W dniu 6.10.2005r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w związku ze zmianami organizacyjnymi w Spółce, część członków zarządu została w niej zatrudniona na podstawie kontraktu menedżerskiego (umowa zlecenie). W kontrakcie tym zagwarantowano im:

- wynagrodzenie miesięczne,

- zwrot poniesionych wydatków związanych z reprezentowaniem Spółki (noclegi, konsumpcja, drobne upominki dla kontrahentów),

- pokrycie kosztów opieki medycznej w Programie Centrum medycznego. Spółka co miesiąc otrzymywać będzie fakturę kosztową za usługę medyczną (stała kwota w postaci ryczałtu),

- zwrot wydatków związanych z korzystaniem z samochodu prywatnego do celów służbowych - forma ryczałtu o równowartości 500,00 EURO,

- korzystanie z telefonu komórkowego, który jest własnością Wnioskującej,

- korzystanie z samochodu osobowego, który jest własnością Wnioskującej.

Kontrakt menedżerski jest umową, która zobowiązuje zarząd do zarządzania i reprezentowania przedsiębiorstwa w imieniu akcjonariuszy. Zarządzający muszą dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić Spółce kontynuację działalności. Do ich zadań należy między innymi: utrzymanie i pozyskanie nowych kontrahentów, zapewnienie ciągłości produkcji, zwiększenie efektywności produkcji poprzez modernizację maszyn i urządzeń, a co za tym idzie zwiększenie zyskowności Spółki. Bez osób, które posiadają odpowiednie kwalifikacje do efektywnego zarządzania firmą, nie byłoby możliwe utrzymanie się na rynku, który stawia przed przedsiębiorcami coraz to nowe wymagania.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskująca zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z zapytaniem, czy przyznany ryczałt o równowartości 500,00 EURO, za korzystanie z prywatnego samochodu do jazd w celach służbowych, będzie w całości kosztem uzyskania przychodów w Spółce?

Podatnik przedstawił następujące stanowisko odnośnie powyższego zapytania:

Przyznany w ramach kontraktu ryczałt o równowartości 500,00 RURO, za korzystanie z prywatnego samochodu do jazd w celach służbowych, będzie w całości kosztem uzyskania przychodów w Spółce. Zdaniem Wnioskującej nie ma w tej sprawie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczy on bowiem wydatków ponoszonych na rzecz pracowników. Podatnik stwierdza, że z uwagi na fakt, iż przedmiotowy ryczałt jest elementem wynagrodzenia zawartego w kontrakcie menedżerskim, występuje tutaj związek jego wypłaty z przychodami jakie może i osiąga Spółka dzięki pracy zatrudnionego menedżera, czyli na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, będzie on stanowił koszt uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...). Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Zaznaczyć należy, iż organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody winny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami jednostki.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż w przedmiotowej sprawie organ podatkowy opiera się wyłącznie na argumentacji zawartej w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a-d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Zatrudnianie przez przedsiębiorców osób posiadających wysokie kwalifikacje zawodowe jest uzasadnionym ekonomicznie postępowaniem, bowiem wydajna praca takich osób, w zakresie posiadanych kwalifikacji, daje większe prawdopodobieństwo osiągnięcia sukcesu w prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności.

W przedmiotowej sprawie, Podatnik oprócz poborów, wypłaca członkom zarządu (pracującym na podstawie kontraktu menedżerskiego), ryczałt stanowiący równowartość 500,00 EURO za korzystanie z prywatnego samochodu do jazd w celach służbowych. Skoro Podatnik widzi uzasadnienie dla wypłaty członkom zarządu takiego ryczałtu i to właśnie w takiej wysokości, a podejmuje przecież decyzje jako podmiot działający w warunkach rynkowych, organ podatkowy nie może zanegować racjonalności wypłaty tego ryczałtu.

Zwrócić jednak należy uwagę, na okoliczność, iż z wypłatą stałego ryczałtu (stanowiącego element wynagrodzenia) o równowartości 500,00 EURO za korzystanie z prywatnego samochodu członka zarządu, zatrudnionego na podstawie kontraktu menedżerskiego, dla celów służbowych, nie jest tożsamy zwrot wydatków związanych z takim korzystaniem. Wypłata określonej i stałej kwoty ryczałtu jest dokonywana bowiem bez względu na faktycznie poniesione przez tego członka zarządu wydatki w tym zakresie. Wobec powyższego, nawet gdyby (w skrajnej sytuacji) członek zarządu w ogóle nie poniósł wydatków na korzystanie w celach służbowych z własnego samochodu, kwota ryczałtu musiałaby i tak być przez Spółkę jemu wypłacona, została mu bowiem ona zagwarantowana w kontrakcie.

Ustawodawca w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uregulował kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika. Stosownie do tej regulacji nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Z uwagi na powyższe, organ podatkowy stwierdza, że jeśli ryczałt wypłacony w przedmiotowej sprawie osobie wykonującej obowiązki służbowe na podstawie kontraktu menedżerskiego, dotyczy korzystania przez tą osobę z prywatnego samochodu osobowego oraz wypłacony ryczałt przekroczy limit obliczony w sposób wskazany w cytowanym przepisie, to wówczas wartości tej nadwyżki Wnioskująca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Z kolei, jeżeli kwota wypłaconego ryczałtu jest niższa od obliczonego na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu limitu - wówczas kosztem podatkowym Spółki będzie faktycznie poniesiony wydatek.

Jednocześnie zauważyć należy, iż w odniesieniu do sytuacji korzystania przez menedżerów z niestanowiących składników majątku podatnika samochodów innych niż osobowe, ustawodawca nie przewidział szczególnego rozwiązania w tym zakresie w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy. Wobec tego, w przypadku samochodów np. ciężarowych, zastosowanie w zakresie kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów, będzie miał przepis art. 15 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 3a, ilekroć w ust. 1 jest mowa o samochodzie osobowym, rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kilogramów.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.