Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawnypostanawia uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że L. Sp. z o.o. zrealizowała dla kontrahenta z Wielkiej Brytanii usługę tłumaczenia tekstu zamieszczonego na stronie internetowej. W fakturze sprzedaży Spółka za wykonaną usługę nie wykazała VAT, ponieważ zgodnie z adnotacją umieszczoną na fakturze VAT rozlicza nabywca usługi. Jednocześnie Strona została poinformowana przez kontrahenta, że nie jest w swoim kraju zarejestrowany jako podatnik i nie posiada numeru NIP (instytucja finansowa). W związku z powyższym w marcu 2005r. Spółka wystawiła fakturę korygującą, w której naliczyła VAT od wykonanej usługi w wysokości 22%. Kontrahent zapłacił Spółce całą należność wynikającą z korekty faktury, lecz nie zwrócił podpisanej kopii faktury korygującej.

Strona stoi na stanowisku, że skoro kontrahent z Wielkiej Brytanii nie jest podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej, to faktura sprzedaży powinna być wystawiona z naliczonym podatkiem od towarów i usług, ponieważ w takiej sytuacji nie zachodzi okoliczność określona w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2005r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, czyli Polska. Dodatkowo z uwagi na fakt, że kontrahent nie posiada NIP brak potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktury korygującej nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia. Zdaniem Spółki powinna złożyć korektę deklaracji VAT-7 za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 – 6 i art. 28.

W myśl art. 27 ust. 3 w/w ustawy w przypadku gdy usługi o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub

2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 3 w/w ustawy przepis ust. 3 stosuje się do m.in. usług tłumaczeń.

Z opisanego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że świadczy ona usługi tłumaczenia na rzecz podmiotu mającego siedzibę w kraju Unii Europejskiej, nie będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. W związku z powyższym zastosowanie będzie znajdować reguła ogólna zawarta w art. 27 ust. 1 w/w ustawy zgodnie, z którą miejscem świadczenia tych usług będzie Polska, a czynność ta będzie traktowana jako sprzedaż krajowa opodatkowana wg stawki podstawowej 22%.

W myśl § 16 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798 ze zm. ) sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust. 2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejscem opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy – w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z § 17 ust. 1 w/w rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W przedmiotowej sprawie Spółka wystawiła fakturę korygującą, podwyższającą podatek należny w stosunku do faktury pierwotnej. Faktura korygująca była wystawiona w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie kwoty podatku w pierwotnej fakturze. Ze względu na fakt, iż powyższe przepisy nie określają wprost w jaki sposób sprzedawca ma rozliczyć podatek należny z faktury korygującej, gdy w jej następstwie doszło do podwyższenia podatku należnego, w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego sprzedawca poprawiając błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien ująć ją w rejestrze sprzedaży w miesiącu, w którym wystawiona została pierwotna faktura i jednocześnie skorygować deklarację VAT-7 za ten miesiąc. Wystawienie faktury korygującej spowodowane było bowiem faktem, że pierwotna faktura, w stosunku do której wystawiono fakturę korygującą, nieprawidłowo odzwierciedlała stan faktyczny, który istniał już w miesiącu powstania obowiązku podatkowego z tytułu korygowanej sprzedaży. W związku z powyższym należy uznać, że w przedmiotowej sprawie brak potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktury korygującej pozostaje bez znaczenia.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.