Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zorganizowała imprezę integracyjną dla pracowników i ich rodzin, na której otrzymali oni napoje i posiłki, organizowane były konkursy dla dzieci i dorosłych, uczestnicy otrzymali nagrody rzeczowe. Pracownikom zagwarantowano również dojazd autobusami do miejscowości, w której odbyła się impreza. W czasie spotkania integracyjnego odbył się koncert znanego piosenkarza, dzieciom zapewniono dodatkowe atrakcje w postaci paczek ze słodyczami dla najmłodszych, występów klauna, zamku dmuchanego, wspinaczki na sztuczne skałki. Wszystkie wydatki, a więc zakup usługi transportowej (dojazd autobusem na imprezę), napoje i posiłki dla pracowników i ich rodzin, wygrane rzeczowe w konkursach, imprezy kulturalne i sportowe finansowane były w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy w związku z uczestnictwem pracowników i ich rodzin w imprezie integracyjnej należy pobrać od pracowników podatek dochodowy lub czy wydatki te stanowią świadczenie rzeczowe, podlegające zwolnieniu w ramach rocznego limitu 380 zł (art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych)...

Zdaniem Wnioskującej, festyn integracyjny sfinansowany w całości z ZFŚS jest imprezą otwartą, w której mogą wziąć udział również osoby nie związane ze Spółką jako zakładem pracy. Trudno też przypisać określone świadczenia konkretnej osobie. Dlatego, zdaniem Jednostki, uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie stanowi przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych i nie jest również świadczeniem rzeczowym, zwolnionym z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, w ramach limitu 380 zł. Spółka nie pobiera zatem z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry określona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone przez pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazany powyżej przepis określa, jakie świadczenia należy uznać za przychody pracownika ze stosunku pracy.

Jednakże, w celu ustalenia przychodu konkretnego pracownika musi istnieć możliwość przypisania każdemu pracownikowi określonej części wydatków ponoszonych przez Jednostkę.
W przedstawionym stanie faktycznym impreza integracyjna jest adresowana do szerszego, otwartego grona uczestników, zaś Spółka – jako organizator – opłaca koszty imprezy w sposób uniemożliwiający zindywidualizowanie wydatków. W takiej sytuacji po stronie pracownika nie powstaje przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 przywołanej ustawy podatkowej, ponieważ nie istnieje możliwość ustalenia indywidualnego przychodu pojedynczego pracownika. Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości doliczania do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę przypadających na pracownika, a jedynie faktycznie otrzymanych.

Równocześnie, w przedstawionym stanie faktycznym, zastosowania nie znajdą regulacje art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń, otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony, i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zgodnie z powyższym przepisem, oprócz konieczności łącznego spełnienia określonych w nim przesłanek, skutkujących zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych wartości rzeczowych świadczeń, podstawowym warunkiem, który winien być spełniony, jest otrzymanie świadczenie rzeczowego przez pracownika.

Zaś w sytuacji, gdy nie istnieje możliwość ustalenia indywidualnego przychodu pojedynczego pracownika, bezzasadne byłoby rozstrzyganie kwestii, czy otrzymał on świadczenie rzeczowe i czy świadczenie to podlega regulacji z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy podatkowej.

Mając na względzie okoliczności faktyczne sprawy oraz przywołane regulacje ustawy podatkowej, należało orzec, jak w sentencji niniejszego postanowienia.

Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskującą Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.