POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 §. 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa /Dz. U. 137 poz. 926 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

postanawia

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawarte we wniosku z dnia 23 listopada 2005 roku, za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w 2001 roku jako podwykonawca wykonał Pan usługę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i odprowadził Pan do Urzędu Skarbowego podatek dochodowy i VAT. Nie otrzymał Pan należności za wykonanie usługi i sprawę skierował do Sądu. Po otrzymaniu wyroku skierował Pan sprawę do Komornika, który obecnie umorzył postępowanie z powodu bezskuteczności egzekucji.

Stoi Pan na stanowisku, iż ma prawo do zarachowania w koszty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona w kwocie brutto tj. łącznie z podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy stanowi, iż nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Wykładnia tego przepisu wskazuje, że warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wierzytelności jako nieściągalnych jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek:

#61623; wierzytelność musi być uznana za przychód należny zgodnie z art. 14 ustawy,

#61623; nieściągalność wierzytelności musi być uprawdopodobniona.

Przepis art. 23 ust.2 ww. ustawy normuje natomiast, że za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20 tego artykułu, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1.postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2.postanowieniem sądu o:

a)oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub

b)umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność o której mowa w lit. a), lub

c)ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3.protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.

Natomiast art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym określa, iż u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem VAT za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Brak podstaw prawnych do zarachowania podatku od towarów i usług jako przychodu należnego wyklucza w świetle art.. 23 ust. 1 pkt. 20 ustawy, uznanie wartości tego podatku za koszt uzyskania przychodu.

Wziąwszy pod uwagę powyższe przyjąć należy, iż w Pana przypadku koszt uzyskania przychodu stanowić będą wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, w kwocie netto bez podatku VAT.

Powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz. U. Nr 86 poz. 960 ze zm./ wniesienie zażalenia podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł oraz od załączników po 0,50 gr.