POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 08.06.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nakładów poniesionych na obiekcie dzierżawionym bezpośrednio w momencie ich poniesienia

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik pismem z dnia 08.06.2005r. (data wpływu 20.06.2005r.) wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nakładów poniesionych na obiekcie dzierżawionym bezpośrednio w momencie ich poniesienia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych w formie spółki jawnej. Spółka jest dwuosobowa i prowadzi działalność na terenie kraju. Siedziba Spółki mieści się w wynajmowanych pomieszczeniach w Iławie. W ostatnich kilku latach działalność Spółki zaczęła koncentrować się na terenie Gdańska. W związku z tym Spółka przeniosła swoją siedzibę do Gdańska i podpisała w dniu 6 grudnia 2004 roku umowę najmu bazy warsztatowo-logistycznej z Zarządem Nieruchomości Komunalnych reprezentującym Gminę Miejską. Zgodnie z arkuszami inwentaryzacyjnymi baza składa się z 4 budynków o łącznej powierzchni 1.763,80m2. W protokole zdawczo-odbiorczym wyspecyfikowany jest stan budynków i poszczególnych instalacji. Baza wymaga generalnego remontu, jednak nie zmieni się jej przeznaczenie, będzie nadal pełniła funkcje bazy warsztatowo-logistycznej. Charakter bazy nie wymaga adaptacji jej budynków i pomieszczeń pod kątem działalności Spółki.

Zakres prac remontowych, które zostały a także mają być wykonane w obiekcie dzierżawionym od Gminy Miasta to:

• wykonanie bieżących napraw pokrycia dachu w celu zabezpieczenia obiektu przed niszczącym działaniem zewnętrznych warunków atmosferycznych,
• wykonanie podłączenia zasilania energią elektryczną, łącznie z dostosowaniem przyłącza do obowiązujących obecnie przepisów budowlanych,
• odbudowa przyłącza wody, wymiana nieszczelnych i uszkodzonych fragmentów przyłącza,
• wymiana stolarki okiennej zgodnie z zaleceniami protokołu zdawczo - odbiorczego,
• remont - odtworzenie instalacji grzewczej,
• remont - odtworzenie instalacji elektrycznej,
• remont - odtworzenie wewnętrznej instalacji wodno - kanalizacyjnej,
• wymiana stolarki drzwiowej zgodnie z zaleceniami protokołu zdawczo - odbiorczego,
• naprawa i wymiana podłóg w zakresie określonym w protokole zdawczo - odbiorczym,
• wykonanie prac malarskich wewnątrz budynku,
• naprawa i odświeżenie elewacji zewnętrznej budynku,
• odtworzenie brakujących poręczy schodowych w części socjalnej oraz całości schodów części magazynowej obiektu,
• remont - naprawa instalacji odgromowej budynku,
• zakup i zamontowanie brakujących osłon i zabezpieczeń kanałów samochodowych, studzienek i kanałów wentylacyjnych,
• remont - odtworzenie wbudowanej na stałe instalacji przeciwpożarowej,
• remont - odtworzenie wbudowanej na stałe instalacji sprężonego powietrza,
• naprawa z ewentualną wymianączęści bram wjazdowych w budynku warsztatu - magazynu,
• naprawa - renowacja z uzupełnieniem braków posadzki w budynku warsztatu - magazynu,
• remont generalny - wymiana poszycia dachu na obiekcie (ze względu na wymogi pogodowe wykonanie tych prac przewidywany czas to późna wiosna, lato 2005r.).

Niektóre prace remontowe zostały przeprowadzone w 2004r., reszta wykonywana jest w bieżącym okresie. Zakończenie remontu nastąpi w 2005 roku.

Z uwagi na powyższe w złożonym wniosku Podatnik zadał pytanie: czy poniesione przez Spółkę wydatki potraktować jako remont i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia, czy dokonać ich wyceny w sposób przewidziany w art. 22g ust. 7, traktując je jako wydatki, o których mowa w art. 22g ust. 17 i amortyzować je w sposób przewidziany w art. 22j ust. 4 pkt 1, gdyż nie mogą być one bezpośrednio uznane za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki remontowe przez Spółkę zostały potraktowane jako inwestycja w środku trwałym obcym, jednak Podatnik uważa, że wszelkie wydatki remontowe powinny być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania, zarówno w 2004 roku, jak i w 2005 roku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23.

Zasady amortyzacji środków trwałych, w tym także inwestycji w obcych środkach trwałych uregulowane zostały przez przepisy art. 22a-22o ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Zgodnie z art.22a ust.2 pkt 1 tej ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. nie zawiera legalnej definicji "inwestycji w obcych środkach trwałych", a jedynie w art. 22g ust. 7 reguluje sposób ustalania ich wartości początkowej, odsyłając do zasad ogólnych ustalania wartości początkowej środków trwałych zawartych w ust. 3 i 5 tego artykułu. Przepisy tych ustępów określają pojęcie ceny nabycia i kosztu wytworzenia dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 22j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W myśl normy prawnej zawartej w art. 23 ust.1 pkt 1 lit. b i c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na:

• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (a więc także inwestycje w obcych środkach trwałych),
• ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22 g ust.17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do przepisu art.22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. - jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, z tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z treści przytoczonego przepisu wynika, że wartość początkową środków trwałych podwyższają wydatki na ich ulepszenie. Wydatkami na ulepszenie są wydatki powodujące zwiększenie wartości użytkowej tych środków z dnia ich przekazania do używania.

Do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich:

• przebudowę czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny;
• rozbudowę tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii-technologicznych itp.;
• rekonstrukcję tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych.;
• adaptacja tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż było jego pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych;
• modernizacja tj. unowocześnienie środków trwałych, w tym nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności:

• okresem używania,
• zdolnością użytkową,
• jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych, oraz kosztami ich eksploatacji.

Natomiast remont jest to odtwarzanie (przywracanie) pierwotnego stanu technicznego i użytkowego.

Definicję remontu znajdujemy także w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo Budowlane (Dz. U. z 2000r. Nr 106 poz. 1126 ze. zm.), gdzie remont jest to: " wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów innych niż użyto w stanie pierwotnym".

Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu środka trwałego przy czym w pojęciu tym nie mieści się zwykła bieżąca konserwacja. Drugą istotną cechą remontu, jaką należy wyczytać z przepisów prawa podatkowego, jest założenie iż następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycie).

Wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych. Zaś kolejną cechą remontu jak wspomniano wyżej, jest to, że następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia).

Z przedstawionego stan faktycznego wynika, że przedmiotowe wydatki zostały poniesione przez Spółkę przed przyjęciem środka trwałego do używania. Zatem poniesienie wydatków nie nastąpiło w toku eksploatacji środka trwałego przez Spółkę i nie było wynikiem eksploatacji środka trwałego.

W związku z powyższym Spółka nie ma prawa do bezpośredniego zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu przyjęcia inwestycji w obcym środku trwałym do używania. Kosztem podatkowym będą jednak odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z zasadami określonymi w przepisach art. 22j ust.4 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.