Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29-sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) - w odpowiedzi na pismo z dnia 10 sierpnia 2004 r. (wpływ: 12.08.br) uzupełnione pismem z dnia 01.09.2004 r. dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie prawa do odliczenia zakupionego paliwa do samochodów ciężarowych nieposiadających świadectwa homologacji - uprzejmie wyjaśnia:

Przepis art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (DZ. U. Nr 54 poz. 5357) - dalej ustawa o VAT, stanowi, że w przypadku nabycia dsamochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:
DŁ = 357 kg + n x 68 kg
gdzie:
DŁ - oznacza dopuszczalna ładowność
n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy
- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podaktku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w powyższym przepisie, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3 (ust. 5 art. 86 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt. 3 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika palliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.Powołany przepis ustawy o VAT ogranicza więc prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do samochodów, których dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż obliczona wg wzoru określonego w ust. 3 art. 86 ustawy. Z kolei dopuszczalna ładowność ustalana jest wyłącznie na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku jej uzyskania, wydawanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Z powołanego stanu prawnego nie wynika zatem, aby sam brak u podatnika wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku jej uzyskania, skutkował uznaniem tego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest równa lub wyższa ładowności wyliczonej wg ustawowego wzoru.

Zauważyć należy, iż obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono od dnia 1 stycznia 1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym (DZ. U. Nr 6 poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. Transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te winny być przechowywane przez podmiot (producent, importer), dla którego zostało ono wydane. Ponadto od 1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych.

Dlatego też podatnik powinien ustalić, czy dla użytkowanego przez niego typu pojazdu samochodowego takie świadectwo istnieje.