P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art.14a § 1-4 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. ze zm.) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Podatnikowi X, oceniając jego stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25.10.2005 r. (data wpływu do U.S. 26.10.2005 r.) o udzielenie interpretacji, jako nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

1. Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę. W dniu 28.09.2005 r. Podatnik dokonał zakupu łożysk z firmy Y (Bułgaria), na fakturę VAT nr UP 01/05. Łożyska te są pochodzenia japońskiego i według strony bułgarskiej zostały przez nich zakupione w Niemczech. Łożyska były wysłane do Podatnika z firmy spedycyjnej z Hamburga. Do firmy Podatnika zostały przywiezione z Niemiec w dniu 13.10.2005 r. bez żadnych zabezpieczeń celnych oraz stosownych dokumentów. W Urzędzie Celnym poinformowano Podatnika, że towar nie podlega procedurom celnym, ponieważ został przywieziony z kraju UE, oraz że w swoich bazach nie mają żadnych informacji o towarze z faktury Podatnika lub podobnego, który miał być skierowany w tym czasie do Urzędu Celnego w Z w celu dokonania odprawy celnej.

2. Przedmiot interpretacji. Dotyczy zakwalifikowania zakupu towarów.

3. Stanowisko Wnioskodawcy. Jako własne stanowisko Podatnik przedstawił pogląd, iż według niego wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, ale fakturę wystawiła firma bułgarska nieposiadająca nr NIP - unijnego (Bułgaria nie jest członkiem UE). Nie wystąpił import, bo towar został przywieziony z Niemiec, a nie z Bułgarii, nie wystąpiła również transakcja trójstronna, ponieważ nie bierze udziału trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 2 pkt 1, 3, 5 i 9, art. 5 ust. 1, art. 9 ust. 1 i ust. 2, art. 135 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą. Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Stosownie do art. 5 ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju (art. 2 pkt 7 ustawy VAT). Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1, 3 i 5 tej w/w ustawy - przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, terytorium Wspólnoty - terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, a terytorium państwa trzeciego - terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty.

Przedstawiona przez Podatnika transakcja nie spełnia powyższej definicji importu towarów. Towary te są bowiem przywożone do Polski z Niemiec, a nie z państwa trzeciego W przedmiotowej sytuacji towary przywożone z Niemiec do Polski posiadają zatem status towarów wspólnotowych. W konsekwencji, w świetle obowiązującej ustawy o VAT transakcja dokonywana przez Podatnika nie stanowi importu towarów w Polsce podlegającego opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się taką transakcję, gdy spełnione są łącznie warunki. Jednym z nich, o którym mowa w pkt 2 lit a, jest aby trzech podatników VAT, zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich, uczestniczyły w dostawie towaru. W sytuacji przedstawionej we wniosku tego rodzaju sytuacja nie ma miejsca (nie bierze udziału trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych).

Podatnik stoi na stanowisku, że przedmiotowa transakcja stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, ale fakturę wystawiła firma bułgarska. Stosownie bowiem do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie jednak z art. 9 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT jednym z warunków uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest, aby dokonujący dostawy był podatnikiem VAT lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W analizowanej sytuacji na fakturze otrzymanej przez Podatnika od kontrahenta bułgarskiego nie został wskazany numer rejestracji tego kontrahenta dla celów podatku od wartości dodanej. Sprzedawca towaru - podmiot bułgarski - nie jest zatem podatnikiem podatku od wartości dodanej. W konsekwencji brak jest przesłanek do stwierdzenia, iż nabycie towarów przez Stronę stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dostarczanych przez podmiot bułgarski z Niemiec do Polski.

W świetle powyższego należy uznać, że nabycie towarów przez Stronę w przedstawionym stanie faktycznym nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. Dokonywana transakcja nie spełnia bowiem przesłanek do zakwalifikowania jej do importu towarów. Nie jest również możliwe zakwalifikowanie tej czynności do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju. Transakcja nie spełnia również warunków niezbędnych do zaklasyfikowania jej jako wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna. Zatem przedmiotowa transakcja pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce. Tak więc stanowisko Podatnika, iż w powyższej sytuacji wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest nieprawidłowe. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).