INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 12 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2012 r. wraz z formularzem ORD-IN (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnotę współtworzą właściciele wyodrębnionych lokali mieszkalnych, właściciele lokali użytkowych oraz Gmina Miasta, która jest właścicielem lokali niewyodrębnionych. Lokale użytkowe wchodzące w skład nieruchomości stanowią 16,27 % tej nieruchomości.

Klasyfikacja Obiektów Budowlanych klasyfikuje budynki, których ponad 50% powierzchni zajmują lokale mieszkalne jako budynki mieszkalne. Źródłem przychodów w rozumieniu ustawy o podatkach dochodowych osób prawnych dla wspólnoty mieszkaniowej są zaliczki wnoszone przez jej członków w formie bieżących opłat na utrzymanie części wspólnej nieruchomości oraz zaliczki na tzw. media. Koszty podatkowe stanowią wydatki na utrzymanie tej nieruchomości (remont, bieżące konserwacje, ubezpieczenia, opłaty publicznoprawne, utrzymanie czystości i wynagrodzenia zarządcy) oraz zapłaty za dostawę mediów (energia cieplna, zimna woda, odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości itp.). Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali Wspólnota Mieszkaniowa wszystkie swoje przychody przeznacza na pokrycie wydatków związanych z jej utrzymaniem.

Na postawie art. 17 ust 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi jest zwolniony z podatku, a opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegają dochody uzyskane z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi bez względu na cel, na jaki zostaną przekazane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z uwagi na mniejszy niż 50% udział lokali użytkowych w stosunku do wszystkich lokali w budynku zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego osób prawnych z mocy art. 17 ust 1 pkt 44...
2. Czy Wspólnota Mieszkaniowa może zastosować zasadę proporcjonalnego rozliczania kosztów zgodnie z art. 15 ust 2a ustawy o podatku dochodowym osób prawnych...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Wnioskodawca wskazuje, że Wspólnota Mieszkaniowa uzyskuje przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (zaliczki właścicieli lokali mieszkalnych) oraz z pozostałej działalności nie związanej z gospodarką zasobami mieszkaniowymi (zaliczki od właścicieli lokali użytkowych).

Zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych są tylko dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (zaliczki właścicieli lokali mieszkalnych). Do zasobów mieszkaniowych zaliczamy lokale mieszkaniowe i budynki, które według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych klasyfikowane są jako mieszkalne jeżeli ponad 50% powierzchni budynku zajmują lokale mieszkalne.

Wspólnota nalicza podatek dochodowy odejmując od zaliczek (przychodów) wpłacanych przez właścicieli lokali użytkowych koszty obliczone wartością procentową udziału lokali użytkowych w stosunku do całego udziału wszystkich lokali w tym budynku. Z uwagi na brak jednego wymiernego kryterium, na podstawie którego można byłoby podzielić koszty, które dotyczą zarówno dochodów ze źródeł opodatkowanych jak i dochodu zwolnionego, zdaniem Wspólnoty Mieszkaniowej do prawidłowego ustalenia dochodu/straty należy zastosować zasadę proporcjonalnego rozliczenia kosztów zgodnie z art. 15 ust 2a ustawy o podatku dochodowym osób prawnych przyjmując udział procentowy w jakim pozostają lokale użytkowe do ogólnej powierzchni lokali stanowiących wspólnotę co w przypadku Wspólnoty stanowi 16,27% .

W uzupełnieniu wniosku w zakresie pierwszego pytania Wspólnota Mieszkaniowa stoi na stanowisku iż Klasyfikacja Obiektów Budowlanych zalicza budynki w których więcej niż 50% powierzchni zajmują lokale mieszkalne do budynków mieszkalnych to zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali mieszkalnych mogą w pełni korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego osób prawnych z mocy art. 17 ust 1 pkt 44, natomiast zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych nie mogą korzystać ze zwolnienia z mocy art. 17 ust 1 pkt 44 pomimo tego, że budynek zaliczamy do mieszkalnych, gdyż art. ten stanowi: "opodatkowaniu podatkiem dochodowym osób prawnych podlegają dochody uzyskane z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi bez względu na cel, na jaki zostały przekazane". W rozumieniu Wspólnoty Mieszkaniowej zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych pomimo tego, że Wspólnota wykorzystuje je w całości na utrzymanie części wspólnych nie są zaliczane do gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Wspólnota nalicza więc podatek od zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali użytkowych pomniejszając przychody o taką część kosztów jaką stanowi udział procentowy lokali użytkowych do lokali wszystkich tej wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wspólnota mieszkaniowa powstaje w celu realizacji wspólnych działań właścicieli lokali w danej nieruchomości, związanych z utrzymaniem danej nieruchomości, w tym – dla rozliczenia na poszczególnych właścicieli ponoszonych w związku z tymi działaniami wydatków. Zakres i kompetencje jej działania zostały ściśle określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80 poz. 903 ze zm.). Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną (art. 1 ust. 1 tej ustawy). Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

W art. 14 tej ustawy ustanowiono natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

• wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
• opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
• ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
• wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
• wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm)). Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku. W konsekwencji, wspólnoty podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania jest – co do zasady – dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy). Dochód ten stanowi natomiast osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2).

