Zgodnie z art. 14a § 1 wyżej cytowanej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że z chwilą powołania przez Wojewodę Zachodniopomorskiego na stanowisko dyrektora w jednostce państwowej zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr.106, poz.679 ze zm.) pod koniec 1998 r. zgłosił w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Szczecinie zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej.

Do 1998 r. podatnik rozliczał się na zasadach ogólnych. Od 1998 r. Podatnik uzyskuje wyłącznie dochody ze stosunku pracy, a realizacja dodatkowych umów zlecenia odbywa się na podstawie pisemnej zgody Wojewody Zachodniopomorskiego.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, że nie jest zobligowany do składania deklaracji PIT-5 albowiem nie uzyskuje przychodu z działalności gospodarczej ponieważ przyczyną zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej był zakaz ustawowy. Zdaniem podatnika nie był on również zobowiązany do składania corocznej informacji o sposobie opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej. Podatnik formuje stanowisko, że uzyskując dochody ze stosunku pracy winien rozliczać się z uwzględnieniem formularza dla osób nie prowadzących działalności gospodarczej choć nie dokonał jej likwidacji. Zdaniem podatnika zakaz prowadzenia działalności gospodarczej wynikający z odrębnej ustawy powoduje, iż nie powinien być traktowany jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą ponieważ prowadziłoby to do kolizji ustawowych.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie przy zastosowaniu powołanych w sentencji przepisów i dokonanej oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy, odpowiedź swoja uzasadnia następująco:

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DZ. U. Nr. 14 poz. 176 ze zm.) dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 (zasady ogólne), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Powyższe oznacza że wybór formy opodatkowania pozarolniczej działalności gospodarczej dotyczy także lat następnych chyba, że podatnik złoży pisemny wniosek o wyborze innej formy opodatkowania.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody:

• z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14,
• z najmu lub dzierżawy

są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f.

Terminy wpłaty zaliczek oraz sposób ich ustalania zawarte są w art. 44 ust. 3 tej ustawy który stanowi, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne.

Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. Obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku,
2. Zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b,
3. Zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Natomiast art. 44 ust. 6 ustawy stanowi, że zaliczki miesięczne, od przychodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia.

W terminach płatności zaliczek za miesiące od stycznia do listopada podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym deklaracje według ustalonego wzoru o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku.

Powyższe oznacza, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą(zarejestrowani podatnicy którzy nie zgłosili likwidacji) mają obowiązek składania deklaracji PIT-5 według ustalonego wzoru, wtedy gdy uzyskany dochód przekroczył kwotę powodującą obowiązek zapłaty podatku.

O obowiązku składania miesięcznych deklaracji i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych stanowią tylko i wyłączenie cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, a nie przepisy innych ustaw na unormowanie których powoływał się we wniosku podatnik.

Przywołane przez podatnika przepisy regulują jedynie zasady ograniczania podejmowania działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. Reasumując należy stwierdzić że obowiązek składania deklaracji PIT-5 podyktowany jest jedynie wysokością uzyskanego dochodu co oznacza, że podatnik nie uzyskujący dochodów nie ma obowiązku składania deklaracji miesięcznych - PIT-5.

W zakresie dokonywania rocznego obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych uwarunkowania prawne zawarte są w art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy który stanowi, iż podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Na podstawie art. 45b tej ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory:

1. Deklaracji i informacji, o których mowa w art. 28 ust. 4, art. 35 ust. 10, art. 38 ust. 1, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 1 i 2, art. 42a, art. 43 ust. 1 oraz art. 44 ust. 3a i 6,
2. Rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w art. 37 ust. 1,
3. Rocznego obliczenia podatku wraz z informacją, o których mowa w art. 34 ust. 7 i 8,
4. Zeznań podatkowych, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 1a,
5. Oświadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 10, art. 32 ust. 3, art. 34 ust. 4, art. 35 ust. 4 i art. 37 ust. 1

wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i miejsca składania; rozporządzenie ma na celu umożliwienie identyfikacji podatnika, płatnika i urzędu skarbowego, do którego kierowany jest formularz, oraz poprawnego obliczenia przez płatnika lub podatnika podatku oraz zaliczek na podatek.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr. 150 poz. 1576) w określono wzory zeznań dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej – PIT-37 oraz dla osób prowadzących działalność – PIT-36.

Powyższe oznacza że podatnik prowadzący działalność gospodarczą jest przedsiębiorcą do czasu zgłoszenia likwidacji działalności zatem winien dokonać rozliczenia rocznego od całości uzyskanych dochodów na formularzu PIT-36 wraz z załącznikiem PIT-B.

Reasumując należy stwierdzić, że zdanie podatnika, iż to przepisy ustawy oograniczaniu podejmowania działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne wywołują określone prawa i obowiązki podatnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie podatku dochodowego jest błędne, albowiem prawa i obowiązki w tym zakresie określają jedynie ustawy podatkowe w tym przypadku przytoczone przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przyczyna dla której podatnik nie prowadzi działalności (zakaz ustawowy czy decyzja podatnika) nie ma znaczenia z punktu widzenia prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. .

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia

Na postanowienie – zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.