POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Targu działając na podstawie art. 14 a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25 sierpnia 2005 r. ( data wpływu 12.09.2005 r. ) złożonego przez Podatnika w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika w złożonym wniosku:

Firma Handlowa "X" s.c., w której Przedsiębiorca jest wspólnikiem dokonała sprzedaży sprzętu hokejowego dla Klubu Sportowego w Nowym Targu. Na okoliczność tą zostały wystawione faktury i tak:
- fa VAT DVAT/1 z dn. 10.03.1999 r. kwota netto 1.963,70 zł, kwota brutto 2.395,71 zł;
- fa VAT DVAT/2 z dn. 22.07.1999 r. kwota netto 3.417,74 zł, kwota brutto 4.169,64 zł;
- fa VAT DVAT/3 z dn. 11.01.1999 r. kwota netto 2.455.95 zł, kwota brutto 2.996,27 zł;
- fa VAT DVAT/4 z dn. 08.01.1999 r. kwota netto 667,43 zł, kwota brutto 814,27 zł.
Powyższe faktury zostały ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie przychód. Należy domniemywać, że faktury te nie zostały zapłacone. W dniu 4 listopada 2004 r. Przedsiębiorstwo uzyskało od Starostwa Powiatowego w Nowym Targu pismo informujące o likwidacji Klubu Sportowego w Nowym Targu. Wierzytelności wynikające z wyżej opisanych faktur zostały decyzją wspólników z dnia 31.12.2004 r. odpisane jako nieściągalne. Odpisanej w ciężar kosztów należności w kwocie netto 8.504,82 zł nie uwzględniono w podstawie dochodu do opodatkowania.

Przedsiębiorca zwrócił się z następującymi pytaniami:

1. Czy odpisana na podstawie posiadanych dokumentów wierzytelność jest kosztem uzyskania przychodów dla celów podatkowych, ocena prawna stanowiska Pytającego - tak na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 w związku z art. 23 ust. 2 pkt 2 a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. ).
2. Czy powyższa należność nie jest należnością przedawnioną, ocena prawna stanowiska Pytającego - tak, z uwagi na fakt, iż dochodzone przez Przedsiębiorstwo należności nie zostały uregulowane w latach poprzednich ze względu na trudną sytuację finansową Klubu Sportowego, która w rezultacie doprowadziła do jego likwidacji w 2002 r.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy:

Według przepisu art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. ) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. A więc z punktu widzenia przepisów o podatku dochodowym główne znaczenie ma szybkość, z jaką podmiot podejmuje działania w celu odzyskania swoich należności.

Zgodnie z art. 118 Kodeksu cywilnego roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz roszczenia o świadczenia okresowe przedawniają się w terminie 3 lat. Jest to jednak zasada ogólna, od której prawo cywilne ustaliło wiele wyjątków. Należą do nich m. in. zapisane w art. 554 Kodeksu cywilnego, roszczenia z tytułu sprzedaży towarów, dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych, które przedawniają się z upływem 2 lat. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznania sprawy lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia albo przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.

W związku z tym, że zapłata za sprzedane towary miała nastąpić w 1999 r., a Podatnik nie dochodził spełnienia roszczeń, przedawnienie wierzytelności nastąpiło w 2001 r. Zgodnie z powołanym w treści art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wierzytelność ta nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Obowiązujące przepisy nie przewidują także innych możliwości odpisu przedawnionych wierzytelności.
Jednocześnie nadmienia się, iż organ podatkowy udzielając niniejszej interpretacji oparł się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym i nie oceniał treści załączonego do wniosku dokumentu.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, w dacie wydania postanowienia, nie toczyło się postępowanie podatkowe, jak również kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.