Obowiązujący od dnia 1 stycznia 2007 r. przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Stosownie do wyżej cytowanego przepisu (wprowadzonego przepisem art. 1 pkt 18 lit. a tiret czwarte ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz. U. Nr 217, poz. 1589), z dniem 1 stycznia 2007 roku – zwolnione od podatku są wyłącznie te dochody wspólnot mieszkaniowych, które zostały uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i które zostały przeznaczone na utrzymanie tych zasobów.

Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
• innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Powołana ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Zauważyć należy jednak, że w języku potocznym, pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m. in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

Na tle przytoczonych definicji słownikowych, odnoszących się do potocznego rozumienia użytych w ustawie podatkowej sformułowań trzeba poczynić zastrzeżenie, że korzystając z przywołanych w nich znaczeń pojęć wyjaśniających ich potoczne, a nie prawne rozumienie należy przyjąć zasadę, iż analizując przepis podatkowy nie można opierać się wyłącznie na literalnym brzmieniu języka potocznego, bez odwołania się do funkcjonujących w systemie prawa podatkowego zasad opodatkowania. Jedną z nich, jest powszechnie akceptowana w orzecznictwie i piśmiennictwie zasada ścisłego interpretowania przepisów wprowadzających ulgi i zwolnienia podatkowe. Skutkiem stosowania tych przepisów jest bowiem ingerencja w inną, mającą podstawowe znaczenie w prawie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania uzyskiwanych dochodów, której przejawem na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest jej art. 3 ust. 1 stanowiący, iż podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wobec tego, definiując czy też ustalając znaczenie sformułowania „gospodarka zasobami mieszkaniowymi”, nie można czynić tego w oderwaniu od innych regulacji funkcjonujących w systemie prawa podatkowego.

Jeśli zatem art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza zwolnienie od podatku, uzależniając je od źródła dochodu jakim jest dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, to oznacza, że nie każda aktywność wspólnoty mieszkaniowej generująca powstanie dochodu może korzystać ze zwolnienia. Wobec tego nie wszystkie racjonalne, uzasadnione ekonomicznie i gospodarczo działania podejmowane przez wspólnotę mieszkaniową skutkujące powstaniem dochodu powodują, iż zwolniony jest on od podatku, ale tylko te, których efektem jest uzyskanie dochodu wyłącznie (ściśle) z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Będą to więc przede wszystkim te dochody, których źródłem są opłaty i czynsze związane z użytkowaniem lokali mieszkalnych oraz przynależnych do nich pomieszczeń, a także korzystaniem z urządzeń infrastruktury technicznej, wodno - kanalizacyjnej, energetycznej, ciepłowniczej itp.

Z interpretacji językowej wynika bowiem, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne. Do zasobów tych zaliczyć należy również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Wskazać należy w tym miejscu, iż z treści rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316 ze zm.) wynika, iż budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny. Należy zwrócić jednak uwagę, iż w rozporządzeniu tym nie zdefiniowano pojęcia lokalu mieszkalnego, odnosząc się jedynie do budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, a nie do lokali w nich się znajdujących. Nie może więc decydować o możliwości zwolnienia od podatku dochodu wspólnoty mieszkaniowej, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, uzyskanego z tytułu opłat eksploatacyjnych od lokali mieszkalnych, czy też użytkowych argument, że dany lokal znajduje się w budynku sklasyfikowanym jako mieszkalny. Charakter lokalu determinuje, czy źródłem przysporzenia uzyskanego od konkretnego właściciela na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej jest gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Opieranie się na wykładni przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych celem odpowiedniej klasyfikacji znajdujących się w budynku lokali w kontekście możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych byłoby stosowaniem wykładni rozszerzającej, w świetle której dokonując oceny źródła konkretnego przysporzenia związanego z danym lokalem ocenia się charakter budynku w którym się on znajduje, a nie charakter tego lokalu.

