INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie detalicznej sprzedaży towarów handlowych poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa towary od podmiotów krajowych i zagranicznych. Sprzedaż detaliczna prowadzona jest w sklepach, a każda transakcja sprzedaży rejestrowana jest za pośrednictwem kasy rejestrującej (dalej: kasa) i potwierdzana paragonem fiskalnym. W pewnych przypadkach, na żądanie klientów, Spółka wystawia w systemie faktury VAT do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasach fiskalnych i udokumentowanej paragonami, oraz je drukuje i przekazuje klientom. Spółka prowadzi działalność przy użyciu kilku tysięcy kas. Każda faktura wystawiana do paragonu zawiera informację, iż została wystawiona do paragonu oraz obejmujące dane takiego paragonu – jego numer, datę wystawienia oraz numer kasy, na której została zaewidencjonowana sprzedaż.

Spółka rozlicza podatek należny VAT z tytułu sprzedaży towarów w sklepach na podstawie obrotów zarejestrowanych na kasach fiskalnych (dane z modułu fiskalnego kasy), tj. raportów dobowych.

W chwili obecnej, Spółka posiada wyłącznie kasy z elektronicznym zapisem kopii paragonów, tzn. takie w których kopie paragonów są zapisywane na informatycznych nośnikach danych (w zależności od modelu kasy może być to karta miniSD bądź pamięć typu USB).

Kasy posiadane przez Spółkę spełniają wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz.U.2008.212.1338, z późniejszymi zmianami) (dalej: Rozporządzenie o kasach).

Proces zapisywania danych dotyczących sprzedaży detalicznej towarów handlowych (dalej: sprzedaż) w kasach Spółki odbywa się w następujący sposób: oprócz zapisu w module fiskalnym kasy, każda sprzedaż (pojedynczy paragon) oraz raport dobowy (a także każdy inny raport wygenerowany przez moduł fiskalny kasy) jest zapisywana w pamięci podręcznej kasy do momentu wykonania raportu dobowego. Bezpośrednio po wykonaniu raportu fiskalnego dobowego wszystkie dane z pamięci podręcznej są przenoszone na informatyczny nośnik danych.

Każdy informatyczny nośnik danych posiada etykietę zawierającą informacje pozwalające przyporządkować ją do poszczególnego urządzenia (kasy), z której kopie paragonów oraz raporty wygenerowane przez kasę były archiwizowane (dane te obejmują m.in. numer nośnika, okres rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu, numer kasy).

Na podstawie posiadanych (przechowywanych) przez Spółkę w formie elektronicznej danych, możliwe jest zidentyfikowanie paragonu, do którego została wystawiona określona faktura i zweryfikowanie danych szczegółowych dotyczących takiej transakcji (np. treści paragonu, kwoty, itp.). Spółka jest również w stanie zidentyfikować oraz w razie potrzeby wydrukować i wyświetlić na ekranie komputera paragon, którego dana faktura dotyczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku dokonania sprzedaży zaewidencjonowanej przez Spółkę na kasie fiskalnej, w stosunku do której wystawiona została faktura VAT, konieczne jest dołączanie do kopii faktury VAT paragonu dokumentującego tę sprzedaż oraz jego przechowywanie przez Spółkę...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy wartość sprzedaży oraz kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy rejestrującej, Spółka nie ma obowiązku dołączać do kopii faktury VAT wystawionej do takiej sprzedaży paragonu, a w konsekwencji nie musi również takiego paragonu przechowywać.

Należy zaznaczyć, iż wydanie klientowi paragonu dokumentującego sprzedaż oznacza (w szczególności w sytuacji, gdy wartość takiej sprzedaży jest zaewidencjonowana w raportach fiskalnych dobowych kas rejestrujących), iż klient może odmówić zwrócenia paragonu Spółce nawet jeżeli otrzymał fakturę dotyczącą takiej sprzedaży.

Spółka pragnie wskazać, że zgodnie z art. 111 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) o podatku od towarów usług (dalej: Ustawa o VAT) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (z zastrzeżeniami wskazanymi w ww. przepisie). Jednocześnie podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej, lecz na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Należy wskazać, iż zgodnie z § 7 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) – dalej: Rozporządzenie o fakturach, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy, podatnik nie jest obowiązany dołączyć do kopii faktury paragonu dokumentującego tę sprzedaż. Oznacza to, iż w przypadku wystawienia przez Spółkę faktury do paragonu, klient nie musi przekazywać Spółce posiadanego paragonu, a Spółka nie jest zobowiązana do jego przechowywania.

Stanowisko Spółki w zakresie powyższych przepisów Rozporządzenia o fakturach znajduje potwierdzenie, w interpretacji wydanej z dnia 29 stycznia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPP1/443-1067/09/PK), zgodnie z którą w przypadku zaewidencjonowania sprzedaży na jednym paragonie fiskalnym „(...) nie ma przeszkód do wystawienia dwóch faktur dokumentujących powyższą transakcję, bowiem obrót i podatek należny został na kasie zaewidencjonowany w prawidłowej wysokości. Przy czym dla celów dowodowych na wystawionych fakturach VAT należałoby umieszczać adnotację zawierającą numer paragonu.”

