POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 4 w związku z art.14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 30.08.2005 r. (data wpływu do Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w dniu 29.08.2005r. a następnie przekazane do tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 06.09.2005 r. i uzupełnione w dniu 18.11.2005r.).

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż w dniu 19.10.2004r. Spółka zawarła umowę pożyczki, na mocy której XXX N.V.(dalej: XXX Holding), spółka prawa holenderskiego, pożyczył Spółce kwotę (................) EUR. Strony w umowie uzgodniły, że wypłata kwoty głównej pożyczki przez XXX Holding jak również spłata rat kapitałowych i odsetek przez Spółkę nastąpi w EUR.

Spółka dokonała częściowej spłaty kwoty głównej pożyczki w następujący sposób:

• W dniu 30 grudnia 2004r. zapłaciła kwotę (....) EUR,

• W dniu 3 stycznia 2005r. zapłaciła kwotę (....) EUR.

Pozostała część kwoty głównej pożyczki, czyli (......) EUR została, na mocy aneksu do umowy pożyczki, przewalutowana na PLN według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień 7 kwietnia 20005r.

W wyniku powyższej operacji powstały dodatnie różnice kursowe w wysokości (......) zł. Różnic tych Spółka nie rozpoznała jako przychodu do opodatkowania.

Spółka prosi o potwierdzenie, iż w świetle regulacji ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), fakt, że w wyniku przewalutowania kwoty głównej pożyczki z EUR na PLN zmniejszyła się wyrażona w księgach rachunkowych kwota pożyczki do spłaty w PLN (tzn. powstały rachunkowe dodatnie różnice kursowe) nie powoduje dla niej powstania przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o p.d.o.p., zarówno w momencie przewalutowania jak i w przyszłości.

Naczelnik Drugiego MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami, uznając za prawidłowe stanowisko Podatnika informuje, co następuje:

Dla celów ustalenia różnic kursowych w przypadku przewalutowania zobowiązań Spółki wyrażonych w EUR na PLN zastosowanie ma przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów,Ponieważ w przedstawionej sytuacji Spółka przewalutowała część zaciągniętego zobowiązania poprzez przeliczenie kwoty pożyczki wyrażonej w EUR na PLN na podstawie średnich kursów publikowanych przez Narodowy Bank Polski na dany dzień to nie mamy tutaj do czynienia z różnymi kursami wymiany walut pomiędzy dniem zarachowania i dniem zapłaty kosztu.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż wolą ustawodawcy jest, by ekonomiczne skutki zmiany kursów walut, zaistniałe między dniem zarachowania wyrażonego w walucie obcej kosztu, a dniem jego zapłaty, znalazły odzwierciedlenie w kosztach podatkowych.

Różnice kursowe, zmniejszające lub zwiększające koszty podatkowe, powstają wyłącznie w przypadku faktycznego transferu walut, a więc mają charakter kasowy.

W przypadku Spółki, zobowiązanie z tytułu zaciągnięcia pożyczki powstaje w EUR i zostaje przeliczone na PLN według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dany dzień. oznacza to, że począwszy od dnia przewalutowania zobowiązania jest ono wyrażone w PLN, nie ma więc możliwości przyrównania zmiennych kursów walut bowiem czynność przewalutowania nie jest tożsama z zapłatą kosztu.

Wobec tego nie będzie miał tutaj zastosowania wskazany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie można bowiem stwierdzić, że powstają jakiekolwiek różnice kursowe, wynikające z różnych kursów waluty obcej w dniu zarachowania zobowiązania i w dniu jego zapłaty, gdyż zapłata jeszcze nie nastąpiła.

Przepisy prawa podatkowego wskazują, iż różnice kursowe powstają wyłącznie, gdy zarówno powstanie zobowiązania, jak i jego spłata następuje w walucie obcej.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p. jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Jak wynika z w/w przepisów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych podatnicy obowiązani są do wyliczenia różnic kursowych jedynie w przypadku faktycznego otrzymania przychodu. Przedmiotowe różnice kursowe jako nie zrealizowane na moment przewalutowania wierzytelności nie mogą być uznane za przychód dla celów podatkowych.

Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy potwierdza stanowisko wnioskodawcy, iż przewalutowanie pożyczki jest pod względem podatkowym neutralne, tj. nie wywołuje skutków ani po stronie kosztów uzyskania przychodu ani po stronie przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelnik Drugiego MUS uznaje stanowisko Spółki za prawidłowe i postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej – t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.)