DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie ort. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2005. r. Nr PD-U423-28/05 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i stwierdza, iż przedstawione we wniosku Spółki stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

X. S.A. na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zwróciła się do organu I instancji z wnioskiem w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Przedstawiając stan faktyczny Jednostka wnosi o potwierdzenie, że w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) brak jest przeszkód do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie gadżetów reklamowych (t. j. wartości poniesionych wydatków w kwocie brutto), w sytuacji rezygnacji Podatnika z prawa do odliczenia tego podatku oraz nie naliczania podatku należnego przy ich wydaniu. Spółka podaje, że dla rozpowszechniania oraz utrwalenia informacji o promowanych produktach leczniczych, zwyczajowo na konferencjach, kongresach, spotkaniach promocyjnych z lekarzami i farmaceutami rozdaje uprzedniozakupione drobne gadżety reklamowe spełniające warunki określone w art. 58 ust. 3 Prawa farmaceutycznego. Ze względu na chroniczne opóźnienia w spływie faktur (które powodowały konieczność dokonywania korekt deklaracji VAT-7) Spółka zdecydowała o rezygnacji z odliczania podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie przedmiotowych gadżetów. W konsekwencji Spółka nie nalicza należnego podatku VAT, uznając, że przekazanie towarów, przy których nabyciu nie odliczono naliczonego podatku VAT w jej ocenie nie stanowi dostawy towarów. W świetle powyższego zasadnym jest na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków w kwocie brutto.

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego przedstawiając w swojej interpretacji szeroką analizę przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w związku z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdza, że nieodliczony podatek naliczony wskutek nieskorzystania przez podatnika z przysługującego mu uprawnienia nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie nie akceptuje takiego stanowiska.Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a triet drugie, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej". W zaistniałej sytuacji istotnym dla określenia wartości koszów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jest ustalenie czy przedstawiony wyżej stan faktyczny wyczerpuje dyspozycję zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a t. j: „zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług".Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 tej ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art.: 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Jednakże w myśl art: 7 ust. 2 powołanejustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się równieżprzekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika (....),
2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Spółka decydując, iż nie będzie dokonywała dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskutek nieodliczania podatku przy ich nabyciu, nigdy nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego. W tym konkretnym przypadku, w odniesieniu do czynności przekazania towarów Spółka nie działała jako podatnik, lecz jako finalny konsument ponoszący ciężar finansowy podatku od towarów i usług. Tym samym nie przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności faktyczne i prawne Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie zmienia z urzędu postanowienie, o którym mowa na wstępie oraz orzeka, że skoro w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Spółce „nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku od towarów i usług" zasadnym jest zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów reklamowych w kwocie brutto na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zwraca się uwagę na treść art. 14b § 5 pkt 2 zdanie drugie ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi, że zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.Na decyzję przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.