Stanowisko Spółki potwierdza interpretacja wydana w dniu 23 czerwca 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2-443-175/10-4/JB/KG), w której stwierdzono, iż podatnik jest „(...) zobowiązany wystawić fakturę VAT na rzecz nabywcy prowadzącego działalność gospodarczą w sytuacji, gdy będzie w posiadaniu dokumentów, z których jednoznacznie wynika, iż sprzedaż taka miała miejsce.” W interpretacji tej wskazano jednocześnie, iż do wystawienia faktury nie jest konieczne posiadanie przez podmiot wystawiający fakturę paragonu: „(...) gdy nabywca nie dysponuje oryginałem paragonu fiskalnego a przedstawia dowody dokumentujące dokonanie transakcji oraz gdy spółka widzi zapis transakcji na kopii rolki oraz w systemie zapisującym transakcje, Spółka również może wystawić fakturę.” (w przypadku Spółki kopię rolki pełni zapis elektroniczny przechowywany przez Spółkę na informatycznym nośniku danych, do którego dostęp jest zdecydowanie łatwiejszy niż do wydrukowanej kopii rolki kasowej).

Podsumowując, w odniesieniu do powyżej wymienionych przepisów oraz praktyki Ministra Finansów, Spółka stoi na stanowisku, że w związku z posiadaniem przez Spółkę wyłącznie kas z elektronicznym zapisem kopii oraz kompatybilnego systemu kasowego umożliwiających zapisywanie wszelkich dokumentów oraz ewidencji sporządzanych przez kasy w formie elektronicznej (w tym raportów fiskalnych dobowych), nie jest konieczne dołączenie do kopii faktur dotyczących sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej paragonów dokumentujących tę sprzedaż oraz ich przechowanie przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, wprowadzonym przepisem art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Przepis ten, na mocy art. 11 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, wszedł w życie z dniem 1 września 2011 r.

Zgodnie z art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 cyt. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy i obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r.

W myśl § 4 ust 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „faktura VAT”.

Zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest zobowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy - § 7 ust. 4 rozporządzenia.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie detalicznej sprzedaży towarów handlowych poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa towary od podmiotów krajowych i zagranicznych. Sprzedaż detaliczna prowadzona jest w sklepach, a każda transakcja sprzedaży rejestrowana jest za pośrednictwem kasy rejestrującej i potwierdzana paragonem fiskalnym. W pewnych przypadkach, na żądanie klientów, Spółka wystawia w systemie faktury VAT do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasach fiskalnych i udokumentowanej paragonami, oraz je drukuje i przekazuje klientom. Spółka prowadzi działalność przy użyciu kilku tysięcy kas. Każda faktura wystawiana do paragonu zawiera informację, iż została wystawiona do paragonu oraz obejmujące dane takiego paragonu – jego numer, datę wystawienia oraz numer kasy, na której została zaewidencjonowana sprzedaż. W chwili obecnej, Spółka posiada wyłącznie kasy z elektronicznym zapisem kopii paragonów, tzn. takie w których kopie paragonów są zapisywane na informatycznych nośnikach danych. Proces zapisywania danych dotyczących sprzedaży detalicznej towarów handlowych w kasach Spółki odbywa się w następujący sposób: oprócz zapisu w module fiskalnym kasy, każda sprzedaż (pojedynczy paragon) oraz raport dobowy (a także każdy inny raport wygenerowany przez moduł fiskalny kasy) jest zapisywana w pamięci podręcznej kasy do momentu wykonania raportu dobowego. Bezpośrednio po wykonaniu raportu fiskalnego dobowego wszystkie dane z pamięci podręcznej są przenoszone na informatyczny nośnik danych. Każdy informatyczny nośnik danych posiada etykietę zawierającą informacje pozwalające przyporządkować ją do poszczególnego urządzenia (kasy), z której kopie paragonów oraz raporty wygenerowane przez kasę były archiwizowane (dane te obejmują m.in. numer nośnika, okres rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu, numer kasy). Na podstawie posiadanych (przechowywanych) przez Spółkę w formie elektronicznej danych, możliwe jest zidentyfikowanie paragonu, do którego została wystawiona określona faktura i zweryfikowanie danych szczegółowych dotyczących takiej transakcji (np. treści paragonu, kwoty, itp.). Spółka jest również w stanie zidentyfikować oraz w razie potrzeby wydrukować i wyświetlić na ekranie komputera paragon, którego dana faktura dotyczy.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT, która potwierdza sprzedaż wcześniej zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kas, nie będzie zobowiązany dołączyć to tej faktury paragonu, gdyż – jak wskazał – Spółka prowadzi działalność przy użyciu kas z elektronicznym zapisem kopii paragonów, a wystawiona na żądanie klienta faktura VAT zawiera informacje obejmuje dane paragonu (numer paragonu, datę wystawienia oraz numer kasy, na której został zaewidencjonowana sprzedaż). Ponadto Wnioskodawca bez problemu jest w stanie przyporządkować wystawioną fakturę VAT do paragonu, który zapisany jest na informatycznych nośnikach danych i zweryfikować dane z paragonu z danymi na fakturze VAT.

Reasumując, w przypadku dokonania sprzedaży zaewidencjonowanej przez Spółkę na kasie fiskalnej, w stosunku do której wystawiona zostanie faktura VAT, nie będzie konieczne dołączenie do kopii faktury VAT paragonu.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.).

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.).

Stosownie do art. 68 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 68 § 2 ww. ustawy, jeżeli podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Według art. 68 § 3 cyt. ustawy, dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Powyższe przepisy dotyczą okresu przechowywania dokumentów, które są w posiadaniu Wnioskodawcy, tj. kopii dokumentów.

Zatem, skoro w tej przedmiotowej sprawie nie jest konieczne dołączenie przez Spółkę oryginału paragonu otrzymanego od klienta, na rzecz którego wystawiona zostaje faktura VAT, do kopii faktury, to Zainteresowany nie jest zobowiązany do przechowywania tego paragonu.

W kwestii powołanych przez Spółkę interpretacji organów skarbowych należy stwierdzić, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Wynika to bezpośrednio z art. 87 Konstytucji RP, w którym postanowiono, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.