P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 i art.14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w xxx po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25.09.2005 r., uzupełnionego w dniu 20.10.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza iż przedstawione stanowisko jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

We wniosku skierowano zapytanie dotyczące zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym diet wypłacanych pracownikom oddelegowanym do pracy we Francji, oraz czy wypłacone diety stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „podróży służbowej”. W przypadku pracowników należy posługiwać się definicją zawartą w art.77 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21 poz. 94 ze zm.).
Przepis ten stanowi, iż należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową przysługują temu pracownikowi, który wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. Stosownie do przepisu art. 29 § 1 Kodeksu pracy, miejsce wykonywania pracy pracownika, powinno być określone w treści umowy o pracę. Wskazanie miejsca wykonywania pracy w umowie o pracę ma decydujące znaczenie w omawianej sprawie.O podróży służbowej oraz należnych z tytułu jej odbywania należnościach decyduje bowiem to, że określone zadanie w ramach świadczonej pracy wykonywane jest przez pracownika poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako stałe miejsce jej wykonywania.

A zatem, jeżeli pracownik wykonuje zadania związane ze stosunkiem pracy poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę, przysługujące mu z tytułu podróży służbowej diety podlegają zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z brzmieniem ww. przepisu wolne od podatku są diety i inne należności za czas:
– podróży służbowej pracownika
– podróży osoby nie będącej pracownikiem,
do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju lub poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust.13.
Odmienną sytuację reguluje przepis art. 21 ust. 1 pkt 20 cytowanej ustawy, który stanowi iż wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej – w wysokości równowartości diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca lub otrzymywane stypendium; zwolnienie nie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet, z zastrzeżeniem ust. 15.

W związku z powyższym oraz na podstawie przedstawionego w piśmie stanu faktycznego stwierdzić należy, iż jeżeli stałe miejsce wykonywania pracy przez pracowników, zgodnie z treścią umowy o pracę, znajduje się w Polsce, natomiast poza granicami kraju pracownicy wykonują jedynie zadania służbowe na polecenie swego pracodawcy – to zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacane przez pracodawcę diety i inne należności za czas podróży służbowej za granicę podlegają zwolnieniu w granicach określonych w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991r ze zm.). W przedmiotowej sprawie nie będą mieć zastosowania ograniczenia wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy, ponieważ stałe miejsce wykonywania pracy pracowników, wskazane w umowie o pracę, znajduje się w Polsce, natomiast poza granicami kraju wykonują oni jedynie zadania służbowe na polecenie swego pracodawcy.

Kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nim współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Diety i inne należności za czas podróży służbowej wypłacone pracownikom do wysokości określonej w odrębnych przepisach nie zostały wymienione w art. 23 ustawy.
A zatem należy przyjąć, iż wypłacone pracownikowi zgodnie z odrębnymi przepisami diety i inne należności za czas podróży służbowej stanowią koszt uzyskania przychodu.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika/następcy prawnego podatnika / osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy kontroli skarbowej.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w xxx za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w xxx w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.