Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.jedn. Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w.w ustawy.

Zatem podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych wszelkie wydatki, jeżeli wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wpływ wydatków na wysokość osiąganych przychodów.

Sposób i moment zaliczania tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu uzależniony jest od cech poszczególnych składników majątku tj. wartości, przewidywanego okresu użytkowania, daty poniesienia wydatku, daty przekazania do użytkowania.

W świetle art. 22a ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Stosownie do przepisów art. 22g ust. 1 pkt 1 w/w ustawy o podatku dochodowym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się: w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Według art. 22g ust. 8 jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników, przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W świetle powyższego posiadane przez Pana składniki majątku o wartości nie przekraczającej 3.500 zł - mogą nie być zaliczone do śrdoków trwałych i w oparciu o art. 22d ust. 1 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione na ich nabycie wydatki, można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm.) ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1500 zł.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1) lit. b) wyżej przywołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł.

Na podstawie powyższych przepisów przyjęte przez Pana do działalności gospodarczej elektronarzędzia o wartości poniżej 1500 zł nie muszą być wprowadzone do ewidencji wyposażenia, a ich sprzedaż nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.