Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28 września 2005r., wniesionego bezpośrednio do organu podatkowego w dniu 4 października 2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach
postanawia
stanowisko Pani dotyczące rozliczania dochodów z tytułu najmu lokalu na cele biurowe
uznać za prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Pismem z dnia 28 września 2005r., zwróciła się Pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), przedstawiając następujący stan faktyczny:
Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą XXX. W firmie tej wprowadziła Pani do ewidencji środków trwałych budynek handlowo-usługowy stanowiący wspólność majątkową Pani i małżonka. W budynku tym znajdują się lokale biurowe, które są wynajmowane. Jeden z tych lokali wynajmuje Pani dla spółki cywilnej "YYY". Wspólnikami tej Spółki jest Pani i Pani mąż. Na skutek wystawienia faktury VAT w firmie XXXX powstaje przychód z tytułu najmu, a w spółce cywilnej wydatek z tym związany ujmowany jest w koszty uzyskania przychodów.
W takim stanie faktycznym zwraca się Pani z zapytaniem, czy dochód uzyskany z tytułu najmu jest prawidłowo rozliczany?
Sformułowała też Pani własne stanowisko w sprawie, stwierdzając, że skoro umowa na wynajem lokalu została zawarta na czas nieograniczony, to w dacie wystawienia faktury VAT w firmie "XXX" powstaje przychód, a w s.c. "YYYY" koszt uzyskania przychodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych omów stają się wymagalne.Z kolei z ust. 1f art. 14 ustawy wynika, że jeżeli podatnik:
1) jest podatnikiem podatku od towarów i usług niekorzystającym ze zwolnienia od tego podatkuoraz
2) prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, oraz
3) ewidencjonuje przychody w dacie wystawienia faktury, zgodnie z odrębnymi przepisami
- za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, za datę powstania przychodu uważa się dzień, w którym faktura powinna być wystawiona; w przypadku gdy zdarzenia, o których mowa w ust. 1c, nastąpiły w grudniu danego roku podatkowego, a faktury dotyczące tych zdarzeń, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione w roku następnym, za datę powstanie przychodu uważa się ostatni dzień roku podatkowego, w którym miały miejsce te zdarzenia.

Z powołanych przepisów wynika więc, że jeżeli przedmiotem najmu są składniki majątkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą to przychód powstaje z chwilą, kiedy stanie się należny, a nie gdy zostanie faktycznie otrzymany.

Odnosząc się do zagadnienia zaliczenia w koszty uzyskania przychodów s.c. "YYY" naliczonego przez firmę "XXXX" czynszu należy stwierdzić co następuje:
Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonują dwie metody zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów - metoda kasowa i memoriałowa.
Z metody kasowej mogą skorzystać wyłącznie osoby fizyczne prowadzące podatkową księgę przychodów i rozchodów. Metodą tą reguluje przepis art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący, iż koszty uzyskania przychodu są potrącalne tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zdefiniowano terminu "poniesienie" (kosztu). Należy więc zauważyć, iż poniesienie kosztu jest zupełnie czym innym, niż jego "zarachowanie" (zaksięgowanie), na co wskazuje treść art. 22 ust. 5 ustawy. W tej sytuacji, kierując się wykładnią językową i systemową, należy uznać, że koszt poniesiony to:
1) koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym (rozchód pieniędzy) oraz
2) każdy faktycznie dokonany odpis nie będący wydatkiem (np. amortyzacyjny).

Przy stosowaniu tej metody w danym roku podatkowym uwzględnia się również i te koszty uzyskania przychodów, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodów w latach następnych.
Natomiast metodę memoriałową stosują podatnicy, którzy:
- prowadzą księgi rachunkowe (w ich przypadku stosowanie metody memoriałowej jest obligatoryjne),
bądź
- prowadzą podatkowe księgi przychodów i rozchodów - pod warunkiem, iż stale w każdym roku podatkowym księgi przychodów i rozchodów będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego (w przypadku tych podatników zastosowanie metody memoriałowej jest dobrowolne i zależy od ich wyboru).

Z art. 22 ust. 5 powołanej ustawy wynika, że koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z przepisu tego wynika generalna zasada, że koszty poniesione w celu uzyskania przychodów można potrącić w roku podatkowym, w którym przychód związany z kosztami wystąpił albo racjonalnie oceniając powinien wystąpić, chyba, że zachodzą inne możliwości potrącenia przewidziane w dalszej części tego przepisu.

Przy takim rozumieniu przepisów stanowisko Pani należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy.
Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Wnioskodawcy - art. 14b § 2 w/w ustawy.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany prawa, które było przedmiotem interpretacji.

Na niniejsze postanowienie służy Podatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 i art. 236 Ordynacji podatkowej).