DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit a w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /tj. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm./, art. 2 pkt 8, art. 41 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./, po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez P. na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 7 lipca 2005r., znak: 1473/WV/443/152/104/05/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia:

- zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 14 kwietnia 2005 r. Strona wystąpiła z pytaniem jakie dokumenty i w jaki sposób powinny potwierdzać dokonanie eksportu towarów wysyłanych poza obszar Unii Europejskiej

W ocenie Strony w przypadku wywozu towarów w transporcie drogowym i kolejowym z zastosowaniem procedury tranzytu oraz w transporcie drogowym z zastosowaniem procedury wywozu - właściwym urzędem, który potwierdzi wywóz powinien być urząd celny, w którym rozpoczyna się procedura tranzytu lub procedura wywozu. Zdaniem Strony jeżeli otworzy ona przy wywozie towarów procedurę tranzytu lub procedurę wywozu, otrzyma już przy odprawie w wewnętrznym /polskim/ urzędzie celnym potwierdzenie eksportu dla celów VAT. Strona stwierdza, iż umożliwia to deklarowanie stawki VAT 0 % w eksporcie towarów już za miesiąc dokonania zgłoszenia celnego.

W sytuacji gdy nastąpi utrata (zaginięcie) karty 3 SAD zdaniem Strony należy wystąpić do urzędu celnego wewnętrznego (polskiego), w którym nastąpiło zgłoszenie do procedury wywozu o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. W ocenie Strony zaświadczenie takie stanowi podstawę do zastosowania stawki 0 %.

Postanowieniem z dnia 7 lipca 2005 r., nr 1473/WV/443/152/104/05/AG Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko Strony jest nieprawidłowe w części dotyczącej potwierdzenia wywozu jedynie w formie zaświadczenia urzędu celnego oraz w części dotyczącej wywozu towarów poza obszar UE transportem drogowym (bez procedury tranzytu), w pozostałej części jest prawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie w części dotyczącej uznania za nieprawidłowe, iż potwierdzenie wywozu towarów poza obszar Unii Europejskiej w formie zaświadczenia w sytuacji utraty karty 3 SAD jest niewystarczające dla zastosowania art. 46 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Strona podniosła, że przepisy ustawy VAT nie wskazują szczegółowo formy potwierdzenia, o którym mowa w art. 41 ust. 6 w/w ustawy. Strona powołując się na zapis art. 73 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne /Dz. U. nr 68, poz. 622/ wskazuje, iż do wydania w/w zaświadczeń stosuje się odpowiednio przepisy działu VIII A ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Zatem urząd celny na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie jest obowiązany je wydać, opisując stan prawny, wynikający z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

Na poparcie swojego stanowiska Strona powołała się na udzielone przez inne organy podatkowe informacje o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego oraz postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez inne organy podatkowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału, mając na uwadze zarzuty Strony zawarte w zażaleniu zważył, co następuje.

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie

Na wstępie Dyrektor Izby Skarbowej podkreśla, iż Strona wniosła zażalenie tylko co do uznania za niewystarczające za podstawę do zastosowania stawki 0 % w eksporcie, zaświadczenia z urzędu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza obszar Unii Europejskiej przy braku (zaginięcia) karty 3 SAD, w pozostałej części Strona zgadza się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego wyrażonym w przedmiotowym postanowieniu. Przedmiotem rozpatrzenia będzie wskazana wyżej kwestia sporna.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...)podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

W myśl art. 2 pkt 8 cyt. ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

a) dostawce lub w jego imieniu, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

Stosownie do art. 41 ust 4 ustawy o VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit a, stawka podatku wynosi 0%. W myśl art. 41 ust 6 w/w ustawy stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów (...) pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust 3,za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju /art. 41 ust. 7 ustawy/.

Powyższe stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazał dostawę towarów /art. 41 ust. 9/.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż dokumentem potwierdzającym eksport towarów, stosowanym w przypadku przepływu towarów pomiędzy Wspólnotą Europejską a państwami trzecimi jest Jednolity Dokument Administracyjny SAD (karta 3). Powyższe z uwagi na brak określenia przez przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, formy dokumentu potwierdzającego dokonanie eksportu, nie wyklucza zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w przypadku zaginięcia karty 3 SAD, możliwości udokumentowania faktu dokonania eksportu w formie zaświadczenia, w którym organ celny potwierdzi fakt wywozu towaru poza obszar Wspólnoty. Podatnik bowiem ma prawo wystąpić do organów celnych /m.in. do urzędu celnego, w którym nastąpiło zgłoszenie towaru do procedury wywozu/ o wydanie zaświadczenia o wyprowadzeniu towarów poza polski obszar celny.

Należy pokreślić iż kwestia wydawania przez organy celne zaświadczeń potwierdzających objęcie procedurą wywozu od 1 maja 2004 r. została uregulowana w art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne /Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm./. Stosownie do w/w przepisu do wydawania zaświadczeń stosuje się odpowiednio przepisy działu VIII a ustawy Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 194 § 1 Ordynacji dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów uprawnione są do ich wydawania.

Tak więc w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, w przypadku zaginięcia karty 3 SAD (na której potwierdzenia dokonał urząd celny wyjścia), zaświadczenie wydane przez Urząd Celny, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty spełnia warunki określone w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług i stanowi podstawę do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu sprzedaży eksportowej.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podziela stanowisko Strony wyrażone w rozpatrywanym zażaleniu.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak sentencji decyzji.