Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, działając na podstawie przepisów art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), po rozpatrzeniu pana wniosku z dnia 29.08.2005 r. (data wpływu 2.09.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, stwierdza, że przedstawione przez pana we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 2.09.2005 r. zwrócił się pan do tutejszego Urzędu z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie dotyczącym kosztów uzyskania przychodu w części dotyczącej diet zagranicznych. Z treści złożonego wniosku wynika, iż prowadzi pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych (jako kierowca samochodu ciężarowego) świadczonych na rzecz firmy transportowej pojazdami wskazanymi przez tę firmę na terenie całego kraju i poza jego granicami. Uważa pan, że wykonując tego typu działalność gospodarczą kilkudniowe wyjazdy zagraniczne może potraktować jako wyjazdy służbowe, a co za tym idzie wypłacać sobie diety, które następnie będą stanowiły koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Artykuł 23 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera katalog wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów. Brak zakwalifikowania jednak jakiegokolwiek wydatku do cytowanego art. 23 powołanej ustawy nie oznacza, iż każdy inny wydatek stanowić może koszt uzyskania przychodu. Dla uzyskania bowiem takiego uprawnienia wymagane jest wykazanie przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem w chwili jego poniesienia bądź w przyszłości.

Z zapisu art. 23 ust. 1 pkt 52 cytowanej ustawy wynika, że wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Wysokość diet przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych określił Minister Pracy i Polityki Społecznej w rozporządzeniach:

• z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W przepisie tym pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego lub kierowania pojazdem brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi, stanowiąc czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie zadania w miejscu innym niż stałe miejsce pracy, czyli opuszczenie stałego miejsca pracy. W konsekwencji powyższego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego lub kierowania pojazdem nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych. Podróże te są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.

Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków osób prowadzących działalność gospodarczą w omawianym zakresie.