POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1- 4 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy odnośnie prawidłowości zakwalifikowania środka trwałego, tj. pawilonu handlowego - niezwiązanego trwale z gruntem oraz prawidłowości wyboru metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych od w/w środka trwałego, przedstawione we wniosku z dnia 04.10.2005r. (data wpływu do urzędu 05.10.2005r.) uzupełnionym pismem złożonym w dniu 14.10.2005r. o udzielenie interpretacji, jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Stan faktyczny przedstawiony przez WnioskodawcęPodatnik w miesiącu wrześniu 2005r. na wynajętej nieruchomości zmontował pawilon handlowy z gotowych elementów - niezwiązany trwale z gruntem (bez fundamentów) o powierzchni 42 m ² i koszcie wytworzenia wynoszącym 20.905,87 zł po odliczeniu podatku VAT. Pawilon handlowy został przyjęty do używania w miesiącu wrześniu 2005r. i wpisany do ewidencji środków trwałych

Przedmiot interpretacjiPodatnik zwraca się z zapytaniem, czy ma prawo zakwalifikować wyżej wymieniony środek trwały do grupy 8 Klasyfikacji środków trwałych - KŚT 806 - PKWiU - 28.11.10 oraz czy ma prawo wybrać degresywną metodę amortyzacji zgodnie z art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .

Stanowisko WnioskodawcyPodatnik uważa, iż wytworzony we własnym zakresie pawilon handlowy z gotowych elementów- niezwiązany trwale z gruntem, jako środek trwały ma prawo zakwalifikować do grupy 8 Klasyfikacji środków trwałych - KŚT 806 - PKWiU - 28.11.10 i dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .

Ocena prawna stanowiska WnioskodawcyZgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W myśl art. 22k ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych - od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

W wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stawki amortyzacyjne ustalane są w zależności od przyporządkowanego danemu środkowi trwałemu symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych. Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) która obowiązuje od 1 stycznia 2000 r. na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Ustalając dla danego środka trwałego symbol KŚT należy środek trwały zakwalifikować do odpowiedniej grupy. KŚT wyodrębnia 10 grup środków trwałych, grupom od 3 do 9 przypisano odpowiednie symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Do grupy 8 KŚT - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie zaliczane są również wolno stojące niezwiązane w sposób trwały z gruntem, kioski, budki, baraki, domki campingowe.

Zgodnie z powyższymi przepisami oraz przedstawionym stanem faktycznym ma Pan prawo zaliczyć wytworzony we własnym zakresie pawilon handlowy - niezwiązany trwale z gruntem, do w/w grupy 8 KŚT oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd postanowiono, jak w sentencji.Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).