Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12.07.2005 r. (bez znaku), złożonego w dniu 15.07.2005 r., uzupełnionego pismem z dnia 4.10.2005 r. w sprawie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie: czy wydatek poniesiony przez spółkę na zakup ubrań roboczych, następnie wydawanych pracownikom wykonującym pracę przy mieszalniku farb „w zależności od potrzeb”, czyli bez ograniczenia czasowego ich użytkowania, bądź ilości ich zużycia, stanowi dla niej koszt uzyskania przychodów, działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), postanawia stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę uznać za prawidłowe.

W dniu 15.07.2005 r. G. sp. z o.o. złożył w Drugim Urzędzie Skarbowym w Rzeszowie wniosek opatrzony datą 12.07.2005 r. (bez znaku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa i postępowanie przed sądem administracyjnym. (…) Z treści powołanego pisma wyłania się następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem materiałów budowlanych. Posiada stanowiska pracy przy mieszalniku farb. Pracownik zajmujący to stanowisko jest wyposażany w ubranie robocze. Przysługuje mu prawo do wymiany tego ubrania na nowe w zależności od potrzeb. Stanowisko to jest bowiem – zdaniem spółki – specyficzne. Mieszalnik nie jest urządzeniem szczelnym, a zabrudzenia powstałe podczas pracy nie są możliwe do usunięcia ani podczas prania, ani jakiegokolwiek innego czyszczenia. Z kolei pracownicy obsługujący to urządzenie są zatrudnieni na stanowiskach: magazynier i magazynier – sprzedawca. W związku z tym mają bezpośredni kontakt z klientami. Powinni więc – zdaniem spółki - wyglądać schludnie z racji dbałości o wizerunek firmy. Istotnym jest także, na co wskazuje wnioskodawca, że wspomniane powyżej uprawnienie pracownika wynika z zarządzenia prezesa spółki. W takim stanie faktycznym zrodziła się u podatnika wątpliwość czy koszty nabycia wydanych ubrań roboczych dla pracowników należy zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów bez względu na ilość ich zużycia przez pracownika. Zdaniem spółki takie stanowisko jest prawidłowe.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stanowisko to podziela.:

Przepisy ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają w swej treści wprost regulacji dotyczących odzieży ochronnej, bądź roboczej czy też kwalifikowania wydatków ponoszonych na jej zakup do kosztów uzyskania przychodów bądź określających limit wydatków na ten cel poniesionych, a podlegających zaliczeniu do kategorii kosztów uzyskania przychodów. Należy zatem sięgnąć do ogólnej definicji kosztów podatkowych zawartych w art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią tego przepisu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W przywołanych wyłączeniach ustawodawca nie zawarł regulacji dotyczących odzieży ochronnej i roboczej, w związku z czym należy uznać powołując się na powyżej przytoczoną generalną zasadę, że wydatki pracodawcy na zakup odzieży ochronnej i roboczej są kosztem uzyskania przychodów. Należy jednak mieć na uwadze przepisy ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), w szczególności art. 237⁷ § 1, art. 237⁸ § 1, art. 237^11a § 1 pkt 4 oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.), w szczególności § 8. Wymienione akty prawne określają m.in. warunki i zasady przydzielania pracownikom odzieży ochronnej i roboczej. W związku z tym kosztem uzyskania przychodów będzie tylko wydatek na nabycie takiej odzieży, która spełnia warunki w powołanych przepisach określone.

Odnosząc się zaś stricte do pytania Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wyjaśnia, że zgodnie z treścią art. 237⁸ § 1 ww. ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 237⁶ § 1 i art. 237⁷ oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Wprawdzie w omawianej sprawie pracodawca nie ustalił wprost okresu użytkowania odzieży roboczej, ale wskazał okoliczność, której zaistnienie uprawnia pracownika do pobrania tej odzieży. Takie rozwiązanie podatnik uzasadnił specyfiką stanowiska pracy przy mieszalniku farb, scharakteryzowaną w części wstępnej niniejszego uzasadnienia oraz koniecznością dbałości o wizerunek firmy. Wobec takiego stanu rzeczy, tutejszy organ podatkowy uznaje wydatki poniesione przez spółkę na zakup odzieży roboczej, przekazywanej następnie zgodnie z powyżej omówioną regułą, pracownikom zatrudnionym na stanowiskach przy mieszalniku farb za jej koszt uzyskania przychodu.