Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr. 8, poz.60ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji, importu (zakupu z Unii Europejskiej) oraz dystrybucji produktów leczniczych. Celem zwiększenia swoich przychodów Spółka ponosi szereg wydatków marketingowych związanych z reklamą produktów. Działania marketingowe podejmowane są bezpośrednio przez Spółkę lub też na zlecenie Spółki przez podmioty trzecie profesjonalnie zajmujące się reklamą produktów.Zgodnie z regulacjami Prawa farmaceutycznego, reklama produktów leczniczych podlega szczególnym rygorom ograniczającym dopuszczalne formy prowadzonej działalność marketingowej (tj. m.in. zabrania używania w reklamach treści sugerujących możliwości uniknięcia porady lekarskiej, mogących prowadzić do błędnej autodiagnozy, zapewniających o lepszej skuteczności niż produkty konkurencji, gwarantujących właściwy skutek bez efektów ubocznych etc.). Ponadto, reklama produktów leczniczych może być prowadzona wyłącznie przez tzw. "podmiot odpowiedzialny" (tj. podmiot, który uzyskał zezwolenie na dopuszczenie danego produktu leczniczego do obrotu) lub na jego zlecenie.Organem nadzorującym przestrzeganie w/w ograniczeń jest Główny Inspektor Farmaceutyczny (w skrócie GIF). Zgodnie z art.62 ust.2 pkt.1 Prawa farmaceutycznego, GIF uprawniony jest do wydawania decyzji nakazujących zaprzestanie prowadzenia reklamy sprzecznej z obowiązującymi przepisami. Choć decyzje GIF mogą odnosić się do różnych form działań marketingowych, to jednak w świetle obecnej praktyki, najczęściej dotyczą one reklamy ukazującej się w mediach. Podmiot, wobec którego została wydana w/w decyzja zobowiązany jest m.in, do wycofania lub też modyfikacji danej reklamy. Dopuszczalne jest, zatem kontynuowanie rozpoczętej kampanii reklamowej po uprzednim wprowadzeniu odpowiednich zmian do treści reklamy zgodnie ze wskazaniami GIF. Zgodnie z prawem farmaceutycznym decyzje GIF objęte są rygorem natychmiastowej wykonalności. W praktyce, wywołują one skutek nie wcześniej niż począwszy od momentu ich doręczenia, tj. nie wywołują negatywnych konsekwencji w odniesieniu do działań marketingowych realizowanych w okresie od dnia rozpoczęcia kampanii reklamowej do dnia wydania ww. decyzji. Po otrzymaniu decyzji GIF Spółka niezwłocznie podejmuje działania mające na celu wstrzymanie rozpowszechniania kwestionowanych materiałów/treści reklamowych oraz ich dostosowanie do wymagań Prawa farmaceutycznego.Zgodnie z treścią art.52 ust.4 Prawa farmaceutycznego, reklama produktów leczniczych traktowana jest jako forma reklamy publicznej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wydatki te, zdaniem Spółki, mają wpływ na wysokość osiąganych przez nią przychodów.W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki ponoszone na reklamę produktów leczniczych do momentu wstrzymania emisji, jak i późniejsze nakłady na dostosowanie kampanii marketingowych do ograniczeń wynikających z decyzji GIF dla celów podatkowych są kwalifikowane jako w pełni odliczalne koszty reklamy publicznej.

Na podstawie art.15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1 ustawy. Aby określony wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Zgodnie z art.16 ust.1 pkt.28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba, że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia reklamy. Do działalności prowadzonej przez Spółkę w zakresie obrotu produktami leczniczymi mają zastosowanie przepisy szczególne, tj. ustawa z dnia 06.09.2001r. - Prawo farmaceutyczne ( Dz. U. z 2004r. Nr 53, poz. 533 ze zm.). W art.52 ust.1 i 2 tej ustawy określona została definicja i katalog czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego.

Działania reklamowe dotyczące produktu leczniczego wymienione w art.52 ust.1 i 2 ustawy Prawo farmaceutyczne, na podstawie przepisu szczególnego kwalifikowane są jako reklama publiczna i zgodnie z w/w przepisami w całości stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli zostały spełnione warunki wynikające z art.53-64 Prawa farmaceutycznego.

Dla działalności reklamowej ustawa Prawo farmaceutyczne przewiduje bowiem szereg ograniczeń, które zostały zawarte w art.53-64 i których spełnienie decyduje o kwalifikacji wydatków do reklamy produktu leczniczego i tym samym do kosztów uzyskania przychodów. Niespełnienie warunków wynikających z powołanych przepisów lub ich naruszenie skutkuje tym, że nie ma zastosowania przepis szczególny. W tej sytuacji ponoszone wydatki związane z reklamą produktów leczniczych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem art.15 ust.1 i art.16 ust.1 pkt.28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne w zakresie reklamy sprawuje Główny Inspektor Farmaceutyczny, który zgodnie z art.62 ust.2 ustawy Prawo farmaceutyczne może w drodze decyzji nakazać zaprzestania ukazywania się, lub prowadzenia reklamy produktu leczniczego, sprzecznej z obowiązującymi przepisami, publikację wydanej decyzji w miejscach, w których ukazała się ta reklama, oraz publikację sprostowania błędnej reklamy, lub usunięcia stwierdzonych naruszeń.

W świetle powołanych powyżej przepisów, sam fakt prowadzenia reklamy produktów leczniczych w sposób niespełniający wszystkich wymogów formalnych wynikających z Prawa farmaceutycznego, nie przesądza jeszcze o braku możliwości zaliczenia wydatków z nią związanych do kosztów uzyskania przychodów. W takiej sytuacji przy kwalifikowaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów należy uwzględniać zasady ogólne wynikające z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że jeżeli wydatki na reklamę mają związek z prowadzoną działalnością Spółki i mogły przyczynić się do zwiększenia jej przychodów, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż zawierały uchybienia w stosunku do przepisów-ustawy Prawo farmaceutyczne.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, wydatki poniesione przez Spółkę na przygotowanie i upowszechnienie kampanii reklamowej, której treść została zakwestionowana przez GIF oraz dostosowanie tej kampanii do wymogów stawianych przez GIF, w całości należy uznać za koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że prowadzone były w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Natomiast, w przypadku, gdy reklama ta skierowana została do konkretnego adresata, wówczas wydatki na jej przygotowanie i rozpowszechnianie podlegać będą limitowaniu.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa)

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art.236§ pkt.1 Ordynacji podatkowej służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.