W dniu 18 października 2005r. Spółka Akcyjna złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, w sprawie określenia właściwego organu podatkowego dla wskazanego podmiotu.

W przedmiotowym piśmie Spółka podnosi, iż niesłusznie została zakwalifikowana do kategorii podatników wymienionych w art. 5 ust. 9 b, a w szczególności pkt 7 lit. a ustawy z dnia 21 czerwca 1996r. o urzędach i izbach skarbowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004r. Nr 121, poz. 1267 ze zm.).

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy reguluje zobowiązania podatkowe we właściwym rzeczowo i miejscowo organie podatkowym?

Zdaniem Spółki, włączenie jej do kategorii podatników zgodnie z art. 5 ust. 9 b cytowanej wyżej ustawy spowodowało błędną zmianę właściwości organu podatkowego.

Ustosunkowując się do przedstawionej kwestii, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje przepis art. 5 ust. 9 b ww. ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych.

Stosownie do wskazanego powyżej przepisu, do kategorii podatników, dla których właściwym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników należą:

1. Podatkowe grupy kapitałowe,

2. Banki,

3. Zakłady ubezpieczeń,

4. Jednostki działające na podstawie przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych,

5. Jednostki działające na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,

6. Oddziały lub przedstawicielstwa przedsiębiorstw zagranicznych,

7. Osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które:

a) w ostatnim roku podatkowym osiągnęły przychód netto, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług o równowartości co najmniej 5 mln euro według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na koniec roku podatkowego albo

b) jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, biorą udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwami położonymi za granicą lub w ich kontroli, albo posiadają udział w kapitale takich przedsiębiorstw albo

c) są zarządzane bezpośrednio lub pośrednio przez nierezydenta w rozumieniu przepisów prawa dewizowego lub nierezydent dysponuje co najmniej 5% głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, albo

d) jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego jednocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym w rozumieniu innych ustaw lub w jego kontroli albo posiadają jednocześnie udział w kapitale takich podmiotów.

W myśl art. 5 a ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, dla podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9 b pkt 7 lit. a wskazanej ustawy, zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników następuje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło włączenie do tej kategorii podatników. Stosownie do art. 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych ( Dz. U. Nr 137, poz. 1302), od dnia 1 września 2003 r. obowiązuje przepis art. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych, określający zasady kwalifikacji przedsiębiorców do kategorii tzw. dużych podatników.

Wskazanym przez ustawodawcę kryterium, określonym w art. 5 ust. 9 b pkt 7 lit. a ustawy z 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych, jest osiągnięcie w ostatnim roku podatkowym przychodu netto, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług co najmniej o równowartości 5 mln euro według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na koniec roku podatkowego; przy czym spełnienie warunków przychodu netto, o którym mowa wyżej określa się na podstawie zatwierdzonego sprawozdania finansowego.

Z uwagi na to, iż przepis art. 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, obowiązuje od 1 września 2003 r., oceny o spełnieniu przez podatników warunków określonych w powołanym art. 5 ust. 9 b pkt 7 lit. a ustawy o urzędach i izbach skarbowych, dokonano na podstawie sprawozdania finansowego za 2002 r.

W świetle powyższych uregulowań, Spółka w 2002 r. osiągnęła przychód netto w wysokości 21.618.685,38 zł, co przy obowiązującym w dniu 31 grudnia 2002 r. średnim kursie NBP (1 euro = 4,0202 zł) oznacza, iż przekroczyła kwotę 5 mln euro, w związku z tym spełniła przesłankę określoną przez ustawodawcę w art. 5 ust. 9 b pkt 7 lit. a ustawy o urzędach i izbach skarbowych i z dniem 1 stycznia 2004 r. objęta została we wszystkich tytułach podatkowych właściwością Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu.

Ponadto zgodnie z art. 5 a ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych, dla podatników, dla których właściwym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników i którzy przez dwa kolejne lata podatkowe nie należeli do kategorii podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9 b, zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego z naczelnika właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników następuje z dniem 1 stycznia drugiego roku następującego po roku, w którym nastąpiło ich wyłączenie z danej kategorii podatników.

Jednocześnie tutejszy organ zauważa, iż Spółka w dwóch kolejnych latach, tj. 2003 r., 2004 r. nie osiągnęła wymaganego przychodu netto w wysokości co najmniej 5 mln euro według średniego kursu ogłaszanego przez NBP na koniec roku podatkowego, w związku z powyższym z dniem 1 stycznia 2006 r. nastąpi zmiana właściwości naczelnika właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników na naczelnika urzędu skarbowego właściwego miejscowo (jeśli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej) - według miejsca siedziby podatnika.