POSTANOWIENIE

Na podstawie przepisów art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23.01.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wyposażenie wagonów mieszkalnych

postanawiam:

– uznać stanowisko przedstawione w złożonym wniosku za zgodne z przepisami prawa podatkowego.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 23.01.2006r. Spółka wystąpiła do tutejszego organu podatkowego w trybie przepisów art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Wnioskodawca pyta: czy wydatki poniesione na wyposażenie wagonów mieszkalnych udokumentowane fakturami VAT mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych...
Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Przedsiębiorstwo posiada wagony mieszkalne, przeznaczone do zakwaterowania pracowników bezpośrednio wykonujących remonty torów kolejowych. Pracując na różnych odcinkach torów kolejowych i przemieszczając się pracownicy nie mają możliwości codziennego dojazdu do domu.
Do wyposażenia wagonów Spółka kupiła pościel, koce, kołdry, prześcieradła, naczynia kuchenne, sztućce stołowe, kuchenkę gazową, telewizor, antenę satelitarną, rolety okienne.
Zdaniem podatnika wszystkie powyższe wydatki udokumentowane fakturami poniesione na wyposażenie wagonów mieszkalnych stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż mają pośredni związek z wykonywanymi w terenie remontami torów kolejowych.
Spółka nie podaje wartości jednostkowych zakupionych składników majątkowych.

Wobec przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Kosztem uzyskania przychodów są, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Składniki majątku nabyte lub wytworzone we własnym zakresie mogą być uznane za środki trwałe, jeśli spełniają warunki określone w art. 16a ust. 1 ustawy: stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Jeżeli składniki majątku spełniają warunki uznania go za środek trwały, a jego wartość początkowa, określona zgodnie z art. 16g ww. ustawy nie przekracza 3.500 zł, wówczas podatnik może wybrać jedno z następujących rozwiązań:
1. nie zaliczać go do środków trwałych, a wydatek poniesiony na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania – art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. zaliczyć taki składnik majątku do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym – art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Z powyższego wynika, że przy nabyciu składnika majątku, którego wartość nie przekracza 3.500 zł, pozostawiono podatnikowi swobodę wyboru w zakresie obciążania kosztów wydatkiem poniesionym na jego nabycie. O tym, czy składnik majątku nieprzekraczający wartości 3.500 zł zostanie zaliczony do środków trwałych – decyduje sam podatnik. Składniki majątku mające cechy środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, mogą w zależności od decyzji podatnika być zaewidencjonowane jako środki trwałe i amortyzowane lub nieujmowane w takiej ewidencji i nieamortyzowane. W tym drugim przypadku, gdy nabyte rzeczowe składniki majątku nie są zaliczone u podatnika do środków trwałych, to wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Wydatki na wyposażenie wagonów mieszkalnych przeznaczonych na potrzeby pracowników są związane z działalnością gospodarczą. Wpływają również, chociaż nie bezpośrednio na uzyskiwanie przychodów z prowadzonej działalności.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko zajęte przez podatnika w powołanym na wstępie wniosku jest zgodne z przepisami prawa podatkowego.
Interpretacja niniejsza uwzględnia stan prawny istniejący w 2006r. oraz stan faktyczny przedstawiony w powołanym na wstępie wniosku.

Stosownie do przepisu art. 14b § 1 i 2 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla podatnika, jest jednak wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 tego artykułu.
W zakresie interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) zostanie wydane odrębne postanowienie.