POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60 z 2005 r. ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Jednostki z dn. 07.11.2005 r., (data wpływu do tut. Urzędu 09.11.2005 r.), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Jednostka we wniosku przedstawia, że dokonuje sprzedaży odciągacza do kataru dla niemowląt. Głównymi odbiorcami są apteki i hurtownie farmaceutyczne. Spółka chcąc zwiększyć sprzedaż na rzecz indywidualnych odbiorców postanowiła przekazać po jednym egzemplarzu w celach demonstracyjnych lekarzom pediatrom.

Jednostka pyta czy powyższe przekazanie próbek (prezentu o niewielkiej wartości) w celach rozpowszechniania informacji o produkcie i jego zaletach nieograniczonemu kręgowi potencjalnych odbiorców można uznać za reklamę prowadzoną w sposób publiczny.

Zdaniem Wnioskodawcy pomimo, ze próbki zostały wydane lekarzom, to odbiorcami o potencjalnymi klientami są pacjenci, czyli przekaz reklamowy jest adresowany do nieograniczonego kręgu zainteresowanych, wobec powyższego koszt wydanych towarów należy uznać za koszty reklamy prowadzonej w sposób publiczny (koszty reklamy nielimitowanej).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy wymienia jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów - koszty reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
Brak definicji reklamy w ustawie sprawia, że należy posłużyć się wykładnią językową. Według definicji słownikowej, reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie, zalecanie czegoś.
Ponadto Przez reklamę należy rozumieć oddziaływanie producenta (sprzedawcy), polegające na perswazji, wzbudzaniu zainteresowania klienta. Jest ona pewnym zbiorem informacji na temat towaru czy usługi wraz z dodatkowymi elementami wartościującymi, które mają zachęcić do kupna reklamowanego produktu lub usługi.
Przez reklamę publiczną należy rozumieć reklamę powszechną, prowadzoną w miejscu dostępnym dla wielu, wszystkich, oficjalnie i jawnie. Istotą tej reklamy jest więc to, że skierowana jest do szerokiego, anonimowego kręgu odbiorców, co jest następstwem masowego i ogólnodostępnego charakteru tego typu działania.
Reklama publiczna prowadzona w inny sposób niż przez środki masowego przekazu ma cechować się powszechnością, jawnością, ogólną dostępnością, jak i przeznaczeniem dla (lub do) ogółu, w zależności od użytego sposobu wyrazu danej reklamy. O publicznym charakterze reklam decyduje techniczny sposób jej prowadzenia oraz zasięg.
Natomiast reklama niepubliczna jest to reklama skierowana do wybranych przez podatnika, określonych odbiorców. Do wydatków limitowanych należą zatem te, które z założenia są kierowane wyłącznie do konkretnego adresata.
A zatem reklama niepubliczna to reklama skierowana do zindywidualizowanego, oznaczonego z góry odbiorcy lub kręgu odbiorców.
Podobne stanowisko było również wielokrotnie prezentowane przez Ministra Finansów. I tak w piśmie z 28 listopada 1995 r. PO4/AK-722-916/95, wyrażony został pogląd, zgodnie z którym za reklamę publiczną należy rozumieć reklamę skierowaną do szerokiego, niezindywidualizowanego kręgu odbiorców. W związku z tym nie będzie stanowić reklamy publicznej - w rozumieniu przepisów podatkowych - reklama skierowana do wybranych przez podatnika, określonych odbiorców. Reklama ta będzie stanowić zatem reklamę niepubliczną.
W związku z faktem, że towary - odciągacze do kataru - są przekazywane do pewnego kręgu osób tj. lekarzy pediatrów, a za ich pośrednictwem informacja o produkcie jest przekazywana do pewnego kręgu potencjalnych odbiorców, tzn np. dla rodziców niemowląt, lub innych pacjentów lekarzy pediatrów, to reklama ta nie nosi cech reklamy publicznej i koszty jej poniesienia winny być rozliczane zgodnie z limitem określonym w art. 16 ust. 1 pkt. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższa interpretacja dotyczy indywidualnej sprawy podatnika, stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących. Nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na powyższe postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.