Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w odpowiedzi na zapytanie złożone w piśmie znak: (...) z dnia 09.07.2004 r. z zakresu podatku od towarów i usług, doręczone dnia 13.07.2004 r. kierując się dyspozycją art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wyjaśnia, co następuje:

Przedmiotem zapytania Spółki jest rozstrzygnięcie następujących kwestii:
1) Jaką stawkę VAT należy zastosować do czynności polegających na dokonywaniu przeniesienia (przelewu) własnych wierzytelności na firmy specjalizujące się w windykacji długów?
2) Czy czynności o których mowa powyżej z uwagi na fakt, że występują 3 - 4 razy w ciągu roku i stanowią około 0,6% obrotu Spółki można uznać za "czynność sporadyczną" w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT?

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że dokonuje on okresowo sprzedaży własnych trudno ściągalnych wierzytelności z tytułu dostaw ciepła firmom, które specjalizują się w windykacji długów. Sprzedaż tych wierzytelności dokumentowana jest odpowiednią umową „cesji wierzytelności”, a uzgodniona należność z tytułutej sprzedaży - z reguły niższa od wartości wierzytelności - przekazywana jest na konto bankowe Spółki po podpisaniu umowy.
Zdaniem Podatnika sprzedaż własnych wierzytelności powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług, bo ponowne jej opodatkowanie to jednocześnie podwójne opodatkowanie jednej usługi; po raz pierwszy jako dostawa energii i po raz drugi jako sprzedaż wierzytelności.
Traktując sprzedaż wierzytelności jako usługę finansową zwolnioną z VAT, Podatnik stoi na stanowisku, że przy obliczaniu struktury sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży ogółem należy takie transakcje wyłączyć z obrotu zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) jako czynności sporadyczne, albowiem występują 3 - 4 razy w ciągu roku i stanowią około 0,6% obrotu Spółki.

Odpowiadając na powyższe zapytania Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza, że:

Ad. 1) Stanowisko Podatnika jest uzasadnione przepisami podatkowymi.W sytuacji opisanej we wniosku, dokonanie przelewu (przeniesienia) własnych wierzytelności na firmy windykacyjne nie będzie stanowić czynności o której mowa w art. 5 - (tzn. nie będzie usługą w rozumieniu klasyfikacji PKWiU ) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) - to Spółka będzie nabywcą usług, a podmiotami świadczącymi te usługi będą firmy windykacyjne.Dlatego też firmy windykacyjne - mają obowiązek wystawić Spółce faktury na kwotę prowizji i opodatkować ww. usługę stawką podatku VAT w wysokości 22%, co wynika z regulacji ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. tj. poz. 3 pkt 5 załącznika nr 4 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 1, która wyłącza ze zwolnienia od podatku od towarów i usług usługi ściągania długów, o których mowa w przedmiotowym wniosku.
Ad. 2) Odpowiadając na powyższe zapytanie, należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 6 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. do obrotu wyliczanego dla celów ustalania proporcji sprzedaży nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług pośrednictwa finansowego wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3 w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.W związku z faktem, że ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny w cytowanej ustawie pojęcia „sporadyczny” zasadnym jest w tym względzie odwołanie się do rozumienia tego terminu w powszechnym języku polskim. I tak w Słowniku języka polskiego pod. red. M. Szymczaka, PWN Warszawa 1981, tom III str. 297 termin "sporadyczny" tłumaczony jest jako: zjawiający się, występujący rzadko, od czasu do czasu, nieregularnie. W kontekście wyjaśnień zawartych w ww. źródle należy stwierdzić, iż za sporadyczne należy uznać takie transakcje, które są wykonywane rzadko w stosunku do zasadniczej działalności podatnika.

Jeżeli zatem przedmiot działalności Podatnika nie jest związany z usługami pośrednictwa finansowego można uznać zaistniałe w ciągu roku (3 - 4 krotne) transakcje jako sporadyczne.
Wobec wyżej wymienionych okoliczności stanowisko Podatnika należy uznać na prawidłowe.