We wniosku z dnia 18 lutego 2005r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2005r.

Z opisanego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że Spółka powstała w dniu 18 grudnia 2003r. w rezultacie połączenia trzech spółek kapitałowych.

Na podstawie art. 494 Kodeksu spółek handlowych, nowo powstała spółka wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki spółek połączonych.

Nowa Spółka złożyła zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu CIT - 8 za rok podatkowy obejmujący okres od 18 grudnia 2003r. do 31 grudnia 2003r. wykazując stratę podatkową. Z zeznań podatkowych CIT-8 złożonych przez trzy połączone spółki, obejmujących okres od 1 stycznia 2003r. do 17 grudnia 2003r. wynika, iż tylko jedna z nich wykazała należny podatek. Pozostałe spółki wykazały stratę.

Na tle powyższych okoliczności Podatnik zapytuje, czy postąpił właściwie składając oświadczenie w sprawie wyboru w 2005r. uproszczonej formy płatności zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych. Zdaniem Spółki fakt, iż w zeznaniu złożonym za 2003r. dwie z łączonych Spółek wykazały podatek należny, uprawnia nowo powstałą Spółkę, jako następcę prawnego (sukcesora) na gruncie prawa podatkowego, do stosowania uproszczonych zasad wpłacania zaliczek na podatek dochodowy za 2005r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań – Nowe Miasto postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2005r. Nr ZDA/423-05/05 stwierdził, że stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

W opinii organu podatkowego warunek określony w art. 25 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, należy odnieść do każdej ze spółek, w stosunku do których nowo powstała Spółka jest następcą prawnym. Wobec faktu, iż dwie z łączących się spółek wykazały stratę, warunek umożliwiający skorzystanie z uproszczonej formy płatności zaliczek w 2005r. nie został spełniony.

Na powyższe postanowienie Podatnik wniósł w dniu 12 kwietnia 2005r. zażalenie podtrzymując swoje stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2005r.

Po dokonaniu wnikliwej analizy przedstawionych przez Podatnika okoliczności faktycznych, treści zaskarżonego postanowienia oraz obowiązujących unormowań prawnych stwierdzam:

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej – osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia osobowych i kapitałowych spółek handlowych – wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek.

Z treści art. 25 ust. 6 i 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wynika, iż podatnicy mogą bez obowiązku składania deklaracji miesięcznych, wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy.

W przypadku gdy w zeznaniu tym podatnik nie wykazał podatku należnego, może wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, pod warunkiem jednak, że wykazał w nim podatek należny. Jeżeli zeznanie złożone w roku poprzedzającym dany rok podatkowy dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy, podatnicy mogą wpłacać zaliczki za dany rok podatkowy w uproszczonej formie w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnik nie wykazał podatku należnego, może wpłacać zaliczki miesięczne w sposób wskazany powyżej, z tym że wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnik nie wykazał podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Przepisy ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), określają dwa sposoby łączenia spółek:

1) łączenie przez przejęcie (inkorporacja)

2) łączenie przez zawiązanie nowej spółki (fuzja).

W przedmiotowej sprawie występuje łączenie przez zawiązanie nowej spółki (fuzja), polegające na utworzeniu nowej spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek. W wyniku fuzji, łączące się spółki zostają rozwiązane bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego-skutkuje to wykreśleniem tych spółek z rejestru, zamknięciem ksiąg rachunkowych i utratą podmiotowości prawnej. W związku z powyższym, w omawianej sytuacji powstaje nowy podmiot prawny i nowy podatnik.

Stosownie do wykładni gramatycznej art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik powinien ustalić wysokość zaliczek na podstawie wysokości podatku należnego wynikającego ze złożonego w poprzednim roku podatkowym (lub w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata) zeznania rocznego. W związku z tym nie może uwzględniać wartości podatku należnego, który został wykazany przez inne spółki w odrębnych zeznaniach. Podatnik powinien ustalić prawo do przedmiotowych zaliczek na podstawie podatku należnego wykazanego w zeznaniu o wysokości swojego dochodu, które zostało złożone w poprzednim roku podatkowym (lub w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Podatnik nie wykazał dochodui podatku należnego w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, ani też w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata – nie ma więc możliwości wyliczenia w formie uproszczonej zaliczek na podatek dochodowy za 2005 rok.

Zatem w opinii organu odwoławczego, w myśl powołanych powyżej przepisów art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej i art. 25 ust. 6 i 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest podstaw by przyznać nowo powstałej Spółce prawo do wyboru uproszczonej formy płatności zaliczek na podatek dochodowy za 2005r.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.