Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12.07.2005 r. (bez znaku), złożonego w dniu 15.07.2005 r., uzupełnionego pismem z dnia 5.08.2005 r. (bez znaku) i z dnia 4.10.2005 r., w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie: czy kosztem uzyskania przychodów spółki są wydatki poniesione na nabycie środka trwałego o przewidywanym przez podatnika okresie użytkowania krótszym niż rok, bądź odpisy amortyzacyjne oraz naliczone i zapłacone odsetki w przypadku wydłużenia okresu jego użytkowania, a także wydatki na jego ubezpieczenie i przegląd techniczny, w sytuacji gdy ów środek trwały został użyczony klientowi będącemu odbiorcą towarów przez nią produkowanych, działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 15 ust. 1, 16 ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 63 lit. c, art. 16a ust. 1, art. 16e ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), postanawia stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę uznać za prawidłowe.

W dniu 15.07.2005 r. G. sp. z o.o. złożył w Drugim Urzędzie Skarbowym w Rzeszowie wniosek opatrzony datą 12.07.2005 r. (bez znaku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa i postępowanie przed sądem administracyjnym. (…) Z treści powołanego pisma wyłania się następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem materiałów budowlanych. Spółka jest właścicielem samochodu osobowego i maszyn tzw. mieszalników i dozowników. Samochód stanowi środek trwały jednostki i jest przez nią amortyzowany. Został oddany do używania klientowi, który jest jednym z największych odbiorców jej produktów, w ramach zawartej z nim umowy użyczenia. Z treści tej umowy wynika – jak pisze podatnik – obowiązek biorącego wykorzystywania tego samochodu do działalności promocyjnej, reklamowej i handlowej na rzecz oddającego. Ponadto strony tej umowy zawarły ustne porozumienie, zgodnie z którym biorący jest obowiązany do „oddelegowania” swojego pracownika do wykonywania tej pracy. Jednostka oddaje do używania również mieszalniki i dozowniki. Odbywa się to także w ramach zawartych z pośrednikami (nabywcami towarów podatnika) umów użyczenia. Użyczenie takiego zestawu maszyn, cyt. za wnioskodawcą, „ma na celu wyjście naprzeciw oczekiwaniom indywidualnych klientów, hurtowników i innych potencjalnych nabywców naszych produktów. Pośrednicy posiadający w użyczeniu taką maszynę mogą na miejscu realizować napływające zamówienia bez konieczności wysyłania ich do naszej firmy, co wiąże się ze sprawnością realizacji zamówień oraz ma znaczący wpływ na wynik sprzedaży”. Podatnik dalej podkreśla, że asortyment sprzedawanych przez niego tynków i farb oraz paleta ich barw jest tak duży, że nieopłacalnym wręcz byłoby produkowanie wszystkich odcieni. Istotnym jest także i to, że umowy użyczenia mieszalników i dozowników są zawierane z klientami, z którymi wiąże podatnika umowa o współpracy, zgodnie z którą ów klient jest obowiązany do propagowania i reklamowania sprzedaży produktów spółki oraz do sprzedaży jej towarów. Wnioskodawca wydatki na nabycie dozowników i mieszalników zalicza do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich zakupu, w związku z założeniem, iż będzie je użytkował krócej niż rok. W przypadku przedłużenia okresu używania, spółka wyksięgowuje koszty zakupu, zalicza do środków trwałych, nalicza odpisy amortyzacyjne i odsetki. W takim stanie faktycznym zrodziła się u podatnika wątpliwość, czy koszty nabycia, amortyzacji, naliczonych i zapłaconych odsetek, o których powyżej mowa oraz przeglądu technicznego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem spółki odpowiedź na to pytanie jest twierdząca.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stanowisko to podziela:

Artykuł 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, za miesiące, w którym składniki te były oddane od nieodpłatnego używania. Z kolei zgodnie z treścią art. 710 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Tak więc jedną z cech tej umowy jest jej nieodpłatność, co oznacza, że po stronie biorącego rzecz w używanie nie może wystąpić obowiązek jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz użyczającego. Oznacza to, że umowa, jakkolwiek zwana przez strony czynności umową użyczenia, taką umową nie jest, jeżeli biorący rzecz do używania ma obowiązek dokonania wzajemnych świadczeń na rzecz użyczającego. Oczywistym jest przy tym, że o charakterze danej umowy decyduje nie tyle jej nazwa, co jej treść i zgodny zamiar stron. Z treści pism podatnika wynika, że w istocie swej zawarta umowa użyczenia, zarówno samochodu, jak i mieszalników oraz dozowników, nieodpłatnego charakteru nie posiada. Na biorącym bowiem rzecz do używania ciąży wynikający bądź z niej, bądź wiążącej się z nią umowy o współpracy, obowiązek świadczeń wzajemnych na rzecz oddającego. Mianowicie, jest to obowiązek promocji i reklamy produktów spółki, a w przypadku dozownika i mieszalnika także powinność nabywania a następnie sprzedawania produktów podatnika. W takim zatem stanie rzeczy, wobec wykluczenia nieodpłatnego charakteru zawartych umów użyczenia, należy wyłączyć stosowanie powyżej wspomnianego art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ww. ustawy, a w konsekwencji zakwalifikować odpisy amortyzacyjne dokonane od tych środków trwałych do kategorii kosztów uzyskania przychodów. Idąc tym tokiem rozumowania za koszty uzyskania przychodów należy uznać także koszty ubezpieczenia samochodu i przeglądu technicznego, a także wydatków na nabycie samochodu o przewidywanym okresie używania do roku czasu oraz naliczonych i zapłaconych odsetek w przypadku zakwalifikowania owego samochodu do środków trwałych spółki. Jedynie wspomnieć w tym miejscu należy, że możliwość zaliczenia wydatku powyżej 3.500,00 zł na nabycie środka trwałego o przewidywanym przez podatnika okresie użytkowania nie dłuższym niż rok wynika, a contrario z treści art. 16a ust. 1 i 16d ust. 1. Przepisy te stanowią, że amortyzacji podlegają środki trwałe, których wartość przekracza 3.500,00 zł i przewidywany przez podatnika okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok. Kosztem uzyskania przychodów są także zapłacone odsetki, które spółka ma obowiązek naliczyć zgodnie z zapisem art. 16e pkt 4 ww. ustawy, w przypadku przekroczenia roku faktycznego okresu użytkowania środka trwałego o wartości początkowej powyżej 3.500,00 zł. Na dokonanie takiej kwalifikacji pozwala art. 16. ust. 1 pkt 21 ww. ustawy, który wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy ordynacji podatkowej. Wprawdzie odsetki, o których mowa stanowią niepodatkową należność budżetową, ale nie stosuje się do niej Przepisów ordynacji podatkowej, dlatego omawiane wyłączenie nie będzie mieć do niej zastosowania. Odsetki te trudno zresztą uznać za stricte odsetki za zwłokę, o których mowa w wyżej powołanym przepisie. Mają one bowiem charakter zadośćuczynienia uszczupleń we wpływach budżetowych, w związku z dozwolonym prawem zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów wydatku na nabycie środka trwałego powyżej 3.500,00 zł.