Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. Nr 8/2005, poz. 60 ze zm.) art. 2 pkt. 8 lit. a), art. 5 ust. 1 pkt. 2, art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po rozpatrzeniu pisma Podatnika z dn. 18.08.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu – 22.08.2005 r.), uzupełnionego pismem z dn. 21.09.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu – 26.09.2005 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, postanawia uznać stanowisko Podatnika w sprawie będącej przedmiotem zapytania, zawarte w ww. piśmie za prawidłowe.

Interpretacja niniejsza dotyczy następującego stanu faktycznego, wskazanego przez Wnioskodawcę w piśmie z dn. 18.08.2005 r., uzupełnionego pismem z dn. 21.09.2005 r:

Podatnik, prowadzi skład celny, do którego na podstawie umowy konsygnacyjnej przyjął towar niewspólnotowy – własność nierezydenta nie będącego podatnikiem VAT-UE. Na podstawie pisemnego polecenia właściciela towaru wystawił w jego imieniu i na jego rzecz dokument sprzedaży w cenie określonej przez właściciela towaru oraz wydał towar wskazanej przez niego firmie transportowej. Towar opuścił obszar Unii, dochodem podatnika jest opłata za składowanie towaru. Podatnik nie pośredniczy w obrocie pieniężnym pomiędzy właścicielem towaru a kupującym.Zgodnie z treścią „zlecenia wydania towaru na podstawie umowy o konsygnację” właściciel towaru określił kupującego, rodzaj, ilość i wartość towaru oraz wagę przesyłki i ilość opakowań. Wystawionym przez Podatnika „dokumentem sprzedaży” jest faktura zawierające wszystkie ujęte w zleceniu dane odnośnie towaru. Jako „sprzedającego” w dokumencie tym wskazano pytającego Podatnika, działającego na rachunek właściciela towaru, jako kupującego – podmiot ukraiński.Wywóz towaru poza granice Unii urząd celny potwierdził dokumentem SAD, na którym jako nadawcę/eksportera wskazano pytającego Podatnika.Czynności te zostały dokonane w maju 2005 r. Przedmiotem wątpliwości Podatnika jest kwestia, czy powyższa sprzedaż towaru wykonana przez niego w imieniu innego właściciela przedmiotu wywozu podlega ustawie o podatku VAT i czy winna być zarejestrowana w ewidencji sprzedaży Podatnika.W ocenie Pytającego sprzedaż ta nie podlega u Podatnika regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ jest sprzedażą towaru, którego właścicielem jest inny podmiot, Podatnik zaś nie dysponował nim jak właściciel

Tut. organ podatkowy dokonując oceny prawnej zaprezentowanego powyżej stanowiska Podatnika stwierdza, co następuje:

Zgodnie z definicję legalną eksportu zawartą w art. 1. ust. 1. pkt. 8 lit. a) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu wpływu do tut. Urzędu wniosku Podatnika eksport towarów stanowi potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt. 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz. Natomiast w stanie prawnym obowiązującym w okresie, gdy miała miejsce przedmiotowa transakcja przez podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust 1 pkt. 2) ustawy eksport towarów należy rozumieć potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt. 1 - 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez dostawcę lub w jego imieniu (art. 2 pkt. 8 lit. a)). Wymienione w art. 7 ust. 1. pkt. 1 – 4 czynności są to czynności polegające na dostawie towarów lub dla celów podatkowych z dokonaniem tej dostawy zrównane. Zgodnie z definicją legalną dostawy towarów - dostawa podlegająca opodatkowaniu polega na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pytający przyjął towar będący własnością osoby trzeciej na skład celny w ramach realizacji postanowień umowy konsygnacyjnej. Umowa ta w obrocie gospodarczym funkcjonuje jako umowa, której przedmiotem jest przechowywanie towaru będącego własnością osób trzecich na ich zlecenie w składzie celnym za pobieraniem opłaty z tego tytułu (świadczonej usługi składowania) przez właściciela składu celnego. Właściciel składu sprawuje nadzór nad powierzonym towarem i obowiązany jest do odpowiedniego nim rozporządzania, jednak wyłącznie w sposób określony przez właściciela towaru, który nim dysponuje. Właściciel składu nie jest natomiast uprawniony do dowolnego dysponowania towarem, w ramach umowy konsygnacyjnej nie zachodzi więc „przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel”, które przysługuje wyłącznie właścicielowi towaru. We wskazanym stanie faktycznym Podatnik nie dysponował więc towarem jak właściciel, lecz działał w tym zakresie w imieniu i na rachunek osoby trzeciej, nie był więc dostawcą – eksporterem. Wykonane przez niego czynności polegały bowiem na wystawieniu dokumentu sprzedaży i wydaniu składowanego na podstawie umowy konsygnacyjnej towaru w wykonaniu postanowień tej umowy. Dlatego wykazana w wystawionej fakturze kwota należna z tytułu eksportu towarów nie stanowi dla Podatnika obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy oraz nie ciąży na nim obowiązek podatkowy z tego tytułu, w tym również obowiązek ewidencjonowania w trybie art. 109 ust. 3 ustawy.

Dokonując oceny prawnej wyrażonego w piśmie stanowiska Wnioskodawcy – tut. organ podatkowy stwierdza, że jest ono prawidłowe

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika w piśmie z dnia 18.08.2005 r., uzupełnionego pismem z dn. 21.09.2005 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wpływu wniosku do tut. organu podatkowego /t.j. 22.08.2005 r./.Jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy, wydając powyższą interpretację nie jest zobowiązany ani uprawniony do badania, czy przedstawione we wniosku zdarzenia są zgodne ze stanem faktycznym. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.