Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawnypostanawia uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka sprzedaje m. in. liczniki energii elektrycznej, które zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podlegają procedurze legalizacji. Spółka zleca usługę legalizacji innej spółce. Legalizacja liczników energii elektrycznej odbywa się w punkcie legalizacyjnym ustanowionym u Podwykonawcy decyzją Prezesa Głównego Urzędu Miar. Urząd Miar pobiera w tym przypadku opłatę zgodnie z cennikiem wydawanym przez Ministerstwo Finansów określoną dla punktów legalizacyjnych. Opłatę za legalizację do urzędu miar zobowiązany jest wnosić podmiot zgłaszający przyrząd pomiarowy do legalizacji - jeżeli czynności odbywają się w punkcie legalizacyjnym opłatę wnosi podmiot prowadzący punkt legalizacyjny. Spółka wnosząca zapytanie sprzedając liczniki elektryczne wystawia nabywcom faktury VAT obejmujące dwie pozycje za licznik oraz za legalizację, przy czym należność za legalizację licznika nie jest przeniesieniem kosztu poniesionego przez Spółkę na rzecz Podwykonawcy, ale jest naliczana w kwocie wyższej niż zapłacona przez Spółkę. Do obu należności doliczany jest podatek VAT.

Według Strony w przedstawionym stanie faktycznym sposób wystawiania faktur przyjęty przez Spółkę jest prawidłowy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Do wystawiania faktur mają odpowiednio zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798). Elementy faktury stwierdzającej dokonanie sprzedaży zostały określone w § 9 w/w rozporządzenia. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, faktura ta, powinna zawierać co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT", nazwę towaru lub usługi, jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług, cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto), wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto), stawki podatku, sumę wartości netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu, kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

W myśl § 9 ust. 3 w/w rozporządzenia sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

Reasumując umieszczanie na jednej fakturze sprzedaży w dwóch odrębnych pozycjach: licznika energii elektrycznej i usługi legalizacji licznika jest dopuszczalne.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.