P o s t a n o w i e n i e

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity - Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm. ) Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - ujęcia w kosztach uzyskania przychodu wydatków poniesionych na czynsz dzierżawny nieruchomości, która zostaje poddana nakładom kwalifikowanym do inwestycji w obcych środkach trwałychjest p r a w i d ł o w e.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 30.11.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rybniku wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 9.12.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku ( opłata skarbowa ). Braki we wniosku zostały uzupełnione w dniu 21.12.2005 r.

Jak stanowi art.14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz ( prezydent miasta ), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W przedmiotowym piśmie Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny oraz przyjęte przez nią stanowisko w sprawie :

1. Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę :Spółka z ograniczon odpowiedzialnością od dnia 19.02.2004 r. dzierżawi nieruchomość położoną w Bytomiu przy ul. Katowickiej o numerze 64, 66, 68 oraz Chorzowskiej 2 i Katowickiej 70. Budynki oznaczone numerami Katowicka 64, 66, 68 były od samego początku przeznaczone do wyburzenia, w celu zorganizowania na uzyskanej w ten sposób powierzchni placu pod przyszły parking. Z kolei obiekty położone na Chorzowskiej 2 i Katowickiej 70 były to powierzchnie użytkowe, co do których Spółka planuje uruchomienie własnego salonu sprzedaży, a pozostałą powierzchnię użytkową po przeprowadzonym remoncie planuje wynająć podmiotom bądź osobom trzecim. Zaznaczyć należy, iż stan powierzchni użytkowej w budynkach przy ul. Chorzowskiej 2 i Katowickiej 70 w momencie przejmowania tego obiektu przez Spółkę nie pozwalał na przekazanie tych obiektów do eksploatacji tak samej Spółce, jak i osobom trzecim. należy dodać, iż w momencie przekazywania przez wydzierżawiającego obiektów na rzecz dzierżawcy obiekt ten nie posiadał zawartych umów najmu i powierzchnie przejmowane nie były w tym momencie wykorzystywane przez najemców. Wyjątek stanowiły umowy najmu powierzchni reklamowych (boczna ściana budynku), które przynosiły i nadal przynoszą przychody dzierżawcy Dzierżawca założył, iż na wskazanych nieruchomościach przy ul Chorzowskiej 2 i Katowickiej 70 zostaną podjęte prace w ramach inwestycji w obcym środku trwałym, mające na celu adaptacje nieruchomości na potrzeby własne oraz w celu wynajmu.W odniesieniu do powierzchni użytkowej znajdującej się w obiektach przy ulicy Katowickiej 64, 66, 68 zapadła decyzja o zakwalifikowaniu wszelkich nakładów ponoszonych na te nieruchomości do inwestycji w obcym środku trwałym wobec konieczności podjęcia prac wyburzeniowych i przystosowanie uzyskanej w ten sposób powierzchni na cele parkingu.W okresie od marca 2004 roku do grudnia 2004 roku w obiektach przy ulicy Chorzowskiej 2 i Katowickiej 70 spółka prowadziła tylko prace porządkowe i drobne prace remontowe jednocześnie dokonując oceny stanu technicznego i ustalenia zakresu koniecznych prac. W tym celu zlecone zostało sporządzenie inwentaryzacji oraz sporządzenie oceny technicznej, co miało miejsce w czerwcu 2004 roku. Równolegle podjęte zostały prace zmierzające do opracowania koncepcji zagospodarowania wspomnianych nieruchomości. W ramach tej inwestycji miała być dokonana przebudowa wraz z adaptacją oraz modernizacją obiektów położonych przy ulicy Chorzowskiej 2 Katowickiej 70 zgodnie z opracowaną architektoniczną koncepcją zagospodarowania nieruchomości.

Spółka od marca 2004 roku zaliczała czynsz dzierżawny do inwestycji w obcych środkach trwałych do dnia 16.06.2005 roku tj. do dnia sporządzenia protokołu z czynności sprawdzających w Spółce, w którego treści pracownica Urzędu Skarbowego zawarła uwagę, iż faktura z tytułu czynszu z nieruchomości położonych w Bytomiu nie może być zaliczona do inwestycji w obcym środku trwałym. Ponadto, z tego powodu Zarząd Spółki został zobowiązany do skorygowania deklaracji VAT za miesiąc kwiecień 2005 r. Wobec takiego stanowiska Urzędu Skarbowego począwszy od kwietnia 2005 roku do nadal czynsz dzierżawny jest księgowany w koszty operacyjne Spółki.2. Stanowisko przyjęte przez Wnioskodawcę :Za nieprawidłowe można uznać zarachowanie do kosztów inwestycji w obcym środku trwałym w okresie począwszy od marca 2004 roku do marca 2005 roku czynszu z tytułu dzierżawy obiektów w Bytomiu. Zgodnie bowiem ze stanem prawnym pozycja czynsz nie została ujęta przez ustawodawcę w grupie tych nakładów, które do dnia oddania inwestycji do użytkowania winny być zarachowane do wartości początkowej inwestycji. Tym samym istnieje podstawa do ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie ze stanowiskiem Urzędu Skarbowego w Rybniku (protokół z dnia 16 czerwca 2005 r.) oraz mając na uwadze brzmienie przepisu art. 16a ustęp 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Zgodnie z brzmieniem art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( tekst jednolity – Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ) : amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania : przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Zgodnie z przepisami art. 16g ust. 1 pkt 2 wyżej powołanej ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 – 14, uważa się : w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, w świetle przepisów art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych : rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się : kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wyżej powołane przepisy nie wymieniają wprost wydatków poniesionych na dzierżawę gruntu, na którym prowadzona jest inwestycja – czynsz dzierżawny – jako kosztu wytworzenia środka trwałego, od którego, po zakończeniu inwestycji, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, wydatki poniesione przez spółkę Sp. z o. o. na zapłatę czynszu dzierżawnego nieruchomości, na której prowadzona jest inwestycja, nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego lecz stanowią one koszt uzyskania przychodów związany z prowadzoną przez podatnika działalnością.