POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 roku – Ordynacja podatkowa (jednolity tekst. Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku Pana , o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie: Czy uzyskując dochody z pracy najemnej w Libii podatnik ma obowiązek składania rocznego zeznania podatkowego i opodatkowywania dochodów w Polsce...

stwierdzam, że:

• stanowisko przedstawione w wyżej wymienionym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Pan jest właścicielem lokalu spółdzielczego w Gdańsku gdzie jest zameldowany na stałe, jest to również adres korespondencyjny. Od lutego 2003r. podatnik przebywa w Libii. Urlop wypoczynkowy spędza w Polsce. Zgodnie z informacją libijskiego pracodawcy podatnik jest rezydentem podatkowym Libijskiej Arabskiej Dżamahiriji Ludowo-Socjalistycznej i podlega prawu podatkowemu obowiązującemu w Libii. Praca w Libii jest dla podatnika jedynym źródłem utrzymania. W 2004r. podatnik osiągał przychód z pracy najemnej w Libii oraz otrzymał od polskiego płatnika zaległy dodatek urlopowy za rok 2003. W roku 2005 podatnik nadal osiąga przychód z pracy w Libii.

W złożonym wniosku strona utrzymuje, że przebywając i pracując w Libii nie ma obowiązku składania w Polsce rocznego zeznania podatkowego i opodatkowania dochodów uzyskanych w Libii.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) w art. 3 ust. 1 stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W polskim prawie miejsce zamieszkania zdefiniowane zostało w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. kodeks cywilny (jednolity tekst: Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późniejszymi zmianami), który stanowi, iż miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z tego wynika, iż konstrukcja prawna miejsca zamieszkania składa się z dwóch elementów: przebywanie w sensie fizycznym w określonej miejscowości oraz wola stałego pobytu. Przy ocenie zamieszkania należy brać pod uwagę okoliczności obiektywne, takie jak miejsce faktycznego osiedlenia się, miejsce ześrodkowania interesów rodzinnych, zawodowych, majątkowych oraz element subiektywny, tj. zamiar stałego pobytu. Z tym, że w przypadku elementu subiektywnego o zamiarze stałego pobytu nie świadczy jednak wola wewnętrzna podatnika, lecz dająca się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności.

Fizyczna nieobecność w Polsce przez okres trwający nawet ponad dwa lata, nie przesądza jeszcze o nieposiadaniu w Polsce miejsca zamieszkania w sensie cywilnym. W świetle opisanych we wniosku okoliczności, w ocenie Urzędu, w okresie przebywania w Libii podatnik posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Miejscowością, w której wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania jest Gdańsk. Świadczy o tym posiadanie w tej miejscowości spółdzielczego lokalu mieszkalnego, który w okresie nieobecności zamieszkiwany jest przez najbliższą rodzinę podatnika. W trybie art. 14 a ustawy – Ordynacja podatkowa podatnik wystąpił o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego do naczelnika urzędu skarbowego właściwego wg miejsca zamieszkania w Gdańsku. Dochody uzyskane w latach 2003 oraz 2004, a więc pracując już w Libii, wnioskodawca opodatkował w Polsce składając zeznania podatkowe w Urzędzie Skarbowym zgodnie z miejscem zamieszkania w Gdańsku. Zamiaru stałego pobytu w Libii, przez który należy rozumieć wewnętrzną wolę podatnika dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności, wnioskodawca nie poparł żadnymi obiektywnymi okolicznościami.

W związku z powyższym należy przyjąć, że wnioskodawca mieszka w Polsce i tylko czasowo zmienia miejsce pobytu w związku z podjęciem pracy w Libii.

W myśl postanowień art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przywołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ponieważ Polska nie zawarła z Libią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to wypłacone wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przy uwzględnieniu postanowień art. 27 ust. 9 cytowanej wyżej ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o uniknięciu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie.

Odliczenie to nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Zgodnie z powyższym metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną jako metoda proporcjonalnego zaliczenia stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem jeżeli podatnik uzyska dochody z tytułu pracy najemnej u libijskiego pracodawcy będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok będzie w tym przypadku miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą). W związku z tym dochody otrzymane od libijskiego pracodawcy podlegać będą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. ze stosunku pracy i wg obowiązującej skali podatkowej.

W tym celu dochód uzyskany w Libii należy pomniejszyć o

• kwotę w wysokości stanowiącej równowartość trzydziestu diet (art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), przeliczeniu na złote według kursu walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłoszonego przez bank, z którego usług korzysta podatnik, a jeżeli bank ten stosuje różne kursy walut obcych lub podatnik nie korzysta z usług banku według kursu średniego walut ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski (art. 11 ust. 3 lub ust. 4 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
• ryczałtowe koszty uzyskania przychodu (art. 22 ust.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych),
• kwotę dobrowolnie opłaconych w danym roku podatkowym składek na ubezpieczenie społeczne (art. 26 ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Od dochodów obliczonych powyższym sposobem uzyskanych od libijskiego pracodawcy należy obliczyć podatek wg obowiązującej w danym roku podatkowym skali podatkowej, a następnie od tego podatku odliczyć kwotę równą podatkowi zapłaconemu w Libii o ile podatek został tam zapłacony.

W związku z powyższym stosownie do przepisów art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik jest zobowiązany do złożenia w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym rocznego zeznania podatkowego i wykazać w nim dochody uzyskane od libijskiego pracodawcy.