POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 30 września 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dot. kryteriów i warunków technicznych, jakim muszą odpowiadać kasy rejestrujące i sposobu ewidencjonowania na nich towarów i usług - stwierdza, że stanowisko Podatniczki jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 września 2005 r. w kancelarii tutejszego Urzędu Skarbowego Podatniczka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) w sprawie sposobu ewidencjonowania sprzedawanych przez Nią towarów przy zastosowaniu kasy fiskalnej.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Podatniczka, kupując kasę fiskalną i uzgadniając z serwisem obsługującym kasy i dokonującym programowania i fiskalizacji oraz zaprogramowania towarów w kiosku, polegała na doświadczeniu serwisantów, którzy od ok. 10 lat programują kasy rejestrujące w małych kioskach. Pracownicy serwisu zaproponowali Stronie zaprogramowanie towarów w kiosku w postaci grup towarowych, tzn. aby nie programować, np. kart telefonicznych po 10 zł., 25 zł., 30 zł. itd. nadając każdej z tych kart osobny kod, tylko umieścić na kasie jeden kod z nazwą karty telefonicznej z zastosowaniem odpowiedniej stawki VAT (22%). Również w przypadku prasy nie należy programować kilkuset kodów przyporządkowując każdemu z nich nazwę gazety, tylko podzielić ją na prasę ze stawką 22% VAT, 7% VAT, 0% VAT. Podobnie z innymi towarami, np. gumy do żucia z jednym kodem i stawką 22% VAT. Dzięki temu wszystkie towary w małym kiosku mogą być sprzedawane w sposób ułatwiający obsługę klienta, co przy niewielkiej marży ma niebagatelne znaczenie. Częste zmiany cen biletów, nazw papierosów, rodzajów zapalniczek, gum do żucia itp. przy ponownym zaprogramowaniu kasy pociągałyby za sobą podniesienie kosztów obsługi kasy.

W związku z powyższym Podatniczka zwraca się z zapytaniem, czy zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym mają odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, towary sprzedawane w kiosku mogą być zaprogramowane na kasie fiskalnej i ujęte na paragonie w postaci grup towarowych i odpowiadającej im stawce VAT, czy należy szczegółowo rejestrować towary w kasie fiskalnej.

Zdaniem Podatniczki przepisy ww. rozporządzenia nie nakazują konkretnie jak daleko należy posunąć się w dzieleniu nazw towarów. Inne przepisy także nie wskazują na konieczność szczegółowego podziału danej grupy towarowej. Nawet instrukcja kasy fiskalnej zachęca do kodowania towarów wg grup towarowych, co znacznie ułatwia sprzedaż i upraszcza programowanie kasy.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z późn. zmian.) paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby podatnika,
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
   
3. numer kolejny wydruku,
   
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
   
5. nazwę towaru lub usługi,
   
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
   
7. ilość i wartość sprzedaży,
   
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
   
9. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
   
10. łączną kwotę podatku,
    
11. łączną kwotę należności,
    
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
    
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
    
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy,

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwa towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć nazwę jednostkową - tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi i jednoznacznie go identyfikować. Używanie nazw grup towarowych lub usługowych zamiast jednoznacznie definiującej towar lub usługę nazwy indywidualnej jest naruszeniem obowiązujących przepisów.

Nazwa usługi na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić indywidualnie zakupioną usługę. Gwarantuje to konsumentowi m.in. prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów, które będą drukowane przez kasę rejestrującą na paragonie fiskalnym pod warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować usługę, jaka została faktycznie zakupiona przez klienta. Należy jednak zaznaczyć, że taki sposób postępowania może być wykorzystany wyłącznie w sytuacji, gdy w danym grupowaniu występują usługi opodatkowane według takiej samej stawki podatku VAT.

Nazwa towaru drukowana na paragonie fiskalnym może także odpowiadać nazwie-marce towaru, gdyż stosowanie takiego sposobu oznacza możliwość jednoznacznego, dokładnego identyfikowania zakupionego towaru.

Z § 4 ust. 1 pkt 1 ww. Rozporządzenia Ministra Finansów wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług.

Sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów. Zauważyć należy, że im szerszy jest wybór towarów w danej grupie to wymaga on bardziej szczegółowego określania nazwy towaru w celu jego prawidłowej identyfikacji.

Mając na uwadze przepisy prawa w zakresie podatku od towarów i usług oraz przedstawiony stan faktyczny tut. organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Podatniczki wyrażone w piśmie jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:
- iż przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia;
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 w związku z art. 223 § 1 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.