POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony (data wpływu do Urzędu 05.09.2005 r.) dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza, że przedstawione stanowisko w w/w piśmie nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W piśmie Spółka zwraca się z zapytaniem dotyczącym kwestii zaliczania odpisu aktualizującego wartość należności do kosztów uzyskania przychodu w przypadku zasądzenia części należności i skierowania jej na drogę postępowania egzekucyjnego.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, wynika, że Spółka kierując do sądu pozew o zapłatę wierzytelności w sytuacji gdy:
- łączna kwota należności wynikająca z faktur przekracza 5 tys. PLN, Spółka ujmuje wszystkie faktury dłużnika i całą ich wartość netto traktuje jako koszt uzyskania przychodów. Ogólną kwotę wykazuje również we wniosku skierowanym na drogę postępowania egzekucyjnego do komornika,
- wartość należności nie przekracza łącznie 5 tys. PLN, Spółka wykazuje tylko jedną fakturę dłużnika, podczas gdy do kosztów uzyskania przychodów zalicza wartość netto wszystkich faktur, których z zapłatą zalega dłużnik.
Postępowanie takie Spółka uzasadnia faktem, że sąd do którego kieruje pozew o zapłatę wierzytelności, przyjmuje wniosek w którym można zawrzeć nieograniczoną liczbę wierzytelności, gdy łączna wartość przekracza 5 tys. PLN. Natomiast w przypadku gdy wartość jest mniejsza od 5 tys. PLN, wymagany jest przez sąd odrębny wniosek do każdej wierzytelności. Natomiast opisane wyżej postępowanie Spółki, pozwala uniknąć dodatkowych kosztów.
Zdaniem Spółki, przedstawione postępowanie jest prawidłowe i zgodne z przepisami prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Naczelnik tut. Urzędu informuje:Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów aktualizujących, z tym, że kosztami uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.
Nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy, a w szczególności gdy:
- dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
- zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
- wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
- wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.
W odniesieniu do postanowień art. 16 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze względu na użyty przez ustawodawcę zwrot "w szczególności", zaznaczyć należy, że katalog uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności jest otwarty, mogą zatem istnieć inne niż wymienione w tym przepisie okoliczności, które uprawdopodobniają nieściągalność wierzytelności.
W ocenie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego inne, nie wymienione wprost w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wymogi uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności muszą być zbliżone swoim charakterem do przesłanek - kategorii zdarzeń - wskazanych w ustawie, w przeciwnym razie określenie jakichkolwiek przesłanek przez ustawodawcę byłoby zbędne. Przesłanką uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności nie może być jedynie, przedstawione we wniosku, zasądzenie jednej spośród wielu faktur danego dłużnika, zalegającego z ich zapłatą. Przesłanka ta stanowić może podstawę utworzenia odpisu aktualizującego wartość należności, a nie zaliczenia tego odpisu w koszty uzyskania przychodu, gdyż potwierdzenie prawomocnym orzeczeniem sądu wierzytelności jest niezbędnym wymogiem zaistnienia jednego z ustawowych warunków uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności.
Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka ma prawo uznać za koszty uzyskania przychodów kwotę wierzytelności, które zostały potwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego, nie może natomiast być uznana za koszt uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
W dniu wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.