kwoty należnej za skradzione paliwo, którą jest zobowiązany zapłacić właścicielowi. W związku z tym, że prowizja jest przychodem, to wszelkie wydatki poniesione dla uzyskania tego przychodu stanowią koszt działalności gospodarczej, także wydatek poniesiony na pokrycie należności za skradzione paliwo i napoje alkoholowe.Wydatki poniesione w związku z kradzieżami towarów będących własnością Przedsiębiorcy stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż są poniesione w związkuz uzyskiwanymi przychodami i zapisy w księdze nie powinny być korygowane. Ocena prawna stanowiska Podatnika:Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( - jednolity tekst Dz.U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 z późn. zm.)kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.W związku z powyższym decydujące znaczenie dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów stwierdzonych niedoborów środków obrotowych, jakimi są między innymi towary handlowe ma brzmienie wyżej wskazanego art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Straty z tytułu niedoborów w środkach obrotowych spowodowane zdarzeniami losowymi powstałymi z przyczyn niezależnych od podatnika takimi jak np. pożar, kradzież uznawane są za koszt uzyskania przychodu.W art. 23 przedmiotowej ustawy nie są wymienione straty w środkach obrotowych jakimi są między innymi towary handlowe. Czyli ustawa enumeratywnie nie wyłącza możliwości ich odliczenia od przychodu. Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty pod warunkiem, że koszty te zostaną prawidłowo wyliczone i udokumentowane.Po stwierdzeniu powstania niedoboru w wyniku np. kradzieży podatnik powinien sporządzić stosowny dowód księgowy określający wielkość straty. Ponadto powinien dysponować dokumentami mającymi na celu uwiarygodnienie rzeczywistej wielkości poniesionej straty. Dokumenty księgowe sporządzone po stwierdzeniu powstania szkody powinny określać nie tylko wysokość straty, ale również wszystkie okoliczności z nią związane, szczegółową analizę sytuacji jaka poprzedziła powstanie straty.Strata będzie kosztem uzyskania przychodu jeżeli jest normalnym następstwem prowadzonej działalności w danej branży, a podatnikowi nie będzie można przypisać winy przy jej powstaniu tzn. wówczas gdy przedsiębiorca nie mógł przewidzieć powstania szkody, ani też jej zapobiec, jeżeli zachował należytą staranność przeciwdziałając ewentualnemu wystąpieniu uszczerbku w swoim majątku.

Należy mieć na uwadze fakt, że jeżeli podatnik nie otrzymał należytej zapłaty za wydany towar, nie może to być uznane za stratę w rozumieniu wyżej powołanego przepisu. Stratą jest jedynie uszczerbek w środkach obrotowych, poniesionych wskutek zdarzenia losowego Strata powinna wynikać ze źródła, którego zaistnienie jest pochodną zdarzeń niezależnych od woli podatnika. Zdarzenia zależne to organizacja pracy, między innymi sposób wydania towaru i organizacja kontroli.Za zdarzenie losowe nie można uznać zdarzenia, które spowodowane jest zaniedbaniem, nie zachowaniem staranności przez samego podatnika, do którego sam podatnik przyczynił się. Nie jest zdarzeniem losowym uszczerbek majątkowy polegający na nie otrzymaniu zapłaty za dostarczony towar. Z wydaniem towaru łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży, a w myśl zasad określonych w przepisach kodeksu cywilnego strony czynności powinny dokonać wydania towaru z należytą starannością. Dlatego zasadne jest celem udokumentowania kradzieży zgłaszanie jej właściwemu organowi np. Policji, a sporządzane protokoły szkód w związku z kradzieżami powinny być potwierdzane przez te organy.Ciężar udowodnienia i właściwego udokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, spoczywa na podatniku, gdyż zgodnie z zasadą wynikającą z przepisów kodeksu cywilnego ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy zauważa, że nie ma znaczenia, iż w związku z kradzieżą towaru, którego niedobór stwierdzono, podatnik nie uzyska przychodu. Do kosztów uzyskania przychodu zalicza się również koszty pozostające jedynie w pośrednim związku z osiąganymi przychodami. Istotne znaczenie ma rzeczywisty zamiar, a nie ostateczny skutek.W Pana przypadku przy spełnieniu opisanych wyżej reguł zasadne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z kradzieżami towarów koncernu, powierzonych Panu do sprzedaży.Powstałe w Pana firmie w związku z powyższym straty (niedobory), powodują realne zwiększenie kosztów uzyskania przychodu, gdyż stracony składnik majątku obrotowego nie został wcześniej zaewidencjonowany w kosztach, bowiem był to towar koncernu. Kwota powstałej straty powinna być ewidencjonowana przez Pana w kolumnie 14 księgi : „ pozostałe wydatki „ .

W przypadku kradzieży towarów będących własnością Pana, jeżeli wydatek na nabycie towaru, przed jego stratą, został już przez Pana zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, w dacie straty nie obciąża się kosztów po raz drugi, lecz ze względu na odmienny charakter tych kosztów dokonuje się jedynie przekwalifikowania kosztów. Z kol. 10 księgi „ zakup towarów handlowych „ należy wystornować koszt zakupu skradzionych towarów i przenieść do kolumny 14 księgi „ pozostałe wydatki”. Zatem stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji, który wpłynął dnia 31 sierpnia 2005 r. w podanym stanie faktycznym jest prawidłowe. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika. Wiąże ona natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.