Z przedstawionego we wniosku stanowiska wynika, że obowiązkowi podatkowemu podlegają różnice kursowe od waluty zakupionej w kantorze w celu uregulowania zobowiązań wobec kontrahentów zagranicznych za zakupiony towar oraz różnice kursowe od własnych środków, wypłacanych z rachunku walutowego w celu regulowania zobowiązań wobec dostawców.

Odnosząc się do powyższej kwestii Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew stwierdza, co następuje.

Kwestie rozliczania różnic kursowych regulują przepisy art. 14 ust. 1a i 1b oraz art. 22 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26.07.1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) i tak:

• przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z usług którego korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu. Przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych związanych z działalnością gospodarczą ustala się jako różnicę między wartością tych środków, obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z usług którego korzystał podatnik,
• w odniesieniu do kosztów ponoszonych w walutach obcych przelicza się je na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różnice kursowe, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego przez bank z którego usług korzystał podatnik.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż towar handlowy nabywa Pan od kontrahentów zagranicznych, w związku z powyższym rozliczenie zobowiązań wobec dostawców odbywa się w EURO. Dla potrzeb prowadzonej działalności posiada Pan rachunek walutowy, jednak płatności wobec kontrahentów nie przechodzą przelewem bankowym, tylko walutę wypłaca Pan z rachunku i osobiście reguluje do kasy kontrahenta. Waluta zgromadzona na rachunku nie jest walutą otrzymaną od odbiorców, lecz została zakupiona w kantorze.

Podatnik w złożonym wniosku słusznie wskazuje, iż między dniem zarachowania kosztu a dniem jego faktycznej zapłaty występują różnice kursowe, które winny być obliczane z zastosowaniem kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank z którego usług korzysta ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztu. Zgodzić się również należy ze stanowiskiem, iż w związku z liberalizacją prawa dewizowego przedsiębiorca nie ma w zasadzie obowiązku nabywania lub zbywania walut lub dokonywania płatności wyłącznie za pośrednictwem banków. Należy jednak zauważyć, że w świetle przytoczonych na wstępie przepisów podatkowych rozliczanie różnic kursowych ma miejsce wtedy, gdy chodzi o transakcje dokonywane za pośrednictwem banków. Oznacza to, iż podatnik nabywa prawo do obniżenia lub podwyższenia przychodów i kosztów ich uzyskania tylko o różnice wynikające z różnych kursów, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski i bank, z którego usług korzysta. Jedynie transakcje walutowe zawierane za pośrednictwem banków upoważniają podatników do naliczania różnić kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wypłata waluty z banku przez samego podatnika, który następnie osobiście wpłaca daną kwotę do kasy kontrahenta nie jest transakcją dokonywaną za pośrednictwem banku.

Biorąc pod uwagę fakt, iż w przedmiotowej sprawie płatności zobowiązań wobec zagranicznych kontrahentów odbywają się bez udziału banku, a zakup waluty obcej stanowiącej środki własne dokonywany jest w kantorze, stanowisko podatnika przedstawione we wniosku uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.