Z wniosku podatnika wynika, że jest on wspólnikiem spółki cywilnej w skład, której wchodzą wspólnicy będący wobec siebie w pierwszej grupie podatkowej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142 poz. 1514). Jeden ze wspólników 1 stycznia 2004 r. zawarł ze spółką umowę nieodpłatnego użyczenia lokalu, którego był właścicielem. Oprócz umowy nieodpłatnego użyczenia została zawarta umowa określająca zasady użytkowania lokalu, w której właściciel wyraża zgodę na dokonywanie w powyższym lokalu modernizacji przez spółkę. Spółka dokonała w lokalu prac modernizacyjnych uznając, iż jest to inwestycja w obcym środku trwałym.
W związku z powyższym wnioskodawca wnosi o wyjaśnienie czy odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym są kosztem uzyskania przychodów spółki.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki inwestycyjne stanowią, poprzez odpisy amortyzacyjne, koszt uzyskania przychodu ponieważ nie są one wymienione w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz są związane z działalnością gospodarczą i służą działalności opodatkowanej.
Stanowisko organu podatkowego
Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, (...) niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?.
Definicja inwestycji w obcym środku trwałym wynika pośrednio z art. 22g ust. 7 ww. ustawy. Przepis ten stanowi, że wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się, stosując odpowiednio ust. 3-5.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Jak wynika z treści złożonego wniosku podatnik jest wspólnikiem spółki cywilnej w skład, której wchodzą wspólnicy będący wobec siebie w pierwszej grupie podatkowej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jeden ze wspólników 1 stycznia 2004 r. zawarł ze spółką umowę nieodpłatnego użyczenia lokalu, którego był właścicielem. Oprócz umowy nieodpłatnego użyczenia została zawarta umowa określająca zasady użytkowania lokalu, w której właściciel wyraża zgodę na dokonywanie w powyższym lokalu modernizacji przez spółkę. Spółka dokonała w lokalu prac modernizacyjnych uznając, iż jest to inwestycja w obcym środku trwałym.
Jak wynika z powołanych przepisów inwestycja w obcym środku trwałym to takie działania podatnika, które odnoszą się do nie stanowiącego jego własności środka trwałego, polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Nie stanowiące własności podatnika środki trwałe to środki trwałe dzierżawione, wynajmowane, leasingowane lub wykorzystywane w działalności gospodarczej na podstawie innej umowy. Należy uznać, że wydatki związane z modernizacją lokalu użytkowanego na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia są inwestycją w obcym środku trwałym i zgodnie z powołanymi przepisami podlegają amortyzacji. Odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcych środkach trwałych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
W związku z powyższym, w świetle przedstawionych przepisów stanowisko wnioskodawcy w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych tj. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcym środku trwałym, którą stanowią wydatki na modernizację lokalu użytkowanego na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia jest prawidłowe.