Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku XXX Sp. z o.o., z dnia 20 lipca 2005r. (data wpływu do Urzędu 21.07.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przestawiony stan faktyczny oraz stan prawny

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Z przedstawionego przez Spółkę (dalej Finansującego) stanu faktycznego wynika, że zawarła ona z inną spółką (dalej Korzystającym) umowę leasingu finansowego, o której mowa w art. 17 f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczącą centrum handlowego.Na podstawie w/w umowy Korzystający dokonuje odpisów amortyzacyjnych przedmiotu leasingu. Ma on obowiązek zapłaty opłat leasingowych na rzecz Finansującego po dokonaniu odbioru przedmiotu leasingu. Wysokość opłat wyrażona jest w umowie w euro, ale opłaty wnoszone są w polskich złotych i przeliczane na złote według ustalonego między stronami kursu umownego. Zgodnie z zapisami umowy Korzystający zobowiązuje się do zapłaty Finansującemu wszystkich kwot w euro, o ile przepisy dopuszczają taką możliwość.

W lipcu Podatnik został poinformowany o toczącym się postępowaniu w Departamencie Operacji Krajowych Narodowego Banku Polskiego o wydanie zezwolenia dewizowego dla Korzystającego w sprawie zapłaty w walucie euro opłat leasingowych na rzecz Podatnika. W związku z powyższym Podatnik oczekuje zapłaty rat leasingowych w euro począwszy od pierwszej opłaty okresowej po otrzymaniu zezwolenia dewizowego przez Korzystającego.

Zdaniem Spółki uzyskanie przez Korzystającego zezwolenia dewizowego skutkuje koniecznością zmiany w/w umowy na umowę w walucie euro. Skutkiem takiego przekwalifikowania umowy będzie ustalenie w euro opłaty okresowej, w tym:wyrażonej w euro części kapitałowej opłaty okresowej odpowiadającej spłacie wartości przedmiotu leasingu,wyrażonej w euro części odsetkowej opłaty okresowej odpowiadającej przychodom Finansującego.Zdaniem Spółki począwszy od pierwszej opłaty wniesionej przez Korzystającego w walucie euro ma on prawo potraktować jako zrealizowaną różnicę kursową powstałą dla wykazanej w umowie leasingu w euro części opłaty stanowiącej spłatę kapitału z umowy leasingu. Przychodem lub odpowiednio kosztem uzyskania przychodów Finansującego będzie różnica pomiędzy kursem kupna banku z dnia wpływu środków na rachunek bankowy Finansującego a kursem, po którym należność wynikająca z umowy została wprowadzona do ksiąg rachunkowych. Koszt/przychód jest rozpoznawany w miesiącu wpływu środków na rachunek bankowy podatnika.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu przedstawiona przez Spółkę argumentacja jest nieprawidłowa. Analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczących przychodów i kosztów uzyskania przychodów, wskazuje że różnice kursowe nie są odrębnym źródłem powstania przychodów lub kosztem uzyskania przychodów lecz korygują kategorię podatkową, której dotyczą (odpowiednio przychody lub koszty), zmniejszając ją lub zwiększając (w zależności od charakteru różnic kursowych). W przypadku zawarcia umowy leasingu mamy do czynienia z powstaniem przychodu u finansującego i kosztów u korzystającego. Z treści pisma wynika, że Finansującym jest Spółka. Oznacza to, że powstałe w związku z realizacją umowy leasingu różnice kursowe będą korygowały przychody Spółki. Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług skorzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu. W przypadku umów leasingu finansowego, do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartość niematerialnych i prawnych. Oznacza to, że w przypadku leasingu finansowego przychodem dla Spółki będzie jedynie ta część opłat leasingowych, która przewyższa spłatę wartości początkowej przedmiotu leasingu (tzn. rata odsetkowa).

Mając na uwadze powyższe, oraz fakt, iż pojęcie różnic kursowych jest związane z przychodem, w przypadku gdy zawarcie i realizacja umowy następuje w walucie obcej, różnice kursowe od części raty kapitałowej, odpowiadającej spłacie wartości początkowej środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej), nie korygują przychodów tzn. nie pomniejszają go - w przypadku ujemnych różnic kursowych, ani też nie zwiększają - w przypadku różnic dodatnich. Odpowiednia korekta przychodu winna być natomiast dokonana w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłata wynikająca z umowy leasingu stanowi przychód podatkowy Spółki.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).