Pismem z dnia 24 listopada 2005r. Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży usług i towarów handlowych oraz obsługi posprzedażnej. Spółka w ramach swojej działalności zawarła w dniu 1 sierpnia 2005r. umowę dzierżawy lokalu handlowego. Jednakże do czasu otwarcia lokalu dla klientów, które nastąpiło w dniu 1 października 2005 r. Spółka musiała ponieść nakłady związane z adaptacją lokalu.Poniesione wydatki zakwalifikowano jako inwestycję w obcym środku trwałym. Czynsz dzierżawny Podatnik płaci od momentu objęcia lokalu wewłasne posiadanie.

Zdaniem Podatnika płacona dzierżawa nie jest wydatkiem bezpośrednio związanym z adaptacją lokalu, a elementem niezależnym od prowadzonej inwestycji, stąd należy go odnieść bezpośrednio w koszty działalności w momencie jego poniesienia.

Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą wynikającą z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodu z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej w zapytaniu należy stwierdzić, że czynsz dzierżawny jaki płaci Spółka właścicielowi wynajętego lokalu dla swoich celów gospodarczych, jest bez względu na prowadzoną w tym lokalu inwestycję kosztem jaki Podatnik musi ponosić, by prowadzić swoją działalność. Jest on należny właścicielowi lokalu, a dla Spółki stanowi kosztuzyskania przychodu w momencie jego poniesienia.