Podatnik jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości . W ramach prowadzonej działalności zakupił w miesiącu październiku 2005r dwie nieruchomości położone w tej samej miejscowości, w niewielkiej odległości od siebie . Obie nieruchomości przeznaczone są do prowadzenia działalności gospodarczej. Jedną z nich zakupiono od osoby fizycznej. W skład nieruchomości wchodzi grunt oraz budynek hali. W akcie notarialnym została określona cena nabycia bez wyodrębnienia jednak wartości gruntu i hali . W związku z nabyciem poniesiono następujące koszty: taksę notarialną,podatek od czynności cywilno-prawnych, opłatę za wniosek, opłatę sądową, które powiększają, zdaniem podatnika, wartość początkową środka trwałego. Akt notarialny dotyczy drugiej nieruchomości położonej w tej samej miejscowości, zawiera natomiast wyszczególnienie ceny nabycia gruntu i hali. Z uwagi na powyższe podatnik zwrócił się zapytaniem w jaki sposób ustalić jaką część ceny nabycia stanowi właśnie cena gruntu, w przypadku, gdy w akcie notarialnym nie została wyodrębniona cena nabycia gruntu.

Podatnik stoi na stanowisku, iż z uwagi na fakt, że obie nabyte nieruchomości położone są w tej samej miejscowości, w niewielkiej odległości od siebie, mają takie samo przeznaczenie, podatnik uważa, iż może zastosować proporcję jak w przypadku pierwszej nieruchomości tj. cenę nabycia gruntu stanowi ź całkowitej ceny nabycia nieruchomości. Podatnik uważa, iż zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych grunt nie podlega amortyzacji

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu uznaje stanowisko podatnika za nie prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U.z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami), amortyzacji podlegają, stanowiące własność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania -budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Z tym, że zgodnie z art. 22c powołanej ustawy, amortyzacji nie podlegają między innymi, grunty oraz prawa wieczystego użytkowania.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do powyższej ustawy .

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarto w art. 22g powyższej ustawy. Za wartość początkową środka trwałego, zgodnie z przepisami ustawy, uważa się między innymi cenę ich nabycia, za którą uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności prowizji, opłat notarialnych, skarbowych i innych.

Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia poszczególnych środków trwałych, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, iż w zawartym akcie notarialnym nie określono odrębnie ceny gruntu i ceny budynku. W odniesieniu zatem do stanu faktycznego i w oparciu o powołane unormowania prawne, zauważyć należy, że cenę poszczególnych środków trwałych podatnik winien określić we własnym zakresie, w taki sposób aby suma cen nabycia wszystkich składników nieruchomości była zgodna z ceną nabycia w łącznej kwocie określoną w zawartej umowie.

Przyjęte przez podatnika stanowisko uznać należy zatem za nie prawidłowe, z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika bowiem, aby przyjęte przez podatnika rozwiązanie, iż wartość gruntu stanowi 1/4 ceny nabycia całej nieruchomości, zostało dokonane w oparciu o wartości rynkowe.

Interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej wydania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.