Należy podkreślić, iż istotne znaczenie mają regulacje prawne zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, a przede wszystkim treść art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy. Natomiast okoliczność, iż budynek danej wspólnoty mieszkaniowej spełnia warunki umożliwiające zaliczenie go do budynków mieszkalnych zgodnie z przepisami wskazanymi w ww. rozporządzeniu, nie ma znaczenia w przedmiocie sprawy.

Reasumując, związane z wymienionymi pomieszczeniami, obiektami i urządzeniami opłaty – oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że lokale użytkowe nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych. Podkreślenia wymaga, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tymczasem lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie).

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie jak i judykaturze. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1534/09 stwierdzono: „(…) przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Przedmiotem zaś zwolnienia mogą być jedynie dochody z "gospodarki" ww. zasobami mieszkaniowymi. Pogląd taki znajduje oparcie w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych - por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2009 roku sygn. akt I SA/Kr 581/09. Konsekwencją takiego, literalnego pojmowania "zasobów mieszkaniowych" jest uznanie, że prowadzenie gospodarki zasobami mieszkaniowymi odnosi się tylko do tych działań wspólnoty mieszkaniowej, które polegają na realizacji zadań mieszkaniowych. Z tego względu - dochodami z prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi są przychody uzyskane bezpośrednio z tytułu korzystania z zasobów mieszkaniowych przez właścicieli lokali mieszkalnych, czyli opłaty (czynsze), pomniejszone o koszty związane z utrzymaniem tych zasobów. Taki dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobu mieszkaniowego (por. wyroki WSA w Gliwicach z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Gl 523/07 oraz z dnia 22 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 737/07 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Bd 641/07). Zasadnie zatem organy podatkowe uznały, że wynagrodzenie (czynsz) z tytułu wynajmu powierzchni budynku mieszkalnego pod reklamę, wynajmu lokali użytkowych, przychodów z tytułu zwrotu wydatków ponoszonych przez Wspólnotę na utrzymanie nieruchomości w zakresie wykraczającym poza zawartą umowę użyczenia oraz przychody finansowe z tytułu odsetek od lokaty bankowej - nie są wynikiem prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi, chociaż z reguły dochody te przeznaczane są na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.”

Podobne stanowisko, w świetle którego lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, prezentowane jest w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1551/08 lub Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 631/08.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, iż lokale użytkowe Wspólnoty, nie stanowią zasobów mieszkaniowych. Zatem opisane przez Wnioskodawcę zaliczki w części dotyczącej tych lokali, jako uzyskane z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, będą miały wpływ na wielkość dochodu uzyskanego z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nie korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 omawianej ustawy i stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych pomimo tego, że Wspólnota wykorzystuje je w całości na utrzymanie części wspólnych, nie są zaliczane do gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, uznać należy za prawidłowe.

Podkreślić należy w tym miejscu, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest – adekwatnie do treści pierwszego pytania – wyłączenie rozstrzygnięcie o konieczności opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu opłat (zaliczek) wnoszonych przez właścicieli lokali użytkowych, a zatem braku możliwości zastosowania w stosunku do tego dochodu zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast sposób ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania, czy też opodatkowanego w kontekście odpowiedniego przypisania kosztów uzyskania przychodów do źródeł przychodów będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia stosownie do treści pytania drugiego Wnioskodawcy.

W związku z powyższym tutejszy organ nie ocenił prawidłowości ustalania dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania w zakresie zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali użytkowych, bowiem stanowisko w tej części wykraczało poza zakres żądania zawartego w pytaniu pierwszym.

Odnośnie argumentacji Wspólnoty, jakoby zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali mieszkalnych mogły w pełni korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego osób prawnych z mocy art. 17 ust 1 pkt 44 bowiem Klasyfikacja Obiektów Budowlanych zalicza budynki w których więcej niż 50% powierzchni zajmują lokale mieszkalne do budynków mieszkalnych, ponownie wskazać trzeba, że tutejszy organ nie dokonał oceny własnego stanowiska Wnioskodawcy w tej części, wykraczało bowiem ono również poza zakres żądania zawartego w obu sformułowanych pytaniach.

Zatem zawarte w uzasadnieniu niniejszej interpretacji indywidualnej uwagi dotyczące rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, nie mają charakteru polemiki ze stanowiskiem Wnioskodawcy – aczkolwiek służą one wyjaśnieniu jakimi kryteriami należy się kierować w celu zaliczenia danego lokalu do zasobu mieszkaniowego.

Końcowo podkreślić trzeba, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości i powszechności opodatkowania. Tym samym powinna być interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.