P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Banku z dnia 26.09.2005r. (data wpływu do urzędu 30.09.2005r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia prawidłowości rozliczania przez Bank ceny uzyskanej ze sprzedaży wierzytelności kredytowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

-uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Bank w ramach działalności gospodarczej udziela kredytów i pożyczek. W przypadku wierzytelności kredytowych (pożyczkowych), Bank może oczekiwać albo na spłatę należnosci wraz z odsetkami, a w przypadku, gdy kredytobiorca nie dokonuje spłat podjąć windykację należności, albo uzyskać środki ze sprzedaży wierzytelności kredytowej. Przedmiotem umów zbycia wierzytelności kredytowych na rzecz osób trzecich jest najczęściej ogół praw przysługujących Bankowi z tytułu zawartej umowy kredytowej, tj. zarówno należność główna (kapitał-część nie spłacona kredytu), jak i należność odsetkowa.
Niekiedy umowy sprzedaży wierzytelności kredytowej nie wskazują odrębnie ceny z tytułu zbycia należności głównej i odrębnie ceny za zbycie należnosci odsetkowych. Umowy te określają jedną cenę za obydwie należności: należność główną - nie spłacony kredyt i należność odsetkową - naliczone, lecz dotychczas nie zapłacone przez kredytobiorcę odsetki.W tych okolicznościach, jeżeli w umowie nie wyodrębniono ceny z tytułu należności głównej i w tytułu odsetek, to powstaje kwestia rozpoznania podatkowego otrzymanej ceny z podziałem na należność główną (część nie spłaconego kredytu) oraz na należność odsetkową.
Stanowisko Banku
Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest regulacji dotyczących rozliczania ceny uzyskanej ze sprzedaży wierzytelności kredytowej. Z tego też względu Bank stoi na stanowisku, że skutki podatkowe przedmiotowej czynności powinny być wywodzone na podstawie celu samej transakcji.
Zgodnie zaś z art. 69 Prawa bankowego przez umowę kredytu Bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Oznacza to, że dłużnik obowiązany jest, na mocy umowy kredytowej, do:
1) zwrotu wykorzystanego kredytu, oraz
2) spełnienia świadczenia ubocznego, tj. zapłaty odsetek.
Celem umowy sprzedaży wierzytelności kredytowej jest wiec odzyskanie jak największej części oddanej do dyspozycji kredytobiorcy kwoty środków pieniężnych - należności głównej. W wielu jednak przypadkach, zwłaszcza należności kredytowych przeterminowanych, kwota otrzymana w wyniku sprzedaży wierzytelności jest niższa od kwoty udzielonego kredytu, co oznacza, że Bank realizuje stratę na ekspozycji kredytowej.Skoro można uznać, iż sprzedaż wierzytelności kredytowej jest sposobem odzyskania przede wszystkim możliwie dużej części udzielonego kredytu, to bank odzyskuje odsetki dopiero, jeżeli kwota zapłacona przez nabywcę wierzytelności przekroczy wartość niespłaconego kredytu.
Prowadzi to do wniosku, że przy rozliczaniu uzyskiwanej ze sprzedaży wierzytelności kredytowej obejmującej kredyt i odsetki należy w pierwszej kolejności ustalić wynik na sprzedaży należności głównej (kapitału), gdyż to właśnie ona wiąże się z rzeczywistym przepływem środków pieniężnych i to przede wszystkim w jej zakresie może powstać faktyczna strata.
Jako przykład Bank wskazuje, iż:Wartość kredytu w części nie spłaconej - 100Wartość naliczonych i nie spłaconych odsetek - 20Cena ze sprzedaży wierzytelności kredytowej wraz z odsetkami - 80Rozpoznanie podatkowe sprzedaży wierzytelności kredytowej obejmującej odsetki naliczone lecz nie zapłacone:Przychód - 80Koszt - 100Strata - 20 nie stanowiąca kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W związku z powyższym Bank zwraca się z prośbą o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.
Przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w sprawie:Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.
W przypadku sprzedaży wierzytelności będzie mieć zastosowanie art. 14 ust. 1 w/w ustawy który stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.
Stosownie zaś do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przy rozliczaniu straty na sprzedaży wierzytelności, należy uwzględnić art. 16 ust. 1 pkt 39 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.
Biorąc powyższe pod uwagę, jeżeli wierzytelność stanowiła uprzednio przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3, to jednostka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty poniesione na sprzedaży tej wierzytelności, w momencie dokonania sprzedaży.
W przypadku Banku, warunek zaliczenia kwoty należności głównej do przychodu należnego nie zostaje spełniony, dlatego też na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 39, powstała strata na sprzedaży wierzytelności kredytowej rozumiana jako nadwyżka pomiędzy wartością tej wierzytelności nad jej ceną sprzedaży, nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodów.
Reasumując powyższe, podany przez Spółkę we wniosku przykład liczbowy rozliczenia sprzedaży wierzytelności dla celów podatkowych, należy uznać za poprawny.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa).